Του Θανάση Κ.
Τι σηματοδοτούν οι ευρωεκλογές για την Ευρώπη συνολικά;
Η κα Φον Ντερ Λάϊεν είπε κάτι που ήταν εν μέρει αληθές και εν μέρει παραπλανητικό, αλλά στην Ελλάδα μεταφέρθηκε… μισό:
— Είπε: το “Κέντρο” άντεξε, τα άκρα ενισχύθηκαν και πρέπει να θωρακιστούμε απέναντι και στα δύο άκρα.
Το τελευταίο μέρος της δήλωσης αποσιωπήθηκε στην Ελλάδα!
Γιατί η Ελλάδα είναι το μόνο σημείο της Ευρώπης (και του κόσμου ολόκληρου!) όπου υπάρχει μόνον ένα “άκρο” – η ακροδεξιά.
Απαγορεύεται εδώ να μιλάμε για “δύο άκρα”.
Εδώ «απαγορεύεται», όμως παντού αλλού είναι αυτονόητο…
Εκείνο που ήταν “παραπλανητικό” στη δήλωση της κας Φον Ντερ Λάϊεν ήταν πως τα “άκρα ενισχύθηκαν”.
Όχι ΔΕΝ ενισχύθηκε και τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος.
Η Αριστερά έμεινε στάσιμη. Τα δεξιά κόμματα ενισχύθηκαν.
Το ακριβές που είπε η κα Φον Ντερ Λάιεν είναι ότι, πράγματι, η Κεντροδεξιά πολιτική Ομάδα του Λαϊκού Κόμματος (PPE) βγήκε ενισχυμένη, ενώ η Κεντροαριστερή πολιτική Ομάδα «Σοσιαλιστές και Δημοκράτες» (SD) έχασε λίγο.
Συγκεκριμένα το Κεντροδεξιό ΡΡΕ κέρδισε 14 έδρες (κι έφτασε τις 190, στις 720 συνολικά), ενώ το Κεντροαριστερό SD έχασε μόλις 3 έδρες κι έφτασε τις 136 (στις 720 συνολικά). Μαζί Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά κέρδισαν 11 έδρες.
* Ποιές Πολιτικές Ομάδες έχασαν;
Οι Πράσινοι και οι “Φιλελεύθεροι” (που είχαν ενωθεί με την παράταξη Μακρόν -Renew Europe)
Αυτοί όμως μέχρι χθες συναθροίζονταν στο “Κέντρο” – στο… “ριζοσπαστικό Κέντρο”, όπως το ονόμαζαν.
Κι όχι μόνο θεωρούνταν “Κέντρο”, αλλά ήταν αυτοί που είχαν σύρει τα πιο παραδοσιακά κόμματα (Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς) την τελευταία πενταετία.
Δεν τους θεωρούσε κανείς “ακραίους” μέχρι τώρα (αν και συχνά ήταν). Αντίθετα, αποτέλεσαν αναπόσπαστο μέρος του συνασπισμού που κυριαρχούσε.
Οι Πράσινοι στα ζητήματα της λεγόμενης “πράσινης μετάβασης” και η Φιλελεύθεροι στα ζητήματα του “δικαιωματισμού”…
— Οι πάσης φύσεως Πράσινοι επέβαλαν την πλήρη κατάργηση των υδρογονανθράκων και την πολιτική των μηδενικών καθαρών ρύπων ως το 2050 (Net zero), την κατάργηση των συμβατικών αυτοκινήτων μέσα στα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, τον δραστικό περιορισμό ολόκληρης της πρωτογενούς παραγωγής (Γεωργία, Κτηνοτροφία, Αλιεία κλπ.) για “περιβαλλοντικούς λόγους» κλπ.
Ενώ μέχρι το 2019 το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο είχε ψηφίσει πώς το φυσικό αέριο ήταν αποδεκτό “καύσιμο μετάβασης”, οι Πράσινοι κατάφεραν να το “απαγορεύσουν” μετά το 2020. (με εξαίρεση τον εφοδιασμό σε φθηνό ρωσικό αέριο για το οποίο τότε δεν έλεγαν το παραμικρό, αλλά μετά τον Πόλεμο στην Ουκρανία, το “απαγόρευσαν” κι αυτό! Θεωρητικά βέβαια, γιατί στην πραγματικότητα η Ευρώπη εξακολουθεί να εισάγει ρωσικής προέλευσης καύσιμα, αλλά πολύ ακριβότερα και μέσω τρίτων…)
Έτσι οι Πράσινοι κατάφεραν με ένα ιδεοληπτικό παραλήρημα να υπονομεύσουν και τον εφοδιασμό της Ευρώπης σε φθηνή ενέργεια, και την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας συνολικά, και τον μακροχρόνιο εφοδιασμό της Ευρώπης με εγχώρια τρόφιμα. (Κι όλα αυτά δημιουργούν επίμονο “Πληθωρισμό κόστους” που δεν αντιμετωπίζεται με νομισματικές πολιτικές)…
Το αποτέλεσμα ήταν να τους τιμωρήσουν οι Ευρωπαίοι πολίτες…
Έχασαν 19 έδρες!
