Όπως ακριβώς με την άφιξη, την παραλαβή και αποθήκευση των πρώτων εμβολίων! Μία προκλητική παρέλαση με παρουσία πολιτικών, αξιωματούχων και της αντιτρομοκρατικής αστυνομίας. Πολλές δηλώσεις και ευτράπελα που προκάλεσαν τον κόσμο και ώθησαν κάποιους να υιοθετήσουν την άρνηση.
Ίδια συνταγή με την αναγγελία για τον ερχομό της περιβόητης «Ελπίδας». Όλοι οι (αν)αρμόδιοι στα κανάλια υποστήριζαν την άποψη, ότι δεν πρόκειται να ζήσουμε στιγμές απόλυτης παράλυσης όπως πέρσι. Οι περσινοί ανεύθυνοι με τον μανδύα του υπεύθυνου άρχοντα (όπως ο Πατούλης) δήλωναν ότι έχουν λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα. (Το πλέον αγαπημένο κλισέ όλων των πολιτικών-πολιτικάντηδων διαχρονικά). Έτσι παρέλασαν εκχιονιστικά, αλατιέρες, συνεργεία κι άλλα οχήματα. Πατούλης, Στυλιανίδης, Δήμαρχοι, Υπουργοί, Παπαγαλάκια, Περιφερειάρχες και άλλοι γέμισαν με νιφάδες ομορφιάς και χαλάρωσης τις οθόνες των καναλιών.
Δηλώσεις και κούφια λόγια έγιναν τα φτερά της «Ελπίδας» που πετούσε ήδη και γεννούσε μεγάλες προσδοκίες στο Μητσοτακικό κόμμα. Πιστεύω ότι η βάπτιση των ερχόμενων χιονοπτώσεων με το όνομα «Ελπίδα», ήταν ιδέα του επιτελείου του Κούλη. Είχαν πεισθεί ότι θα έχουν πλήρη έλεγχο των φαινομένων. Θα υπήρχε αίσιο τέλος και θα δημιουργούσε την αφετηρία να διατυμπανίσουν ως έργο της κυβέρνησης το «επιτελικό κράτος». Όμως η ελπίδα τους έλιωσε από τον χιονιά. Οι πάγοι όχι. Η «Ελπίδα» έγινε εφιάλτης για χιλιάδες ανθρώπους, παρέλυσε τη ζωή της Αττικής και πολλών άλλων περιοχών και εξευτέλισε τη ζωή των Ελλήνων.
Παρουσιάστηκε ο κύριος υπουργός Στυλιανίδης στα κανάλια, μετά το κακό, λέγοντας ότι υπήρξε σύσκεψη των αρμοδίων δύο μέρες πριν, με τους υπεύθυνους της Αττικής Οδού, όπου του παρουσίασαν μια άλλη εικόνα. Φαίνεται τον «μέθυσαν» στα γραφεία οι κρατικοδίαιτοι καπιταλιστές κι έχασε το μέτρο.
Δε μας είπε όμως για τον σχεδιασμό που αφορούσε άλλες οδικές αρτηρίες της πρωτεύουσας και γενικότερα της χώρας. Παρέλειψε να αναφερθεί στα θλιβερά συμβάντα της ΤΡΕΛΟΣΕ στην Οινόη και στη Λιβαδιά.
Ξέχασε (άνθρωπος είναι) να μας εξηγήσει, ως αρμόδιος υπουργός, γιατί εξάντλησε τον σχεδιασμό του και τη στρατηγική του στα σαλόνια της Αττικής Οδού. Πού ήταν μετά; Βλέποντας τι γινόταν στην Αττική, γιατί δεν έθεσε σε λειτουργία το «Plan B»;
Στον σταθμό της Οινόης, όσοι ζητούσαν από τους υπεύθυνους νερό, τους έλεγαν να «πιούνε χιόνι». Τουαλέτες δεν υπήρχαν. Πάλι το χιόνι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν κατά την υπόδειξή τους. Τους συμβούλεψαν να πάνε στα απέναντι του σταθμού σπίτια, να αναζητήσουν ζεστασιά και φαγητό. Μετά, οι υπεύθυνοι χάθηκαν!
Στη Λιβαδιά ίδια εικόνα. Ήρθε από το Λιανοκλάδι άλλη μηχανή και παρασυρμένη από το στροβίλισμα της ανευθυνότητας των ακριβοπληρωμένων υπευθύνων, έπεσε πάνω στον ακινητοποιημένο συρμό.
Bingo!!!
Καμία επέμβαση πουθενά. Καμία πρωτοβουλία. Σαν βομβαρδισμένη από τον αόρατο κρατικό και κυβερνητικό εχθρό, καθηλώθηκαν στο πεδίο του πιο ακριβοπληρωμένου από το δημόσιο και την Ε.Ε. (ιδιώτης ο εισπράκτορας) έργο της Αττική Οδού.
