Οι τρίτεκνοι θα επιβραβεύονται µε καλλιεργήσιµη γη για 20 χρόνια, λέει στους κατοίκους που ζουν στα νότια της χώρας η ιταλική κυβέρνηση µε το σχέδιο προϋπολογισµού, σε µία προσπάθεια να µπει σε παραγωγική τροχιά µεγάλο µέρος ακαλλιέργητων εκτάσεων, που είναι ιδιοκτησία του δηµοσίου.
του Γιώργου Κοντονή
Μάλιστα, η αξία αυτής της γης φτάνει τα 9,9 δις ευρώ, σύµφωνα µε την Coldiretti, το επίσηµο συνεταιριστικό όργανο των Ιταλών αγροτών, όπως µεταδίδει η Αναλίσα Γκιράρντι, αναλύτρια του Forbes. Η κίνηση αυτή θα συνοδεύεται και από στεγαστικά δάνεια µέχρι 200.000 ευρώ, µηδενικού επιτοκίου για όσους αποκτήσουν κοντά στη γη τη µόνιµη κατοικία τους και κάνουν ένα τρίτο παιδί µέχρι το 2021.
Σύνδεση υπογεννητικότητας µε γεωργία
Ο υπουργός Γεωργίας Τζιάν Μάρκο Σεντινάιο εξήγησε πως η πρόταση αυτή έχει διπλό στόχο: θα δώσει κίνητρα για την αύξηση του πληθυσµού, ενώ την ίδια ώρα θα προσελκύσει επενδύσεις στον αγροτικό τοµέα. Η πρόταση έχει όλα τα στοιχεία που η Λίγκα προωθεί εδώ και δεκαετίες, και αφορούν την εστίαση στην ιταλική γη και τα προϊόντα της, την παραγωγή στην Ιταλία και την προώθηση της γεωργίας. Τώρα, συνδέοντας αυτόν το στόχο µε την αύξηση του πληθυσµού, η Λίγκα φέρεται να προσπαθεί να δηµιουργήσει µια γενιά νέων που ασχολούνται µε τον αγροτικό τοµέα και υποτίθεται ότι πρόκειται να ενισχύσει την οικονοµία.
Οι εγκαταλελειµµένες εκτάσεις, τις οποίες αφορά η µεταρρύθµιση βρίσκονται όλες στο νότο της Ιταλίας, στις περιφέρειες των οποίων οι οικονοµικές επιδόσεις ήταν πάντα καθυστερηµένες και δεν θα µπόρεσαν να ανακάµψουν από την κρίση του 2008. Ταυτόχρονα, αυτές οι περιοχές είναι αυτές που πλήττονται περισσότερο από την ανεργία στη χώρα, ιδίως µεταξύ των νέων. Ωστόσο, εδώ είναι όπου η µεταρρύθµιση αρχίζει να γίνεται ασυνεπής, σύµφωνα µε την Ιταλίδα αναλύτρια. Όπως αναφέρει, υπάρχει ήδη µια γενιά νέων που δεν έχουν δουλειά και θα εργαζόταν στον τοµέα. Ακριβώς όπως υπάρχει ήδη µια κατηγορία νέων αγροτών που αγωνίζονται να επιβιώσουν εξαιτίας της οικονοµικής στασιµότητας και θα είχαν πραγµατικά ανάγκη µέριµνας από την πολιτεία.
Αγνοείται το υπάρχον αγροτικό δυναµικό
Η πρόταση για τον προϋπολογισµό σχεδιάζει να δώσει εδάφη σε ανθρώπους που δεν τα θέλουν κατ’ ανάγκη ή δεν θα τα αξιοποιούσαν όπως πρέπει, αγνοώντας µια οµάδα ατόµων που θα ήταν ο φυσικός στόχος τέτοιων µεταρρυθµίσεων. Επιπλέον, όσοι υποθετικά θα λάβουν τις εκτάσεις θα πρέπει να οικοδοµήσουν ένα ολόκληρο µέλλον σε κάτι που τελικά είναι αρκετά επισφαλές. Η Ιταλία είναι γνωστή για την πολιτική αστάθεια της, γεγονός που σηµαίνει ότι οι οικογένειες ενδέχεται να µην έχουν τη διαβεβαίωση ότι η µεταρρύθµιση, αν εγκριθεί από το Κοινοβούλιο, θα ισχύσει στην πραγµατικότητα για τα επόµενα 20 χρόνια. Ακόµα κι έτσι, θα πρέπει να απαντηθούν τα ερωτήµατα σχετικά µε το τι συµβαίνει µετά το χρόνο εγκατάστασης, αν θα πρέπει αυτά τα εδάφη να επιστραφούν ή αν θα πωληθούν.
Υπάρχει γενικότερα πολλή ασάφεια γύρω από την πρόταση. Επιπλέον ένα άλλο ερώτηµα είναι πως η ιταλική κυβέρνηση που φαίνεται ότι στερείται οικονοµικών πόρων, πώς θα αφήσει µια γη αξίας πολλών δις ευρώ να παραχωρηθεί δωρεάν, χωρίς σίγουρα πολλαπλασιαστικά αποτελέσµατα.
Θυµίζει κάτι από τη Μάχη των Γεννήσεων
Ωστόσο, για τους ιστορικούς, ο στόχος της προσπάθειας ενσωµάτωσης ενός πολιτικού µηχανισµού για την αύξηση του πληθυσµού υπενθυµίζει τη «Μάχη των Γεννήσεων», µια αµφιλεγόµενη πολιτική στην Ιταλία που διήρκεσε µια περίοδο 15 ετών που ξεκίνησε το 1927. Ο στόχος ήταν να αυξηθεί ο πληθυσµός της Ιταλίας κατά 50% σε 25 χρόνια, προσφέροντας στα ζευγάρια δάνεια που θα µπορούσαν να αποπληρωθούν µε το να κάνουν παιδιά, περιποιώντας παράλληλα ειδική µεταχείριση σε ζευγάρια που αναζητούν εργασία στη δηµόσια διοίκηση και παρήχαν πλήρεις φοροαπαλλαγές σε έγγαµους άνδρες που είχαν έξι ή περισσότερα παιδιά. Οι στατιστικές δείχνουν ότι η πολιτική είχε ελάχιστες επιπτώσεις. «Μέχρι τη δεκαετία του 1990, η συζήτηση για το ποσοστό των γεννήσεων ήταν ένα θέµα ταµπού στην Ιταλία, επειδή θύµιζε σε όλους τον Μουσολίνι», δήλωσε σε συνέντευξή της η Μαρία Σίλνανα Σαλβίνι, καθηγήτρια δηµογραφικών στοιχείων στο Πανεπιστήµιο της Φλωρεντίας.
Ο Αλεσσάντρο Μάρζο Μαγκνό, ιστορικός και συγγραφέας, δήλωσε ότι οι µεγάλες οικογένειες αποτελούν µέρος της παραδοσιακής εικόνας της Ιταλίας. «Η µεγάλη οικογένεια που κάθεται γύρω από το τραπέζι για να φάει έχει γίνει µέρος ενός κλισέ για την Ιταλίας», δήλωσε ο Μάρζο Μαγκνό. «Αλλά αυτή η παλιοµοδίτικη Ιταλία δεν υπάρχει πια».
www.agronews.gr
