Με την εμβληματική παράσταση των Peeping Tom Diptych, sold out παραστάσεις και σε συνθήκες ασφάλειας, ολοκληρώθηκε χθες το 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, εν μέσω μιας πρωτόγνωρης παγκόσμιας συγκυρίας. Το Φεστιβάλ της Καλαμάτας ήταν από τα λίγα Φεστιβάλ παραστατικών τεχνών που πραγματοποιήθηκαν φέτος ολοκληρωμένα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, με διεθνείς μετακλήσεις, σημαντικούς Έλληνες δημιουργούς και χωρίς αλλαγές στον προγραμματισμό που είχε αρχικά ανακοινωθεί.
Aφιερωμένο στη μνήμη του Θάνου Μικρούτσικου- ο οποίος από τη θέση του Υπουργού Πολιτισμού έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του θεσμού- και προσαρμοσμένο στις ανάγκες των ημερών, το φετινό Φεστιβάλ διοργανώθηκε για πρώτη φορά 21-30 Αυγούστου και συγκέντρωσε στην Καλαμάτα 64 καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, 21 ομάδες χορού, 25 εθελοντές και 41 σπουδαστές χορού στα επαγγελματικά σεμινάρια. Την εναρκτήρια παράσταση TRACES των Ultima Vez του Wim Vandekeybus παρακολούθησαν η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη και ο Γενικός Γραμματέας Σύγχρονου Πολιτισμού κ. Νικόλας Γιατρομανωλάκης, ενώ το δεύτερο σαββατοκύριακο ήταν παρών ο Γενικός Γραμματέας Εσωτερικών κ. Μιχάλης Σταυριανουδάκης.
Η συνεργασία και η συνεχής επικοινωνία της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας Λίντας Καπετανέα με την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη, τον Γενικό Γραμματέα Σύγχρονου Πολιτισμού κ. Νικόλα Γιατρομανωλάκη, τον Δήμαρχο Καλαμάτας κ. Αθανάσιο Π. Βασιλόπουλο και τον Πρόεδρο της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Καλαμάτας «ΦΑΡΙΣ» κ. Παντελή Δρούγα, οδήγησαν στα πλέον θετικά αποτελέσματα, εξασφαλίζοντας τις προϋποθέσεις για ένα ασφαλές Φεστιβάλ με μεγάλα διεθνή και ελληνικά ονόματα.
Όπως αναφέρει η Λίντα Καπετανέα : «Η πραγματοποίηση ή μη του Φεστιβάλ δεν ήταν καθόλου εύκολη απόφαση. Ευχαριστώ την Υπουργό Πολιτισμού, τον Γενικό Γραμματέα Σύγχρονου Πολιτισμού, τον Δήμαρχο Καλαμάτας, τον Πρόεδρο και το Δ.Σ. της ΦΑΡΙΣ που μας εμπιστεύτηκαν, τους εργαζόμενους της ΦΑΡΙΣ, τους συνεργάτες μου στο Φεστιβάλ, για τη σκληρή δουλειά και την πίστη τους στο φετινό εγχείρημα, και φυσικά το κοινό που ανταποκρίθηκε τόσο θερμά στο κάλεσμά μας. Το αποτέλεσμα μάς δικαίωσε όλους. Κάποια Φεστιβάλ πραγματοποιούνται όχι μόνο για να προωθήσουν μια τέχνη αλλά και για να απαντήσουν στην ανάγκη μιας ιστορικής στιγμής. To φετινό Φεστιβάλ πέρασε το μήνυμα ότι πρέπει με κάθε τρόπο να κρατήσουμε ζωντανή τη σχέση μας με την τέχνη του χορού που βασίζεται στην ανθρώπινη επαφή. Φέτος, βιώσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις: χορευτές ανέβηκαν ξανά στη σκηνή μετά από 6 μήνες σκηνικής αποχής ενώ θεατές με μάσκες εισέρχονταν και αποχωρούσαν με σειρά προτεραιότητας χωρίς τη δυνατότητα παραμονής στον προαύλιο χώρο, για συζήτηση, για επαφή… Μια πρωτοφανής πραγματικότητα που εύχομαι να μην ξαναζήσουμε. Για εμάς το πιο σημαντικό είναι ότι μέσα στις δύσκολες αυτές συνθήκες, είδαμε ότι μπορεί να μείνει ζωντανός ο κόσμος της τέχνης αν υπάρξουν οι σωστές προϋποθέσεις. Τα τεστ, οι μάσκες, η θερμομέτρηση, οι αποστάσεις, η σήμανση και ο σεβασμός όλων προς τα μέτρα ήταν τα μέσα για να καταφέρουμε να λειτουργήσουμε.»