— Αντίστοιχα έπαθαν και οι Φιλελεύθεροι του Renew Europe, που μετατράπηκαν ξαφνικά σε οπαδούς της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης παράνομων μεταναστών και σε υποστηρικτές της θεωρίας των… “69 φύλων”, του γάμου των ομοφύλων ζευγαριών και γενικά της ατζέντας του πιο ξέφρενου δικαιωματισμού.
Αυτοί έχασαν 22 έδρες- ειδικά στη Γαλλία έπαθαν πανωλεθρία.
Τα “Κεντρώα” Κόμματα του Ευρωκοινοβουλίου είχαν ευθυγραμμιστεί μαζί τους την τελευταία πενταετία. Πιο διστακτικά το Κεντροδεξιό ΡΡΕ και πιο ενθουσιωδώς το Κεντροαριστερό PS.
Αθροιστικά Πράσινοι και Φιλελεύθεροι έχασαν μαζί 41 έδρες!
Tώρα η κα Φον Ντερ Λάϊεν τους… έβγαλε ξαφνικά από το χώρο του “Κέντρου”.
* Εκείνο που ΔΕΝ μας λέει επίσης η κα Φον Ντερ Λάιεν είναι ότι η δική της Πολιτική Ομάδα, η Κεντροδεξιά του ΡΡΕ, κατάφερε να αυξήσει τις έδρες της γιατί τα περισσότερα κόμματα που την συναποτελούν έκαναν το τελευταίο διάστημα στροφή προς τα ΔΕΞΙΑ!
Για παράδειγμα το Κόμμα Xριστιανοδημοκρατών-Χριστιανοκοινωνιστών (CDU-CSU) στη Γερμανία πήγε πολύ καλά, γιατί υπό τον νέο ηγέτη του τον κ. Μέρτς έκανε σαφέστατη στροφή δεξιότερα τελευταία.
Αντίστοιχα συνέβησαν σε Ισπανία, Πορτογαλία, Αυστρία, Πολωνία…
Γενικά, όπου οι Κεντροδεξιοί του ΡΡΕ πήγαν καλύτερα είχαν κάνει στροφή δεξιότερα. Κυρίως στα θέματα του “δικαιωματισμού”…
Εδώ η ΝΔ έκανε το ακριβώς αντίθετο: εναγκαλίσθηκε την ατζέντα των “δικαιωματιστών” και… έχασε τους μισούς ψηφοφόρους της από πέρσι!
(Κι ακόμα δεν κατάλαβε γιατί).
* Τέλος έχουμε τα κόμματα δεξιότερα από το ΡΡΕ…
Αυτά ανέβηκαν όλα, ανέβηκαν αισθητά, αλλά όχι “θεαματικά”.
Ο συνασπισμός ECR (Συντηρητικών-Μεταρρυθμιστών) με ηγέτιδα την κα Μελόνι κέρδισε 7 έδρες, ενώ η Ομάδα “Ταυτότητα και Δημοκρατία” (ΙD) της κας Λεπέν κέρδισε 9 έδρες. Συνολικό κέρδος 16 έδρες αύξησης της Δεξιάς (σε σύνολο 720 εδρών).
Και η συνολική δύναμη των δύο “δεξιών” ομάδων φτάνει στις 134 έδρες ελάχιστα χαμηλότερα από την Ευρωσοσιαλιστική Ομάδα που ήλθε δεύτερη (με 136).
Βέβαια αυτό είναι μόνον η μισή αλήθεια, διότι από τους 89 “ανεξάρτητους” ευρωβουλευτές που δεν ανήκουν (ακόμα) σε καμία από τις επτά ευρω-ομάδες, ένα μεγάλο μέρος (που μπορεί να πλησιάζει τους μισούς) ανήκει στο χώρο “δεξιότερα από την Κεντροδεξιά”. Στους “ανεξάρτητους” ανήκει το Κόμμα του κ. Όρμπαν στην Ουγγαρία, στους ανεξάρτητους ανήκουν οι ακροδεξιοί του ΑfD στη Γερμανία. Αλλά στους ανεξάρτητους ανήκουν, για την ώρα, οι τρείς ευρωβουλευτές που εξελέγησαν στην Ελλάδα, από τη “Νίκη”, την “Πλεύση Ελευθερίας” και τη “Φωνή Λογικής”.
