Πουθενά διαδηλώσεις, αντιπολεμικές συγκεντρώσεις, συνεχείς δράσεις για να αναδειχθεί το δράμα στην Ουκρανία.
Εδώ και περισσότερες από 20 ημέρες διεξάγεται στην αυλή της χώρας μας ένας εγκληματικός πόλεμος.
Ενας πόλεμος που απειλεί με καταστροφή όχι μόνο την Ουκρανία, στην οποία εισέβαλαν οι Ρώσοι, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο.
Μια σπίθα αρκεί να καταστρέψει τον σύγχρονο πολιτισμό, σε μια συνθήκη εντελώς παρανοϊκή.
Εδώ και τρεις εβδομάδες έχουμε γίνει θεατές ενός παραλογισμού και οι συζητήσεις για Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, για πυρηνικά όπλα, για καταφύγια, μας φαίνονται σχεδόν… φυσιολογικές.
Ενας πόλεμος που καθημερινά προσθέτει εκατοντάδες νεκρούς. Μικρά παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους. Αλλά και αμούστακα παιδιά (Ουκρανούς και Ρώσους) που οδηγούνται στην πρώτη γραμμή του πολέμου.
Εδώ και τρεις εβδομάδες συντελείται ένα έγκλημα σε βάρος ενός λαού και είναι αδιάφορο ποιες είναι οι αιτίες. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο χάνεται στη βουή των όλμων και των οβίδων.
Χάνεται στην οιμωγή των εκατομμυρίων ξεριζωμένων από την πατρίδα τους.
Και στην Ελλάδα τι γίνεται; Σα να μη συμβαίνει τίποτε, όλα ακολουθούν μια φυσιολογική ροή των πραγμάτων.
Ελάχιστες οι αντιδράσεις, ελάχιστες οι κινητοποιήσεις και οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Ελάχιστες οι συναυλίες υπέρ της ειρήνης, κατά του πολέμου, υπέρ των προσφύγων.
Μηδενικές οι εκδηλώσεις οργής για τα χιλιάδες θύματα, για μια χώρα που διαλύεται, για πόλεις και χωριά που ξεθεμελιώνονται.
Αλλά και για χιλιάδες Ελληνες ομογενείς που βλέπουν τον τόπο τους να χάνεται.
Και για τους ακροδεξιούς, τους ναζί της Ουκρανίας και της Ρωσίας, ούτε κουβέντα…
Γιατί; Τι είναι αυτό που εμποδίζει τους Ελληνες να βγουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν;
Τι είναι αυτό που δεν κινητοποιεί τα πολιτικά κόμματα, τους φορείς, τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τα σωματεία ή μεμονωμένες ομάδες να αντιδράσουν κατά αυτού του παράλογου πολέμου;
Και που είναι οι «σοφοί» αυτής της χώρας; Που είναι η πνευματική ελίτ; Που έχουν χαθεί οι… σκεπτόμενοι καλλιτέχνες, οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές; Ολοι οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών βρε αδερφέ που έπρεπε να ηγούνται ενός αντιπολεμικού αγώνα;
Εφόσον οι πολιτικοί απλά καταδικάζουν, δεν θα έπρεπε οι πνευματικοί ταγοί της πατρίδας μας να ξεσηκώσουν το λαό; Όχι ότι οι διαδηλώσεις και οι συναυλίες μπορούν να σταματήσουν κάθε παράλογο ηγέτη που κάνει πόλεμο.
Όμως, ο λαός ένα και μόνο όπλο έχει, μια και μόνη δύναμη. Τη φωνή του.
Όταν ο λαός σιωπά, όταν δεν έχει ανθρώπους να τον πάρουν από το χέρι και να τον βγάλουν στο δρόμο.
Όταν χιλιάδες φωνές δεν ενώνονται σε μία, τότε οι παρανοϊκοί ηγέτες θα συνεχίσουν να σκοτώνουν αθώους και να αναδιατάσσουν σύνορα με τη βία.
Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τις αντιδράσεις για την μία και μοναδική αντιπολεμική συναυλία που έγινε με τη συμμετοχή της Νατάσσας Μποφίλιου.
Η τραγουδίστρια συγκέντρωσε τα πυρά πολλών οι οποίοι, βεβαίως, από τον καναπέ του σπιτιού τους απλά… καταγγέλλουν τον Πούτιν με tweets και με οργισμένα τσιτάτα στο Facebook. 
Ετσι, όμως, δε γίνεται αντιπολεμική δράση. Και δεν φταίει σε κανέναν η κάθε Μποφίλιου που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει αυτό που έχει για να κινητοποιήσει τον κόσμο. Τη φωνή της.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Θέλει πνευματικούς ανθρώπους που δεν θα κρύβονται ή που δεν θα κάνουν αντίσταση από τα social media.
Και θέλει «σοφούς» που δεν θα κάνουν διαδήλωση για οτιδήποτε εκτός από έναν φονικό πόλεμο.
Που είναι όλοι αυτοί οι πασιφιστές των αριστερών κομμάτων ή του αναρχικού χώρου;
Που χάθηκαν οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Τι; Δεν κάνει απεργία πείνας ο 11 φορές δολοφόνος Κουφοντίνας για να φωνάξετε;
Δεν διαμαρτύρεται ο κάθε πικραμένος «αγωνιστής» – τζάμπα μάγκας για να βγείτε στους δρόμους;
Ή αυτή τη φορά οι φονιάδες των λαών δεν είναι οι… Αμερικάνοι, αλλά οι Ρώσοι, οπότε ο δρόμος προς την πρεσβεία της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας δεν είναι και τόσο… φιλόξενος;
Με το 40% των Ελλήνων να δικαιολογεί την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, τι άλλο θα περίμενε κανείς παρά μια «παγερή σιωπή» στην πατρίδα μας για όσα δραματικά συμβαίνουν στην αυλή μας;
Και μετά μας φταίει η Μποφίλιου που τουλάχιστον βγήκε μπροστά και δέχεται απειλές και ύβρεις;
Η Ελλάδα μετρά εκατομμύρια νεκρούς από προηγούμενους πολέμους. Είναι μια χώρα ειρηνική που πάντα βρισκόταν στο πλευρό των αδυνάτων, των καταπιεσμένων, των αδικημένων.
Είναι κρίμα, λοιπόν, να κρύβονται όλοι εκείνοι που θα μπορούσαν να σηκώσουν αντιπολεμικό τσουνάμι. Και είναι κρίμα να δίνονται μάχες χαρακωμάτων για ανόητους εγκληματίες, τρομοκράτες και ψευτοεπαναστάτες, και να μην δίνονται αγώνες για τους χιλιάδες νεκρούς Ουκρανούς και Ρώσους σ’ αυτόν τον παραλογισμό που συμβαίνει.
Πόσο επίκαιρο το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ και του Βολφ Μπίρμαν που έλεγε:
«Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας το χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σα χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί».
Πηγή: in.gr
