Του Θανάση Κ.
Από τους 11ους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο, του 1936, όταν η Ναζιστική Γερμανία βρισκόταν στο “απόγειό” της, ξεκίνησαν οι λαμπαδηδρομίες και οι φαντασμαγορικές τελετές Έναρξης. Ως μείζον προπαγανδιστικό γεγονός παγκόσμιας απήχησης…
Πάντα είχαν “καλλιτεχνικές αξιώσεις”. Άλλοτε τα κατάφερναν, άλλοτε όχι.
Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, δεν άφησαν τίποτα αξιόλογο πίσω τους.
Η “φαντασμαγορία” – δηλαδή η θεαματικότητα, η παραγωγή μαζικού εντυπωσιασμού – ΔΕΝ είναι κατ’ ανάγκην “αισθητική αρετή”.
“Φαντασμαγορική” είναι συνήθως και η παράσταση ενός… τσίρκου. Και συχνά εντελώς κιτς.
“Φαντασμαγορικό” ήταν και το θέαμα στις Ρωμαϊκές αρένες, ή στους Ρωμαϊκούς Θριάμβους. Εντυπωσίαζε τους πάντες – αλλά δεν ήταν αναγκαστικά “ωραίο”. Συχνά ήταν, απλώς φρικτό…
Οι τελετές έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων μετά το 1936 εξελίχθηκαν σε θεάματα εντυπωσιακά, συχνά προπαγανδιστικά, κάποιες φορές καλαίσθητα ή ενδιαφέροντα ή αδιάφορα από αισθητικής άποψης.
Προχθές στο Παρίσι είδαμε να προβάλλεται η Κοινωνική Πρόκληση και η Πολιτιστική Παρακμή ως “φαντασμαγορικό θέαμα”…
Κι είναι ντροπή που αυτό έγινε στο Παρίσι, δηλαδή στην καρδιά του σύγχρονου Δυτικού Πολιτισμού…
Σε μια “υπερπαραγωγή” 4 ωρών, υπήρξαν αναμφίβολα και “καλές στιγμές”.
Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικά.
Αλλά η συνολική αποτίμηση είναι θλιβερή.
Θα σταθώ σε δύο μόνο σημεία:
Στην προσβολή του Χριστιανισμού και στη διαβολή της ίδιας της Γαλλικής Επανάστασης.
Ο Χριστιανισμός είναι αναπόσπαστο στοιχείο της Δυτικής Ταυτότητας.
Και η Γαλλική Επανάσταση είναι ορόσημο για την εξέλιξη του Σύγχρονου Κόσμου.
Οι διοργανωτές κατάφεραν να προσβάλλουν και τα δύο!
Η σκηνή όπου παρουσιάζεται παρωδία του “Μυστικού Δείπνου”, του Ντα Βίντσι με… drag queen (!), προκάλεσε την αποστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων – ανεξαρτήτως θρησκευτικής Πίστης.
Εκ των υστέρων – και μετά από μια μέρα αμηχανίας – οι διοργανωτές θυμήθηκαν ότι δεν επρόκειτο για τον Μυστικό Δείπνο αλλά για ένα άλλο πίνακα “το Συμπόσιο των Θεών”, του Ολλανδού ζωγράφου Jan Harmensz (του 17ου Αιώνα).
Φυσικά το “φωτοστέφανο” στο κεντρικό πρόσωπο τους τραπεζιού τους διαψεύδει…
Το γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο “είδαν” παρωδία του Μυστικού Δείπνου” (που είναι ασύγκριτα πιο γνωστός) κάτι σημαίνει ασφαλώς.
Οι διοργανωτές ήξεραν τι ακριβώς “παρωδούσαν” – κι ύστερα δεν είχαν το θάρρος κάν να το παραδεχθούν…
Οι συμβολισμοί των Ολυμπιακών Αγώνων ενώνουν, δεν διχάζουν. Και εξημερώνουν τα ήθη δεν εξαγριώνουν τις ψυχές.
Οι “διοργανωτές” κατάφεραν το ακριβώς ανάποδο.