Πράγμα που σημαίνει ότι αν συνασπίζονταν όλοι όσοι είναι “δεξιότερα” του PPE μπορεί να πλησίαζαν και το ίδιο το ΡΡΕ!
Αλλά τέτοιος “μεγάλος συνασπισμός” της δεξιάς στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν φαίνεται πιθανός στο άμεσο μέλλον.
Γιατί ενώ ιδεολογικά είναι κοντά μεταξύ τους, πολιτικά έχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσά τους. Για παράδειγμα, στο θέμα της Ουκρανίας υπάρχουν όλες οι απόψεις στο χώρο της Δεξιάς: Από τις πιο αντιρωσικές ως τις πιο φιλορωσικές – κι όλες οι “ενδιάμεσες”.
Όμως στα ζητήματα του “δικαιωματισμού”, της ασφάλειας και της παράνομης μετανάστευσης, όχι μόνο έχουν ταυτόσημες απόψεις, αλλά και συγκλίνουν πλέον με την μεγάλη πλειοψηφία του Κεντροδεξιού ΡΡΕ.
Τι έγινε, λοιπόν, στην Ευρώπη την 9η Ιουνίου;
— Έγινε μια σαφής μετατόπιση προς τα δεξιά!
— Αυτή η μετατόπιση απορροφήθηκε εν μέρει από το ίδιο το Κεντροδεξιό ΡΡΕ που μετακινήθηκε δεξιότερα, κι από την άνοδο των δύο Δεξιών Ομάδων (της κας Μελόνι και της κας Λεπέν) που υπήρξε αισθητή, αλλά όχι “θεαματική” σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
— Απορροφήθηκε επίσης και από την αύξηση των “Ανεξάρτητων” που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στα δεξιά (μερικοί και ακροδεξιά).
— Αλλά απειλητική άνοδος της “ακροδεξιάς” ΔΕΝ υπήρξε!
Πρώτον γιατί καθένας που είναι δεξιότερα από το ΡΡΕ ΔΕΝ είναι κατ’ ανάγκην “ακροδεξιός” – ούτε “επικίνδυνος”.
Και δεύτερον γιατί, την κα Μελόνι για παράδειγμα, δεν μπορούν από τη μια πλευρά να την χαρακτηρίζουν “ακροδεξιά” κι από την άλλη να της… ζητούν να συνεργαστεί με το ΡΡΕ!
Και την κα Λεπέν, δεν μπορούν από τη μια να την χαρακτηρίζουν “ακροδεξιά” κι από την άλλη να τη χλευάζουν ότι κάνει… κωλοτούμπες, λέει, όταν διαγράφει τους ακροδεξιούς (τώρα διέγραψε το AfD της Γερμανίας, παλαιότερα τον ίδιο τον…πατέρα της!)
* Η στροφή της Ευρώπης δεξιότερα (αλλά όχι… στην “ακροδεξιά”), πιστοποιείται με τον πιο δραματικό τρόπο στις ισχυρές χώρες της Ευρωπης:
— Στη Γαλλία, όπου το Κόμμα Λεπέν ήλθε πρώτο με υπερδιπλάσιο ποσοστό από το Κόμμα του Προέδρου Μακρόν, το οποίο καταποντίστηκε!
— Στη Γερμανία, όπου ο Χριστιανοδημοκρατικός Συνασπισμός CDU-CSU) έκανε στροφή δεξιότερα και ήλθε ΠΡΩΤΟΣ, με δεύτερο το ακροδεξιό AfD και τρίτο το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Καγκελαρίου Σόλτς (και ακόμα πιο πίσω τα υπόλοιπα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού που καταποντίστηκαν).
Ενώ το νέο Αριστερό Κόμμα της κας Σάχρα Βάγκενκνεχτ, που στα θέματα δικαιωματισμού και παράνομης μετανάστευσης έχει απόψεις… “δεξιότερα” κι από τους Χριστιανοδημοκράτες ακόμα, συνέτριψε το Αριστερό De Linke από το οποίο προήλθε.
Κι ύστερα εδώ οι δικοί μας μιλάνε για… “στροφή στο Κέντρο”.
Όταν οι κοινωνίες μετατοπίζονται δεξιότερα!
Αντίστοιχα συνέβησαν στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Αυστρία…
Το πιο σημαντικό όμως:
— Μετά τις έκτακτες βουλευτικές εκλογές που προκήρυξε ο πανικόβλητος Πρόεδρος Μακρόν στη Γαλλία, σε ένα μήνα από τώρα υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να έχουμε Πρωθυπουργό της Γαλλίας της κα Λεπέν! Και τότε να δούμε ποιός θα τη χαρακτηρίζει “ακροδεξιά”.
