Η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας φέρνει συχνά τον σύγχρονο άνθρωπο αντιμέτωπο με ηθικά διλήμματα. Οι συζητήσεις γύρω από την εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης στις μέρες μας φουντώνουν και προβληματίζουν.
Όταν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί κάποιον υπολογιστή, συνήθως είναι κυρίαρχος των κινήσεων και των πρωτοβουλιών του σε αυτή τη διεπαφή. Τι συμβαίνει όμως όταν ο υπολογιστής ενσωματώνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο με τη μορφή εμφυτεύματος όπως της Neuralink του Elon Musk; Πού βρίσκονται τα όρια του ανθρώπου και πού της μηχανής;
«Χάνω τον εαυτό μου»
Η συγχώνευση του μυαλού και μιας μηχανής οδηγεί σε διάλυση των παραδοσιακών ορίων του εαυτού, μας λένε στοχαστές. Παράδειγμα στη θεωρία αυτή, γίνεται η περίπτωση ενός άνδρα που ήταν παράλυτος επί οκτώ έτη και ο οποίος κατάφερε να παίξει σκάκι χάρη σε ένα εγκεφαλικό εμφύτευμα που σχεδίασε η Neuralink, χρησιμοποιώντας μόνο το μυαλό του. Ο ίδιος είχε δηλώσει «απλώς κοιτούσα στην οθόνη και ο κέρσορας κινούνταν όπου ήθελα».
Ήταν όμως έτσι; Ήταν ο ίδιος υπεύθυνος για τη μετακίνηση στα πιόνια; Εύλογο είναι το ερώτημα, εάν μια μηχανή εκτελεί πράξεις μέσα στο κρανίο μας, πρόκειται για προέκταση του ανθρώπινου μυαλού ή κάτι ξεχωριστό;
Οι ανησυχίες εντείνονται με βάση και το μακροπρόθεσμο όραμα της εταιρείας, να καταστήσει τέτοια εμφυτεύματα διαθέσιμα στο γενικό πληθυσμό, ώστε να αυξήσουν και να βελτιώσουν τις ικανότητές τους.
Διευρυμένος νους
Το 1998, οι φιλόσοφοι David Chalmers και Andy Clarke παρουσίασαν την υπόθεση του «εκτεταμένου νου», με το σκεπτικό ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να γίνει μέρος του εαυτού μας, μια άποψη σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι μπορούν να αναθέτουν πτυχές των διαδικασιών σκέψης τους σε εξωτερικούς «δίσκους» τους οποίους θα ενσωμάτωναν στον ανθρώπινο νου.
Αυτό που οραματίστηκαν συνέβη στην πραγματικότητα στις μέρες μας. Για να παίξει σκάκι, ο παράλυτος άνδρας, μετακινεί ένα πιόνι ή έναν αξιωματικό μέσω του N1 της Neuralink, το οποίο λαμβάνει τα νευρωνικά μοτίβα της πρόθεσής του, πριν αποκωδικοποιήσει, επεξεργαστεί και εκτελέσει τις ενέργειες.
Συμβάντα και πράξεις
Τα συμβάντα περικλείουν το σύνολο των νοητικών μας διεργασιών, όπως οι σκέψεις, οι πεποιθήσεις, οι επιθυμίες, οι φαντασιώσεις, οι συλλογισμοί και οι προθέσεις μας. Οι πράξεις είναι συμβάντα στα οποία ενεργούμε, όπως οι κινήσεις των δακτύλων που χρησιμοποιείτε για να μετακινηθείτε προς τα κάτω σε αυτό το άρθρο αυτή τη στιγμή.
Συνήθως, το χάσμα μεταξύ των happenings και των doings δεν υπάρχει. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου σκακιστή διαχωρίζονται, καθώς εκείνος πρέπει να φανταστεί την πρόθεσή του και το εμφύτευμα να εκτελέσει την ενέργεια στον εξωτερικό κόσμο.
Αυτό εγείρει ορισμένες σοβαρές ανησυχίες, όπως το κατά πόσον ένα άτομο που χρησιμοποιεί ένα εγκεφαλικό εμφύτευμα για να ενισχύσει τις ικανότητές του μπορεί να αποκτήσει εκτελεστικό έλεγχο των ενεργειών του που είναι ενσωματωμένες στο BCI.
Το διακύβευμα είναι χαμηλό σε μια σκακιέρα, αλλά αν αυτά τα εμφυτεύματα γίνουν πιο συνηθισμένα, το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης γίνεται πιο έντονο. Τι θα συμβεί αν, για παράδειγμα, η σωματική βλάβη ενός άλλου ατόμου προκληθεί από μια ελεγχόμενη από το εμφύτευμα ενέργεια;
Και αυτό δεν είναι το μόνο ηθικό πρόβλημα που εγείρουν αυτές οι τεχνολογίες. Η επιπόλαιη εμπορευματοποίηση χωρίς την πλήρη επίλυση του προβληματισμού περί περισυλλογής και άλλων ζητημάτων θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο σε μια δυστοπία που θυμίζει ιστορίες επιστημονικής φαντασίας.
Πόσο μάλλον όταν αυτά τα σενάρια μιλούν για απώλεια ταυτότητας, χειραγώγηση και διάβρωση της ιδιωτικότητας της σκέψης.
