Από διπλάσιο έως και τριπλάσιο κόσμο από όσο θα έπρεπε «μαζεύουν» το καλοκαίρι γνωστές παραλίες της Δυτικής Πελοποννήσου. Πρόκειται για παραλίες που βρίσκονται μέσα στα όρια του εθνικού πάρκου Κοτυχίου – Στροφυλιάς ή στις προστατευόμενες ζώνες του Κυπαρισσιακού Κόλπου. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει επιστημονική μελέτη, ανοίγοντας τη συζήτηση για τα όρια της εκμετάλλευσης στις παραλίες που χρήζουν ειδικής προστασίας.
Την «εξίσωση» κλήθηκε να λύσει (ή, πιο ορθά, να δημιουργήσει) ομάδα επιστημόνων από το Παν. Αιγαίου (Αλεξάνδρα Τσούλιμπρκ, ερευνήτρια στο Τμήμα Ωκεανογραφίας και Θαλασσίων Βιοεπιστημών, Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, καθηγητής στο Τμήμα Περιβάλλοντος, Γιώργος Κόκκορης, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ωκεανογραφίας, Μαρία Ελευθεριάδου, περιβαλλοντολόγος, και Ουρανία Τζωράκη, αν. καθηγήτρια στο Τμήμα Ωκεανογραφίας) για λογαριασμό του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος (ΟΦΥΠΕΚΑ), του φορέα που είναι υπεύθυνος για τις προστατευόμενες περιοχές.
Οι επιστήμονες κλήθηκαν να υπολογίσουν τη φέρουσα ικανότητα 12 παραλιών στη Δυτική Πελοπόννησο: Καλογριά, Μπούκα Καλογριάς, Μπούκα Πηνειού, Κέντρος, Φάλαρη, Μπρίνια, Κουνουπελάκι, Γιαννισκάρι στο Εθνικό Πάρκο Κοτυχίου – Στροφιλιάς. Και των παραλιών Μπούκα Ελαίας, Γιαννιτσοχώρι, Καϊάφας και Καλό Νερό στον Κυπαρισσιακό Κόλπο.
Διαβάστε περισσότερα στο ρεπορτάζ του kathimerini.gr πατώντας εδώ
