«Σίγουρα δε μπορείς να φας μόνο ένα», έλεγε το σλόγκαν διαφημιστικής καμπάνιας τη δεκαετία του 1960 για γνωστά πατατάκια, με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Μπερτ Λαρ. Η φράση ήταν τόσο επιτυχημένη που συνδέθηκε άρρηκτα με το προϊόν και έμεινε στην ιστορία της διαφήμισης. Πράγματι, αποδεικνύεται σχεδόν αδύνατο να σταματήσει κανείς στο πρώτο πατατάκι. Μελέτες έχουν δείξει ότι το αλάτι και τα λιπαρά που περιέχουν οδηγούν στην απελευθέρωση της ντοπαμίνης που συνδέεται με τη χαρά και την αίσθηση της επιβράβευσης κάνοντας τον εγκέφαλο να θέλει λίγο ακόμα. Όταν, λοιπόν, ο οργανισμός λάβει την πρώτη δόση ευτυχίας, όχι μόνο θα δυσκολευτεί να σταματήσει, αλλά θα ζητήσει ακόμα περισσότερη. Αντίστοιχα λειτουργούν και τα γλυκά, τα έτοιμα γεύματα πλούσια σε ζάχαρη, αλάτι και τεχνητά αρώματα, όλα σχεδιασμένα για να είναι ακαταμάχητα.
Η γενιά που «βομβαρδίστηκε» με επιθετικό μάρκετινγκ
Τώρα, νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα που άρχισαν να κατακλύζουν την αμερικανική αγορά των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1980 και η έντονη διαφημιστική προώθησή τους, άφησαν το στίγμα τους στις διατροφικές συνήθειες των σημερινών 50αρηδων και 60αρηδων. Πολλοί από όσους ήταν την εποχή εκείνη παιδιά, έφηβοι ή νεαροί ενήλικες «βομβαρδίστηκαν» με το επιθετικό μάρκετινγκ των υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων, με αποτέλεσμα πλέον να είναι σχεδόν εξαρτημένοι από αυτή την κατηγορία προϊόντων.
Διαβάστε περισσότερα στο δημοσίευμα του www.newmoney.gr πατώντας ΕΔΩ
