Πόσο το… λίγο είναι αρκετό; Η αλλαγή της διάθεσης που επέβαλλαν τα διονυσιακά δρώμενα που έλαβαν χώρα με παραλλαγές στην περιοχή μας, με καρναβαλικές προσαρμογές ή και όχι, έτσι που, κάθε χωριό και πόλη να έχει ταυτοποιήσει τις αποκριές με μια ή και περισσότερες εκδηλώσεις μοιάζει να ήταν… αναστηλωτική στη διάθεσή μας.
Από ένα… mood not so good της… βεβηλωμένης καθημερινότητάς μας, βρεθήκαμε στην… minimal κραιπάλη των στιγμών διασκέδασης που ήταν – ως… ένεση – κάτι από παραπάνω απαραίτητες.
Σε μια περίοδο ατέρμονης αναζήτησης της αέναης κριτικολογίας των πάντων και κυρίως των προσώπων, τα καρναβάλια και οι όλες εκδηλώσεις συνετέλεσαν – πέρα από την κοσμοσυρροή που επέφεραν – να βάλουν τον κόσμο για λίγο σε μια άλλη διάθεση. Κι αυτό είναι σημαντικό.
Κι εδώ αξίζουν πολλά μπράβο σε όσους ασχολήθηκαν για να φέρουν εις πέρας τις όλες εκδηλώσεις – διοργανώσεις, αυτοδιοικητικούς τε και μη (με ειδική εδώ αναφορά σε Καλαμάτα και Μεσσήνη), αγνοώντας κακοτοπιές, καιρούς, και… τρικλοποδιές και φυσικά, πολλά μπράβο και στους συμμετέχοντες. Και όσοι περίμεναν στη γωνία θα μείνουν με την… αγωνία.
Η εικόνα άλλωστε μιλούσε από μόνη της με γεμάτες τις πόλεις, τις πλατείες και τα χωριά. Και να σημειώσουμε – και μέσα σε όλα – και τον υψηλό επαγγελματισμό των επιχειρηματιών που προσέδωσε αρκετά και συνεχίζει να προσδίδει. Μια λέξη… ανάσα.
Όμως, με τις παρενθέσεις να τις ανοιγοκλείνουμε σαν τις… πόρτες της καρδιάς, σήμερα καθαρά… Τρίτη βρισκόμαστε και πάλι στην… πεπατημένη καταστροφολαγνεία μιας δημοσιο-συζήτησης του… χύμα και όλα στο κύμα με τις πρωινές σελίδες να σε οδηγούν ξανά στα… φάρμακα (Novartis), στην… σκουπιδοσυζήτηση και στην… ανάπτυξη-όλο τρέλα(εν όψει και συνεδρίου στην Πελοπόννησο).
Την ώρα που η εκστατική αναδίφηση ξεκινά, αναζητώντας τον «Σειληνό» της εβδομάδας, καταλαβαίνεις πως το… λίγο δεν είναι αρκετό.
Βαστάτε γερά…
Θέμης Ι. Κανελλόπουλος