Ο αυτοσχέδιος «χορός» των ακινητοποιημένων επαναλάμβανε κατά διαστήματα «Όλοι έχουν εξαφανιστεί! Δεν έχουμε νερό! Δεν μας βοηθάει κανείς! Υπάρχει ελπίδα;»
Αργότερα ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης εμφανίστηκε και είπε ότι οι Μετεωρολόγοι δεν προέβλεψαν την ακριβή ώρα του ερχομού των καιρικών φαινομένων. (sic)
Κάποιος άλλος, ο Κώστας Καραμανλής, με την ανατριχιαστική τσιριχτή φωνή του, αράδιαζε αρλούμπες. Ωστόσο δεν απαντούσε στις ερωτήσεις της παρουσιάστριας. Στο τέλος επαναλάμβανε με πάθος ότι το «κράτος στάθηκε όρθιο». (sic)
Την επόμενη μέρα, εμφανίστηκε, ο οιωνοί αρμόδιος, υπουργός για το ηλεκτρικό δίκτυο, το οποίο για μια ακόμα φορά υπέστη βλάβες, από τα δέντρα που έπεφταν με τόση ευκολία. (Όπως ακριβώς πέρσι, όπως κάθε χρόνο σε όλη την Ελλάδα).
Πτώση δέντρων, πτώση κυβέρνησης;
Ο υπουργός Σκρέκας όμως ως γνήσιος πολιτικάντης, προσπάθησε να κρατήσει όρθια την κυβέρνηση, αναγγέλλοντας χωρίς αιδώ την υπογειοποίηση του δικτύου ρεύματος. Κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει δεκαετίες πριν και που αν αρχίσει τώρα θα ολοκληρωθεί μετά από πολλές δεκαετίες.
Για τρία ημερόνυχτα πολλά νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα, θέρμανση και δρόμους βατούς. Πολύς κόσμος μέσα στην απροσδόκητη ταλαιπωρία του ένιωσε πίκρα κι εξευτελισμό για ώρες πολλές. Ο Μητσοτάκης κρύφτηκε, όπως κρυβόταν στα παρασκήνια ο πατέρας του το 1965. Σ’ εκείνη την κρίσιμη πολιτική καμπή, εκείνος αποστάτησε και πρόδωσε την ελπίδα που είχε γίνει σημαία όλων των Ελλήνων. Μη έχοντας τι άλλο να πει ο Κούλης, πέταξε μια πομφόλυγα δύο χιλιάδων ευρώ, για να καλύψει την απόλυτη ανικανότητα. Αντί σχολίου θα δανειστώ την απάντηση που έδωσε σε δημοσιογράφο μία κυρία, που βίωσε μεγάλη ταλαιπωρία, βρισκόμενη με το μικρό της παιδί στο αυτοκίνητο. Στην ερώτησή του, πώς θα αντιδράσει στην αναγγελία της αποζημίωσης των 2.000 ευρώ είπε: Με προσβάλει.
Τελικά ο πρωθυπουργός κατάφερε να απεγκλωβιστεί από το εγωτιστικό σύνδρομο του μοναδικού και αλάνθαστου κι εμφανίστηκε για να μας ψελλίσει σε στυλ διαγγέλματος το κενό σε ουσία λογύδριό του. Ωστόσο ζήτησε συγγνώμη.
Ξέχασε ότι ο λόγος που κέρδισε τις εκλογές, ήταν η πυρκαγιά στο Νέο Βουτζά και στο Μάτι. Τότε που καθόταν μπροστά στον καθρέφτη για μέρες και μετρούσε με αγωνία κι ευγνωμοσύνη τους θανάτους. Όσο ο αριθμός αυξανόταν, τόσο άλλαζε ύφος και σήκωνε το κεφάλι του. Στο πένθος των ανθρώπων και στην ανικανότητα του κράτους και του πολιτικού συστήματος στηρίχτηκε.
Ανίκανοι και μοιραίοι να σχεδιάσουν μια διακυβέρνηση κι ένα λειτουργικό κράτος, οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και την απόλυτη υποτέλεια. Μετακύλησαν την ευθύνη (Μαζί τα φάγαμε) και την υποχρέωση της εξόφλησης των δανείων στους απλούς πολίτες. (Λεφτά υπάρχουν). Αυτό συνεχίζεται στις μέρες μας: Η ακρίβεια, οι θάνατοι, οι αδικίες, η φοροδιαφυγή, η οικονομική ελίτ, η αυθαιρεσία, η κατάντια της παιδείας και της υγείας διαλύουν κάθε όραμα του Έλληνα και τον δυναστεύουν. Άλλοι μεταναστεύουν, όπως παλιά κι άλλοι γίνονται μετανάστες στην ίδια τους την πατρίδα.
ΣΧΟΛΙΟ
Σ’ αυτή τη χώρα
Είτε μυρίζω κάτι εκ του μακρόθεν
είτε εκ του σύνεγγυς
στα ρουθούνια της σκέψης μου
η μυρωδιά είναι πάγια η ίδια:
ΒΡΩΜΙΑ.
Γιάννης Τυπάλδος.
