Κάποτε η διαχείριση της χοληστερίνης ήταν απλή. Υπήρχαν δύο είδη: η “κακή”, που έφραζε τις αρτηρίες, και η “καλή”, που τις βοηθούσε να παραμένουν καθαρές. Η διαφορά τους δεν βρισκόταν στη χημική δομή της χοληστερίνης, αλλά στον τρόπο που μεταφερόταν μέσα στο αίμα, με λιποπρωτεΐνες χαμηλής (LDL) και υψηλής (HDL) πυκνότητας.
Οι οδηγίες που έδιναν οι γιατροί ήταν επίσης απλές: μειώστε την κακή LDL χοληστερίνη αποφεύγοντας τα λιπαρά, το κόκκινο κρέας και τα γαλακτοκομικά, και αυξήστε την καλή HDL με άσκηση και υγιεινή διατροφή. Από τη δεκαετία του ’90 μάλιστα υπάρχουν και αποτελεσματικά φάρμακα, όπως οι στατίνες, που βοηθούν το συκώτι να απομακρύνει την LDL.
Τα τελευταία χρόνια όμως, όπως μεταδίδει σε άρθρο του ο Economist, η εικόνα έχει γίνει πιο σύνθετη. Πλήθος ερευνών δείχνουν ότι το παλιό μοντέλο “καλής” και “κακής” χοληστερίνης δεν είναι πια αρκετό. Οι επιστημονικές οδηγίες αναθεωρούνται, καθώς γίνεται σαφές ότι η συνηθισμένη μέτρηση της “κακής” χοληστερίνης δεν εντοπίζει τον πιο επικίνδυνο τύπο της: έναν τύπο που, επιπλέον, δεν ανταποκρίνεται εύκολα σε αλλαγές στον τρόπο ζωής.
Διαβάστε περισσότερα στο ρεπορτάζ του thetoc.gr πατώντας εδώ
