του Βασίλη Κανέλλη από το in.gr
Τι είναι Χριστούγεννα για τον καθένα το ξέρει μόνο ο ίδιος. Για άλλους είναι ένα όμορφο ταξίδι, για άλλους ξεκούραση από τις δύσκολες και πιεστικές ημέρες της δουλειάς.
Για άλλους είναι τα όμορφα λαμπιόνια που φωτίζουν τις «άγιες» νύχτες και για άλλους ένα όμορφο οικογενειακό τραπέζι.
Πολλοί θυμούνται από τα μικράτα τους τις όμορφες μυρωδιές από τα κουλουράκια της γιαγιάς και της μαμάς ή από τη γαλοπούλα και το γουρουνόπουλο.
Πολλοί άλλοι θυμούνται τα κάλαντα στα άγρια χαράματα και την προσμονή να βγάλουμε λεφτά για να αγοράσουμε τα καλούδια που ονειρευόμαστε όλο το χρόνο.
Όμως, πέρα από τις αναμνήσεις που κουβαλά ο καθένας, καλό είναι αυτές τις ώρες και τις ημέρες να μην ξεχνάμε και αυτούς που δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξεχνιούνται.
Σχεδόν όλοι, θέλω να πιστεύω, θυμούνται τους ηλικιωμένους που δεν πρέπει να μένουν μόνοι αυτές τις ημέρες. Είτε είναι στο σπίτι τους είτε σε κάποια δομή φιλοξενίας όπως αποκαλούνται «ευγενικά» τα γηροκομεία.
Πίσω από τα υγρά μάτια της «ασημένιας» γενιάς κρύβονται ζωές γεμάτες. Ζωές ανθρώπων που βίωσαν κι αυτοί Χριστούγεννα, που δούλεψαν σκληρά, που έκαναν οικογένειες, που είχαν την αγωνία της επιβίωσης, αλλά και την προσμονή των γιορτών για να κάνουν μια όμορφη μάζωξη με τους δικούς τους ηλικιωμένους.
Ας μην τους ξεχνάμε λοιπόν τους απόμαχους της ζωής, όπου κι αν βρίσκονται. Κι αν δεν μπορούν να είναι μαζί μας, ένα τηλεφώνημα, μια ζεστή φωνή ή ακόμη και μια βιντεοκλήση αφού το επιτρέπει η τεχνολογία, είναι το «φάρμακο» για να αντέξουν ακόμη μια χρονιά.
Αυτό το «χρόνια πολλά» για τους ηλικιωμένους έχει τεράστια αξία. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτή η ευχή βγαίνει από το στόμα των παιδιών και των εγγονιών.
Αν συνοδεύεται και από μια θερμή αγκαλιά, τότε γι’ αυτούς είναι το μέγιστο θαύμα των Χριστουγέννων.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους εργαζόμενους αυτών των ημερών, κυρίως εκείνους που σπεύδουν να μας εξυπηρετήσουν με κάθε τρόπο.
Από τον υπάλληλο στο σούπερ μάρκετ μέχρι τον ντελιβερά, τον φτωχοδιάβολο των δρόμων που τρέχει να φέρει την παραγγελία μας για να περάσουμε εμείς καλά.
Κι από τον υπάλληλο σε κάποιο νυχτερινό κέντρο ή σε ένα εστιατόριο, ο οποίος φροντίζει για τη διασκέδασή μας, μέχρι τον περιπτερά ή τον ζαχαροπλάστη που είναι εδώ για να μας εξυπηρετήσουν Χριστουγεννιάτικα.
Είναι δύσκολο να δουλεύεις όταν οι άλλοι γύρω σου διασκεδάζουν, όταν βρίσκονται στο ζεστό οικογενειακό τραπέζι. Πρέπει να δουλέψουν, το ξέρουν, αλλά εμείς ας είμαστε τουλάχιστον ευγενικοί απέναντί τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους ανθρώπους των δρόμων, τους άστεγους, τους άπορους που απλώνουν το χέρια ζητώντας βοήθεια ή ακόμη και τα παιδιά των φαναριών.
Ούτε τους μετανάστες και πρόσφυγες κάθε εθνικότητας και θρησκείας, οι οποίοι βρίσκονται στη χώρα μας και προσπαθούν με εντιμότητα, σθένος και αγώνα να επιβιώσουν.
Ενας ζεστός λόγος, μια μικρή βοήθεια ποτέ κανέναν δεν έβλαψε.
Τα Χριστούγεννα προκαλούν κατάθλιψη σε πολλούς. Κυρίως στους μόνους, σ’ αυτούς που η μοναξιά ή η αποξένωση των μεγαλουπόλεων, τους έκλεισε σε ένα ψυχρό διαμέρισμα.
Εμείς οι «γείτονες», ας έχουμε λίγο την προσοχή μας στους μόνους. Εχουν την ανάγκη μας, ακόμη και από μακριά, ακόμη και από ένα «χρόνια πολλά» ή μια ζεστή ματιά.
Η μοναξιά δεν αντέχεται, ειδικά τις ημέρες αυτές. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Τα Χριστούγεννα είναι κάτι διαφορετικό για όλους. Αλλά έχει ένα κοινό. Ότι μπορεί να ενισχύσει την ανθρωπιά, την αγάπη, τον σεβασμό, την αλληλεγγύη για όσους έχουν ανάγκη.
Χρόνια πολλά.
