Γράφει ο Μηνάς Αρτόπουλος,
Δημοσιογράφος, Μέλος ΕΣΠΗΤ
Να ακούς να ηχούν χαρμόσυνα οι καμπάνες στην Τρίπολη, μόλις δύο εικοσιτετράωρα μετά τη στιγμή που ο ανελκυστήρας του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Βασιλείου βάφτηκε με αίμα.
Να ακούς να ηχούν χαρμόσυνα οι καμπάνες την ημέρα της κηδείας του άτυχου εργάτη.
Χαιρόμαστε και γιορτάζουμε, την ώρα που ο διπλανός μου θρηνεί.
Ενσυναίσθηση, άγνωστη λέξη.
Αντέχεις άραγε να μπεις –έστω για ένα δευτερόλεπτο- στη θέση της οικογένειας αυτού του ανθρώπου που και να παρακολουθείς μία πόλη να γιορτάζει και να πανηγυρίζει, τη στιγμή που ο άνθρωπός σου έχει βρει άγριο θάνατο στο χώρο του Μητροπολιτικού Ναού;
Η σημερινή τελετή Ενθρόνισης του νέου Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας όφειλε να αναβληθεί.
Απλά και ξεκάθαρα. Χωρίς μισόλογα και δημόσιες σχέσεις.
Δεν θα χανόταν ο κόσμος αν η Ενθρόνιση οριζόταν για την επόμενη εβδομάδα.
Να είχε προλάβει τουλάχιστον να οδηγηθεί ο άτυχος εργάτης στην τελευταία του κατοικία.