Θα τολμούσαν ποτέ να αναπαραστήσουν τους “Προφήτες” άλλων θρησκειών ως drag queens;
Ή τους “Αποστόλους” άλλων θρησκειών σε οργιώδη συμπλέγματα;
Η ανάμιξη του Μυστικού Δείπνου με τον αρχαιοελληνικό Θεό Διόνυσο, σε πολιτιστικό happening των… Ολυμπιακών Αγώνων, δείχνει και ασχετοσύνη στα όρια του αχταρμά! Ό,τι νάναι…
Αφού έκαναν αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα, θα όφειλαν να γνωρίζουν ότι από τους 12 Θεούς του Ελληνικού Πανθέου και τους δεκάδες μυθικούς ήρωες, διάλεξαν το… λάθος πρόσωπο!
Οι Ολυμπιακοί ήταν συνδεδεμένοι με τον Δία (για την ακρίβεια με τον Ολύμπιο Δία, εξ ού και το όνομά τους). Ήταν ακόμα συνδεδεμένοι με τον Ηρακλή, τον μυθικό ιδρυτή τους…
Ο μόνος που ΔΕΝ είχε καμία σχέση με τους Ολυμπιακούς ήταν ο Διόνυσος! Ο οποίος ήταν “θεάνθρωπος”, γιός Θεού (του Δία) και θνητής (της Σεμέλης, κόρης του Κάδμου) – όπως ακριβώς ο Ηρακλής ήταν γιός του Δία και την Αλκμήνης…
Αλλά ο Διόνυσος ήταν και πολεμιστής. Ο ίδιος στις μυθικές εκστρατείες του έφτασε πολεμώντας ως την… Ινδία!
Τι δουλειά είχε ένας αρχαιοελληνικός ήρωας-πολεμιστής που “θεώθηκε”, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που ήταν σύμβολο Εκεχειρίας, δηλαδή αναστολής των Πολέμων;
Επί πλέον ο Διόνυσος συνοδευόταν από τις δικές του νύμφες, τις “μαινάδες” ή Βάκχες. Οι οποίες όταν έφταναν σε έκσταση καταβρόχθιζαν “βέβηλους” άνδρες.
Τι σχέση μπορούν να έχουν οι Ολυμπιακοί της ευγενούς άμιλλας, που υπερβαίνει τη βία, με τις βακχικές τελετές που ασκούν την πιο φρικιαστική – ανθρωποφάγα βία;
Με αυτή την έννοια ο Διόνυσος-Βάκχος, στη Ρωμαϊκή του εκδοχή τουλάχιστον, ήταν συμβολικά συνδεδεμένος με τα όργια και την οργιαστική βία – που μάλιστα στρεφόταν κατά των ανδρών.
Οι τελετές λατρείας του Βάκχου, ιδιαίτερα κατά τη Ρωμαϊκή εποχή ταυτίστηκαν με τα όργια και με φρικιαστικές πράξεις “ομοφαγίας”, όπου οι συμμετέχοντες καταβρόχθιζαν ωμά ζώα.
Γι’ αυτό και οι Βακχικές τελετές ήταν σε απαγόρευση ή σε αυστηρό έλεγχο κατά τους πρώτους αιώνες της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας…
Τέλος ο Διόνυσος ταυτίστηκε με το κρασί και την απελευθερωτική έκσταση που προκαλεί η οινοποσία. Στην Αρχαία Ελλάδα έγινε ο προστάτης του Θεάτρου. Όπου άνδρες ηθοποιοί υποδύονταν ανδρικούς και γυναικείους ρόλους.
Στην αρχαία Ρώμη ο Βάκχος ταυτίστηκε με οργιαστικές τελετές όπου συμμετείχαν άνδρες ντυμένοι ως γυναίκες.
Ήταν αναπόφευκτο λοιπόν, στον μυθικό Βάκχο να βρουν σήμερα το επίκαιρο σύμβολό τους όσοι θεωρούν την “ανάμιξη ρόλων” ανδρών και γυναικών, την οργιαστική έκσταση ακόμα και τη βία κατά της “πατριαρχίας”. Το ιδανικό σύμβολο για την woke κουλτούρα.
Σαν να μην έφταναν αυτά είχαμε και την φρικιαστική απεικόνιση της Γαλλικής Επανάστασης.
Με το ομοίωμα της “αποκεφαλισμένης” Μαρίας Αντουανέτας να στέκεται όρθια και να κρατάει στο χέρι της το κεφάλι της, το οποίο ως μαριονέτα τραγουδούσε τον ύμνο της Γαλλικής Επανάστασης!
