«Τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι
οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι κι οι κλέφτες καπετάνιοι».
Γεώργιος Σουρρής
Γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας
Εκδότης «το Αντίδοτο», τέως δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τους ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ.
Τον τελευταίο καιρό δεν είχα αντιληφθεί το βαθύτερο νόημα σε κάτι που βίωνα στον τόπο καταγωγής μου από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο. Αυτό ήταν η αναπαράσταση της Εθνικής μας Επανάστασης του 1821 που γίνεται κάθε χρόνο στις 23 Μαρτίου με πλήθος κόσμου και επισήμων στην πόλη της Καλαμάτας.
Γιατί αυτή πραγματοποιήθηκε το 1930 για πρώτη φορά;
Γιατί γκρεμίστηκε το σπιτάκι που συγκροτήθηκε το πρώτο Εθνικό συλλογικό όργανο των Ελλήνων η «Μεσσηνιακή Γερουσία» που είχε μετατραπεί πρώτα σε στάβλο;
Ποιοι ήταν αυτοί που κατέλαβαν την πόλη και ποιοι «μπακαλευόντουσαν» με τους τούρκους;
Μια κοινωνία έρημη…
«…Οι κούφιοι άνθρωποι –
…Οι παραγεμισμένοι άνθρωποι –
…Έτσι τελειώνει ο κόσμος –
Έτσι τελειώνει ο κόσμος –
Έτσι τελειώνει ο κόσμος –
Όχι μ’ ένα βρόντο μα μ’ ένα λυγμό»
Τόμας Έλλιοτ («Οι κούφιοι άνθρωποι» από την «Έρημη Χώρα» 1925).
Απαντώντας στις παραπάνω ερωτήσεις κατάλαβα αρκετά δύσκολα γεγονότα και καταστάσεις που ισχύουν ακόμα και σήμερα και έτσι εξηγείται γιατί η αναπαράσταση έγινε αφού πέρασαν δύο και πλέον γενιές από την Επανάσταση, έγινε η κατεδάφιση του κτιρίου που συνεδρίαζε η «Μεσσηνιακή Γερουσία» και οι πρώτοι Εθνικοί Επαναστάτες που ήταν οι Κλέφτες από τον Ταΰγετο και οι επαγγελματίες των όπλων Μανιάτες. Όλα αυτά έπρεπε να ξεχαστούν ή καλύτερα να διαστρεβλωθούν. Οι κάτοικοι που βρίσκονταν μέσα από τα τείχη της τότε Καλαμάτας, οι αστοί που τα είχαν κάνει πλακάκια με τους τούρκους, οι τουρκοχριστιανοί καλύτερα, δεν διαφέρουν πολύ από τους σημερινούς νεοραγιάδες που σκύβουν το κεφάλι στους πολιτικάντηδες.
Ο αστός πιστεύει διαχρονικά στις κάτωθι αρχές:
- Προσπάθησε να αποκτάς κάθε δυνατό δικαίωμα και να αποφεύγεις κάθε δυνατή υποχρέωση.
- Σύντριβε τον πλησίον σου, ιδίως αν είναι καλύτερός σου.
- Εκμεταλλεύσου τους άλλους.
- Αξία έχει ότι αποφέρει χρήμα.
- Το χρήμα είναι η υπέρτατη αξία. Κινητήρια δύναμη των πάντων είναι το συμφέρον.
- Οι ηθικές αξίες είναι εμπόδια.
- Να πλέεις πάντα με το ρεύμα.
- Προσαρμόσου στο περιβάλλον σαν τον χαμαιλέοντα.
Και μερικές άλλες που εκμεταλλεύτηκε το 1930 ο Ελευθέριος Βενιζέλος για να στήσει το show της αναπαράστασης και να ξεχάσει ο λαός την μικρασιατική καταστροφή με την ανταλλαγή των πληθυσμών και την οικονομική κρίση του 1929 που οδήγησε το κράτος σε αναστολή πληρωμών.
Τα Τείχη της Εποχής μας.
«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη,
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πως να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω».
Κωνσταντίνος Καβάφης, ΤΕΙΧΗ (1897).
Με μια πολύ αργή διαδικασία, ιδίως μετά την εποχή της Αναγέννησης, υψώθηκαν τείχη διαχωρίζοντας αρχές και αξίες που ίσχυαν στο παρελθόν:
- Χώρισε την ύλη από το πνεύμα.
Το πνεύμα υποβιβάστηκε σε απλή λογική. Οι πνευματικές λειτουργίες περιορίσθηκαν στις περιοριστικές λειτουργίες που χαρακτηρίζουν την επιστήμη και τον διανοουμενισμό. Ο Λόγος έχασε την μεταφυσική, υπερβατική του διάσταση και έγινε ορθολογισμός.
- Χώρισε την επιστήμη από τη Θρησκεία.
Από τον διαχωρισμό επιστήμης ζημιώθηκαν και οι δύο. Η Θρησκεία με την περιθωριοποίησή της έξω από το ιστορικό γίγνεσθαι και η επιστήμη προσεγγίζει κάθε γνώση, υλιστικά, δηλαδή αυτοφυλακιζόμενη στο στενό πεδίο της ύλης, ωφελιμιστικά με την επιδίωξη πρωταρχικά του κέρδους και ποσοτικά με τον παραμερισμό των ποιοτικών κριτηρίων.
- Χώρισε την Πρόοδο από την Ηθική.