— Χώρια που στο κλαμπ των ισχυρών της Ευρώπης είναι και η Ολλανδία στην οποία η νέα κυβέρνηση έχει απόψεις που οι εδώ “κεντροδεξιοί” καλύτερα να ΜΗ τις διαβάσουν! Γιατί ζέστη έχει, κυκλοφορούν και εμφράγματα και εγκεφαλικά…
* Συμπέρασμα: όταν οι “τεκτονικές πλάκες” της κοινωνίας μετατοπίζονται προς μια κατεύθυνση, ΔΕΝ τους… αποκηρύσσεις ως “ακραίους” και ξεμπερδεύεις.
Γιατί δεν θα “ξεμπερδέψεις” έτσι εύκολα.
Θα τους σπρώξεις ακόμα πιο πέρα, προς την αντίθετη κατεύθυνση…
Τι κάνεις, λοιπόν;
— Πρώτον, αφουγκράζεσαι την κοινωνία.
— Δεύτερον, προσπαθείς να καταλάβεις μήπως δικά σου σφάλματα τους έσπρωξαν εκεί που ΔΕΝ θέλεις να πάνε.
— Τρίτον, μετακινείσαι κι εσύ μαζί με την κοινωνία, για να προλάβεις να τη συγκρατήσεις, μη φτάσει στα άκρα.
— Τέταρτον, προσπαθείς να κάνεις νέες συμμαχίες, εγκαταλείποντας αυτούς που οι πολιτικές τους αποδείχθηκαν λάθος και αποδοκιμάστηκαν – και “ενσωματώνοντας” κάποιους που διαφωνούσαν εξ αρχής με τις πολιτικές αυτές και τελικά δικαιώθηκαν, και ΔΕΝ είναι κατ’ ανάγκην “ακραίοι”…
Αυτή τη σύνθετη άσκηση προσαρμογής στις νέες συνθήκες μπορούν να την κάνουν δημοκράτες ηγέτες και διορατικοί πολιτικοί.
ΔΕΝ μπορούν να την κάνουν σπιθαμιαίοι, γραφειοκράτες και ιδεοληπτικοί.
ΥΓ. Οι ιδεοληπτικοί, τυφλωμένοι από τον φανατισμό τους, συνήθως γίνονται οι καλύτεροι “χορηγοί”… των εχθρών τους!
— Για παράδειγμα οι χουντικοί επικαλέστηκαν τον Απρίλιο του 1967 τον… “Κομμουνιστικό Κίνδυνο”, που φυσικά ΔΕΝ υπήρχε!
Μετά από 7 χρόνια δικτατορικό καθεστώς, η Ελλάδα βγήκε πολύ πιο “αριστερή” απ’ ό,τι ήταν πριν τη χούντα!
–Τα κομμουνιστικά καθεστώτα επί δεκαετίες θεωρούσαν όσους ασκούσαν κριτική στο εσωτερικό τους ως “πράκτορες του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού”. Τελικώς κατέρρευσαν με πάταγο.
— Σήμερα οι καλύτεροι “ΧΟΡΗΓΟΙ” της ακροδεξιάς στην Ευρώπη είναι όσοι καταγγέλλουν κάθε διαφωνία με τον ακραίο “δικαιωματισμό” ή με την παράνομη μετανάστευση ως…”ακροδεξιά”.
Όπως στις ΗΠΑ οι καλύτεροι “χορηγοί” της υποψηφιότητας του Τράμπ σήμερα, είναι όσοι προσπαθούν να τον χώσουν φυλακή,,,
Με αποτέλεσμα μετά την “καταδίκη” Τράμπ να αυξάνονται κατακόρυφα οι οικονομικές εισφορές στην προεκλογική του εκστρατεία και να διευρύνεται το δημοσκοπικό του προβάδισμα σε όλες τις “κρίσιμες” πολιτείες (και συνολικά).
Τελικά υπάρχει ένα ασφαλές κριτήριο για να καταλάβετε πότε αντιμετωπίζετε ένα φανατικό:
Όταν με την καταγγελτική συμπεριφορά του ενισχύει τους αντιπάλους του!
Και αυτό το κριτήριο το πληρούν σήμερα απολύτως:
οι “δικαιωματιστές” και οι οπαδοί της woke culture – εδώ, στην Ευρώπη και παντού στον κόσμο…
Αυτοί σπρώχνουν τις κοινωνίες στην ακροδεξιά – την οποία, κατά τα άλλα, “καταγγέλλουν”!