Την ίδια στιγμή ο ουρανός γέμιζε από το κατακόκκινο χρώμα του αίματος!
Με άλλα λόγια η Γαλλική Επανάσταση παρουσιάστηκε ως μια φρικιαστική καρικατούρα…
Έτσι ακριβώς παρουσίαζαν τη Γαλλική Επανάσταση οι εχθροί της μετά την Παλινόρθωση. Ως φρίκη και αίμα…
Από την Γαλλική Επανάσταση – αυτό το ορόσημο του παγκόσμιου σύγχρονου Πολιτισμού – βρήκαν να προβάλλουν μόνο τη φρίκη της!
Για την “αισθητική” του πράγματος τι να πούμε;
Φανταστείτε στους Ολυμπιακούς της Μόσχας να παρουσίαζαν τον δολοφονημένο Τσάρο Νικόλαο να τραγουδάει – ως μαριονέτα – τον ύμνο της Τρίτης Διεθνούς!
Κι εμείς να συζητάμε για την… “αισθητική” του πράγματος!
Εντάξει καταλάβαμε…
Οι διοργανωτές θέλησαν να παρουσιάσουν ένα κολοσσιαίο happening προπαγάνδας της woke κουλτούρας!
Και ταυτόχρονα να το εμφανίσουν ως… ανώτατη εξελικτική βαθμίδα του “Ελευθεριακού Πολιτισμού” της Δύσης – μια που η Τελετή γινόταν στην Πολιτιστική πρωτεύουσα του Δυτικού Πολιτισμού, στο Παρίσι.
Και κατάφεραν να μας δείξουν το πρόσωπο της Ασχήμιας, την Φρίκης, της Ασχετοσύνης και της Κακογουστιάς.
Επαναλαμβάνουν συνεχώς τη “συμπεριληπτικότητα” (inclusiveness)! Και κατάφεραν να αποκλείσουν, να προκαλέσουν ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ, σε εκατομμύρια ανθρώπους που δεν δέχονται να προσβάλλεται η Πίστη τους ή η Πίστη άλλων συνανθρώπων τους…
Επικαλούνται την “Ελευθερία της Τέχνης” που κάποιες στιγμές μπορεί να “προκαλεί”!
Και ξεχνάνε πως η Τέχνη κάποιες στιγμής, πράγματι, μπορεί να “προκαλεί”, αλλά ό,τι προκαλεί και προσβάλλει ΔΕΝ είναι αναγκαστικά “Τέχνη”…
Θεωρούν αυτονόητα μορφή Τέχνης ό,τι προσβάλει την έννοια του “Ιερού”!
Ξεχνώντας βέβαια, ότι τόσο οι Αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες όσο και το Αρχαιοελληνικό Θέατρο, ξεκίνησαν ως θρησκευτικές τελετές και είχαν πάντα μέσα τους την έννοια του “Ιερού”…
Οι διοργανωτές επικαλούνται συνεχώς ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Αρχαίου κόσμου ήταν “γυμνικοί”. Πράγματι…
Αλλά θυμούνται μόνο το μισό. Το άλλο μισό ήταν ότι στους γυμνικούς αγώνες της αρχαίας Ελλάδας συμμετείχαν μόνο ΑΝΔΡΕΣ. Κι όταν έπιαναν γυναίκα να παραβρίσκεται την καταδίκαζαν επί τόπου. Μόνο η Καλλιπάτειρα τη γλίτωσε, κατά τον θρύλο, γιατί είχε η ίδια Ολυμπιονίκη πατέρα, Ολυμπιονίκες αδελφούς και Ολυμπιονίκη γιό!
Σήμερα στο όνομα των “γυμνικών αγώνων της Αρχαίας Ελλάδας” προβάλλουν … drag-queens, δηλαδή άνδρες ντυμένους ως γυναίκες!
Τότε οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν ένας θεσμός που διοχέτευε την αντιπαλότητα σε ευγενή άμυλα – και γι’ αυτό κηρύσσονταν και τηρούνταν η Εκεχειρία μεταξύ των εμπολέμων.
Τώρα κηρύσσουν τον Πόλεμο στην… “τοξική αρρενωπότητα” και αποκλείουν τη συμμετοχή της… Ρωσίας!
Αντιστρέφουν το νόημα του Πολιτισμού – του Δυτικού Πολιτισμού, εν προκειμένω…
Κι αυτό υπήρξε πάντα ασφαλές σύμπτωμα Παρακμής.