Πρωταρχικός στόχος όλων φέτος, ήταν η διεξαγωγή ενός ασφαλούς Φεστιβάλ, με όλα τα μέτρα προστασίας για το κοινό, τους καλλιτέχνες και τους εργαζόμενους του Φεστιβάλ. Στο πλαίσιο αυτό, τηρήθηκαν όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα του Υπουργείου Πολιτισμού και των αρμόδιων υγειονομικών αρχών. Όλες οι παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν με καθήμενους θεατές και με πληρότητα χώρου έως 55%, προκειμένου να τηρούνται οι αποστάσεις, ενώ η χρήση της μάσκας ήταν υποχρεωτική κατά την είσοδο και την έξοδο από το χώρο καθώς και καθόλη τη διάρκεια της παράστασης. Υπήρξε διαδικασία θερμομέτρησης και καταγραφής στοιχείων για ιχνηλάτηση, πραγματοποιήθηκαν τεστ στους συντελεστές των χορευτικών ομάδων, ενώ το προσωπικό του Φεστιβάλ, με τη συνδρομή και της Δημοτικής Αστυνομίας, λάμβανε ειδική μέριμνα ώστε να τηρούνται οι απαραίτητες αποστάσεις στη ροή του κοινού και να μην δημιουργείται συνωστισμός. Στην Πλατεία, όπου παραδοσιακά οι θεατές παρακολουθούσαν παραστάσεις όρθιοι, δημιουργήθηκε ένας περιφραγμένος χώρος με καρέκλες που υποδεχόταν έναν ορισμένο αριθμό καθήμενων θεατών με σειρά προτεραιότητας.
Οι 21 συνολικά ελληνικές και ξένες παραγωγές παρουσιάστηκαν στο Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας, στον Εναλλακτικό Χώρο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας και στην Κεντρική Πλατεία της πόλης. 11 ξένες ομάδες, εκ των οποίων οι 7 εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, 10 ελληνικές ομάδες, μεγάλοι δάσκαλοι του χορού, παραστάσεις που συνδύασαν διαφορετικά είδη –από το σύγχρονο και το hip hop μέχρι τα ακροβατικά και το φλαμένκο, είναι ένας συνοπτικός απολογισμός.
Στο Κάστρο πρωταγωνίστησαν σπουδαίοι δημιουργοί και καλλιτέχνες του σύγχρονου χορού, με έργα που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όπως ο Wim Vandekeybus με την ομάδα Ultima Vez και το τελευταίο έργο τους TRACES, ο Israel Galván με το σόλο του Revolution Without Music και οι Peeping Tom επίσης με το τελευταίο τους έργο Diptych όπου οι Gabriela Carrizo και ο Franck Chartier, καλλιτεχνικοί διευθυντές της ομάδας, επεξεργάστηκαν εκ νέου δύο παλαιότερα έργα τους που δημιούργησαν σε συνεργασία με το Nederlands Dans Theater. Στον ατμοσφαιρικό χώρο του Κάστρου παρουσίασε επίσης ο Φώτης Νικολάου τα ΤΑΜΑΤΑ.
Στον Εναλλακτικό Χώρο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας είδαμε την χιουμοριστική παράσταση SAME SAME της Γαλλο-Βελγίδας χορογράφου Karine Ponties η οποία παρουσίασε δουλειά της για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την Lali Ayguadé και τον Guilhem Chatir με το HERE, το KAOS της Ιωάννας Πορτόλου και της ομάδας Griffón Dance Company -μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου-, την παράσταση ὕλη των kóka&panú (Κωνσταντίνας Ευθυμιάδου και Παναγιώτη Μανουηλίδη) σε παγκόσμια πρεμιέρα αλλά και το απρόβλεπτο και χιουμοριστικό Pli του Viktor Černický ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Στην Κεντρική Πλατεία παρουσίασαν χορογραφίες τους οι Laura Aris και Álvaro Esteban (οι οποίοι παρουσίασαν την παράστασή τους και στην Costa Navarino), η ομάδα Kirn Compagnie, η Ελευθερία Ηλιοπούλου, ο Iesu Escalante, o Εdivaldo Ernesto, η Αναστασία Βαλσαμάκη, ο Ηλίας Χατζηγεωργίου, η Ηρώ Κόντη, η Wonderground Dance Company των Tom Weksler και Roser Tutusaus, oι Ben Fury και Simon Thierrée, η Ευτυχία Στεφάνου και τα Tzitzifrikia, η Δήμητρα Μερτζάνη και η Μαρία Μανουκιάν, ενώ o Iωάννης Καρούνης εμφανίστηκε με μία γιγάντια σφαίρα στην Κεντρική Πλατεία, στην Προκυμαία και στο Προαύλιο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας.
Yπό το γενικό τίτλο Electric Matter, το φετινό εκπαιδευτικό πρόγραμμα περιελάμβανε τρία επαγγελματικά σεμινάρια με τους Εdivaldo Ernesto και Jozef Fruček, ένα masterclass με την Λίντα Καπετανέα και μία διάλεξη. Το πρόγραμμα προσκάλεσε τους συμμετέχοντες να εργαστούν πάνω σε νέες και ανεξερεύνητες δυνατότητες των ερμηνευτικών τους μέσων με στόχο την ενδυνάμωση της σκηνικής τους παρουσίας. Οι σπουδαστές, εκτός από τα μαθήματα κίνησης και χοροθεάτρου από διακεκριμένους καθηγητές, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν διάλεξη με τίτλο Risk and Uncertainty: Fundamental Aspects of Human Development από τον Jozef Fruček.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως για τις παραστάσεις 6 ομάδων του Φεστιβάλ, υπήρξε η δυνατότητα παρακολούθησης μέσω livestreaming στο ιστότοπο του Φεστιβάλ kalamatadancefestival.gr.
Θερμές ευχαριστίες στους σταθερούς και στους νέους χορηγούς του Φεστιβάλ που υποστήριξαν τη διοργάνωση σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, στους τοπικούς παραγωγούς που διέθεσαν προϊόντα για τους καλλιτέχνες και τους προσκεκλημένους του Φεστιβάλ, στους εθελοντές για την πολύτιμη προσφορά τους και σε όλους όσοι συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της φετινής διοργάνωσης.
