Τα δάση αναμένεται να τροφοδοτήσουν την κυκλική βιοοικονομία και να αποτελέσουν τον σημαντικότερο ίσως κρίκο της βιώσιμης ανάπτυξης τις επόμενες δεκαετίες. Το στοίχημα των κυβερνήσεων είναι πλέον να επιτύχουν μια αειφόρο διαχείριση η οποία θα περιορίσει την απώλεια πόρων (από ξυλεία μέχρι βιοποικιλότητα και καθαρό αέρα και νερό).
Οι δασικές εκτάσεις παγκοσμίως βαίνουν μειούμενες αλλά ακόμη δεν έχει υπάρξει μέριμνα για μία εξειδικευμένη παγκόσμια συμφωνία για τα δάση κατά το πρότυπο της Πράσινης Συμφωνίας. Κάθε χρόνο, ο κόσμος χάνει 10 εκατομμύρια εκτάρια δασών, μια έκταση περίπου ίση με το μέγεθος της Ισλανδίας ή της Νότιας Κορέας.
Η αειφόρος διαχείριση των δασών ήταν ένα από τα κύρια θέματα στο 26ο Παγκόσμιο Συνέδριο IUFRO για την Δασοκομία, που πραγματοποιήθηκε στη Στοκχόλμη, το οποίο συγκέντρωσε χιλιάδες επιστήμονες, επαγγελματίες, φοιτητές, υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, επιχειρήσεις και ΜΚΟ.
Το μέλλον των δασών συνοψίζεται σε πέντε βασικές προβλέψεις η οποίες κινούνται σε ένα ευρύ φάσμα, από την βιοοικονομία μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη.
Τα δάση μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες αναμένεται να τροφοδοτήσουν την κυκλική βιοοικονομία, η οποία βασίζεται στις τυπικές αρχές της κυκλικής οικονομίας και την διατήρηση των πόρων επ’ αόριστον. Υπό αυτό το πρίσμα, η κυκλική βιοοικονομία αποτελεί μια κυκλική οικονομία που δίνει έμφαση στην υπεύθυνη χρήση των βιολογικών πόρων της Γης.
Η Éliane Ubalijoro, Διευθύνουσα Σύμβουλος της CIFOR-ICRAF, μιλώντας στο συνέδριο αναφέρθηκε στην ανάγκη να επινοηθεί μια νέα δασική οικονομία η οποία θα εκτιμά τις πλήρεις υπηρεσίες των δασών και θα λαμβάνει υπ’ όψιν την κλιματική αλλαγή αλλά και τις ανάγκες των ανθρώπων, οι οποίοι βασίζονται στα δάση «με τόσους πολλούς τρόπους, χωρίς καν να το γνωρίζουν και χωρίς να πληρώνουν για την πραγματική τους αξία», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Αλλά το πώς θα μοιάζει αυτή η νέα δασική οικονομία εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο έντονης συζήτησης, είπε η Anne Toppinen, καθηγήτρια δασικής οικονομίας και επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, η οποία επεσήμανε ότι διεξάγονται διαφορετικές και συχνά ανταγωνιστικές συζητήσεις γύρω από κυκλική βιοοικονομία.
Η δεύτερη παράμετρος είναι η κομβική σημασία που θα αποκτήσουν τα αστικά δάση. Το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε πόλεις και η κυκλική βιοοικονομία που βασίζεται στα δάση πρέπει να αφήσει χώρο και στα αστικά δάση, ειδικά στον Παγκόσμιο Νότο, όπου θα συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης του αστικού πληθυσμού παγκοσμίως. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπήρξε σχεδόν κανένα ενδιαφέρον από την ακαδημαϊκή κοινότητα ή τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής για την οικοδόμηση βιώσιμων πόλεων σε αυτά τα μέρη του κόσμου, σύμφωνα με τον Harini Nagendra, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Azim Premji στη Μπανγκαλόρ της Ινδίας. «Για πολύ καιρό, έχουμε αποκλείσει την ιδέα της αστικής δασοκομίας, ειδικά στον Παγκόσμιο Νότο», είπε. «Χωρίς δάση, δεν μπορεί να υπάρξει ευημερία στις πόλεις».
Οι περισσότερες μελέτες για την αστική βιωσιμότητα έχουν επικεντρωθεί στον Παγκόσμιο Βορρά και στα ζητήματα της βιοποικιλότητας και της αναψυχής, αλλά οι πόλεις στον Παγκόσμιο Νότο έχουν διαφορετική σειρά προτεραιοτήτων, όπως η κλιματική ανθεκτικότητα, το νερό και τα μέσα διαβίωσης, είπε ο Nagendra.
Ένα άλλο στοιχείο που επισημάνθηκε είναι η αξιοποίηση του ξύλου ως οικοδομικού υλικού. Σε αντίθεση με το σκυρόδεμα και τον χάλυβα, τα οποία απαιτούν μεγάλες ποσότητες εκπομπών άνθρακα για να παραχθούν, το ξύλο είναι μια καταβόθρα άνθρακα και μπορεί ταυτόχρονα να είναι οικονομικός, ανθεκτικός και πυρίμαχος. Μερικές μελέτες έχουν δείξει ακόμη ότι το να περνάμε χρόνο σε ένα ξύλινο κτίριο μπορεί να ωφελήσει την ψυχική μας υγεία.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
πηγη insider.gr