Όταν οι ιδέες αντιστρέφονται, χάνουν το νόημά τους και ακυρώνουν τον εαυτό τους.
— Παρακμή του Χριστιανισμού ήταν η εποχή της Ιεράς Εξέτασης, όταν η Διδασκαλία της Αγάπης μετατράπηκε σε κήρυγμα μίσους και κυνήγι μαγισσών.
— Την Παρακμή των Φιλελεύθερων Ιδανικών τη συμβόλισε η γκιλοτίνα, όταν τα Ιδανικά της Ισότητας, της Ελευθερίας και της Αδελφοσύνης μετατράπηκαν σε εποχή μαζικής Τρομοκρατίας…
— Παρακμή των Σοσιαλιστικών Ιδανικών ήταν ο Σταλινισμός, όταν η επαγγελία της Κοινωνικής Δικαιοσύνης μετατράπηκε σε πρωτοφανείς διωγμούς κάθε αντιφρονούντος και επιβολή Τυραννίας.
Σύγχρονη παρακμή ζούμε και σήμερα, όταν και οι τρείς πυλώνες τους Ευρωπαϊκού Πολιτισμού ακυρώνονται:
Ο Χριστιανισμός χλευάζεται,
το Αρχαιοελληνικό Πνεύμα αντιστρέφεται,
οι Φιλελεύθερες Επαναστάσεις διασύρονται,
και η αυθαίρετη προσβολή των πάντων εμφανίζεται ως “πεμπτουσία” της… “Ελευθερίας”!
Οι “ελευθεριάζοντες” οπαδοί του woke culture δεν διανοήθηκαν βέβαια ούτε καν να διαμαρτυρηθούν, όταν φανατικοί όχλοι μουσουλμάνων, μέσα στις δυτικές πρωτεύουσες έκαιγαν δυτικά περιοδικά που παρουσίαζαν εικαστικές απεικονίσεις του Μωάμεθ!
Οι ακρότητές τους δεν στρέφονται ενάντια σε ΚΑΘΕ Πολιτισμό!
Μόνο ενάντια σε ό,τι συνιστά την Ταυτότητα του Δυτικού Πολιτισμού…
Ο μεγάλος Φρανσουά Μιτεράν είχε πει κάποτε ότι η Πολιτική είναι τελικά “η διαχείριση των Συμβολισμών”.
Οι συμπατριώτες του έχασαν τη μάχη των συμβόλων και των συμβολισμών!
Έδειξαν ότι το σύγχρονο πρόσωπο της Δύσης είναι το πρόσωπο της Πολιτιστικής της Παρακμής.
ΥΓ. Η Τελετή Έναρξης στο Παρίσι προκάλεσε πρωτοφανή διεθνή ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ. Πράγμα που κάτι σημαίνει…
Και οι διοργανωτές ένοιωσαν την ανάγκη να εκφράσουν κάποια, έστω και “ανόρεχτη”, συγγνώμη. Πράγμα που, επίσης, κάτι σημαίνει…
Προηγουμένως είχαν φροντίσει να υπονοήσουν ότι την Τελετή Έναρξης την αποδοκίμασε η… “ακροδεξιά”, λέει. Και μόνο…
Λίγο αργότερα, βέβαια, την αποδοκίμασε και ο Μελανσόν! Ο οποίος είναι πολλά πράγματα, μια φορά… “ακροδεξιός” ΔΕΝ είναι!
Είναι ο ηγέτης της Γαλλικής Αριστεράς! Ακόμα κι αυτός…
Παρά τη συγγνώμη, δεν έχουν καταλάβει τίποτα!
Κυρίως δεν κατάλαβαν ότι,
αν με την κατάργηση της “μάνας” και του “πατέρα” εκτόξευσαν μέσα σε τρία χρόνια την Μαρίν Λεπέν από το 23% στο 37% φέτος,
με την “Τελετή Έναρξης” και με όλα την υπόλοιπη… “συμπερίληψη” της Προσβολής των πάντων, θα την ωθήσουν ως το 55% σε δύο χρόνια ακόμα.
Τελικά με τα καμώματά τους, η μόνη που τρίβει τα χέρια της είναι η “ακροδεξιά”!
Την οποία μονότονα “καταγγέλλουν” και σταθερά ενισχύουν…