Πρόοδος κατά την σύγχρονη αντίληψη δεν είναι η ηθική τελειοποίηση, η πνευματική καλλιέργεια, η συνειδησιακή ανύψωση, αλλά η υλική ευημερία. Πρόοδος είναι όχι η διάδοση ηθικών αντιλήψεων, αλλά υλικών αγαθών.
Ο Ίων Δραγούμης και οι διαχρονικοί πολιτικάντηδες.
«Να είμαστε γυμνασμένοι και έτοιμοι για κάθε αγώνα και προπάντων για τον αγώνα που πρέπει ν’ αρχίσει διά την ένωση της φυλής.
(Ίδας. Ίων Δραγούμης, «Προκήρυξη στους σκλαβωμένους και στους ελευθερωμένους έλληνες», Ελληνικά χώματα 1898).
Δε σὄμοιαζε, λεβέντη μου, στη μαύρη γης για νά μπεις.
(Μοιρολόγι)»
«Λευκή, ας βαλθεί όπου έπεσες, κολόνα,
(Πώς έπεσες, γραφή να μην το λέει…)
λευκή, με της Πατρίδας την εικόνα.
Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίει,
βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίει».
Κωστής Παλαμάς, Νεκρική Ωδή, 8 του Αυγούστου 1920.
Τα πιο πάνω αποσπάσματα είναι η αρχή και η τελευταία στροφή του ποιήματος του Παλαμά μετά την δολοφονία, μια δολοφονία που συγκλόνισε το πανελλήνιο αφού έγραψε γι’ αυτή μέχρι και ο μαρξιστής Κορδάτος, και έγινε από το βενιζελικό «Τάγμα Ασφαλείας» του Γύπαρη.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος θεωρείται από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη η αφετηρία στο μανιφέστο του με την ονομασία «Πολυδιάστατος Εκσυγχρονισμός» με αναφορές τόσο στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όσο και στον Κώστα Σημίτη με κερασάκι τον αμερικανοτραφή Αντρέα.
Θα χρειάζονταν πολλοί τόμοι για να αναλυθούν τα «έργα και οι ημέρες» όλων αυτών που χαρακτηρίζει ο πρωθυπουργός μας εκσυγχρονιστές, αλλά μου αρκεί η κριτική που ασκεί λίγο πριν δολοφονηθεί ο Δραγούμης από τους βενιζελικούς «εκσυγχρονιστές» και ισχύει διαχρονικά για όλους:
“Tι έχει ο βενιζελισμός που αντιπαθώ; Τι έχει που θέλω να το αντιπαθήσουν όλοι οι Έλληνες, αφού θέλω οι Έλληνες να γίνουν καλύτεροι απ’ ό,τι είναι; Ο βενιζελισμός είναι possibilisme, είναι υλισμός, είναι πολύ γήινος, είναι επιτυχία με ταχυδακτυλουργία, είναι καπατσοσύνη, επιτηδειότητα, αρριβισμός, δημαγωγία.
Ο βενιζελισμός είναι πασάλειμμα με σύγχρονες, επιπόλαιες, επιστημονικοφανείς ιδέες ευρωπαϊκές ( του σύγχρονου δηλαδή ευρωπαϊκού πολιτισμού) είναι ευρωπαϊκό, φράγκικο βερνίκι λαμπερό, σοβάντισμα πρόχειρο για να φαντάζει ο κακοχτισμένος τοίχος ή και φτιασίδωμα αποκρουστικό (αλλά με σκοπό ελκυστικό) μιας ωραίας γυναίκας ( σοβάντισμα του μαρμάρινου τοίχου ενός αρχαίου ναού).
Είτε ωραίο είτε άσχημο είναι το φυσικό του Έλληνα ή του ανθρώπου, το πασάλειμμα, το σοβάντισμα ή το βερνίκωμα ή το φτιασίδωμα μου είναι αντιπαθητικά. Το άσχημο δε γίνεται ωραίο με τεχνητά μέσα, όσο για το ωραίο γίνεται άσχημο με τεχνητά στολίδια. (…)
Στην ασύνειδη αντιπάθεια των λαϊκών ανθρώπων, των εργατικών, για το βενιζελισμό βρίσκω περισσότερη αλήθεια γιατί εκεί λείπει το πολιτικό συμφέρον. Μολονότι κι εκεί μπορεί να λειτουργεί κάποιο συμφέρον, αλλά είναι συμφέρον πιο άμεσο, πιο καθαρό, το συμφέρον του ψωμιού, της ζωής, της αυτοσυντηρησίας, Ο βενιζελισμός είναι στήριγμα της κεφαλαιοκρατίας και της αστικής τάξης, του μπουρζουαζισμού…”
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ : “ΦΥΛΛΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ”, τόμος Στ΄
27 Ιανουαρίου 1919, ημερολόγιο εξορίας στην Κορσική.
Καταλήγοντας λοιπόν, αυτές οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα έχουν και ένα καθαρά πολιτικό μήνυμα εκτός από αυτό της αυτοδιοίκησης.
Η Εθνική Κοινότητα εναντίον του Παγκοσμιοποιημένου Πολίτη.
Η Εθνική πολιτική απέναντι στην καταναλωτική οικονομική ανάπτυξη και την αισχροκέρδεια.
Τελικά, ο Ελληνικός Λαός εναντίον της νεοφιλελεύθερης ελίτ και όλων των δούλων της Παγκοσμιοποίησης!
