Στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό ο πρωθυπουργός, εμφανώς πιεσμένος από το σκάνδαλο των υποκλοπών, κατέφυγε για μια ακόμα φορά σε μία κίνηση εντυπωσιασμού. Η «έκπληξη», όπως προετοίμαζαν το έδαφος από νωρίς οι κυβερνητικές διαρροές, αφορούσε την εξαγγελία ότι το κράτος θα καλύπτει το 10% των δαπανών κάθε νοικοκυριού για τρόφιμα. Πρόκειται για μια ακόμη απόπειρα εξαπάτησης της ελληνικής κοινωνίας. Τόσο απλά. Η παλαιοκομματική εξαγγελία του πρωθυπουργού προσβάλλει τους πολίτες. Και όχι μόνο αυτό. Επιτείνει το πρόβλημα μέσα από την επιδότηση της ακρίβειας.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Όταν η κυβέρνηση δεν μπορούσε πια να αρνηθεί την σκληρή πραγματικότητα των ανατιμήσεων, κατέφυγε σε μία στρατηγική επιλογή: την παροχή επιδομάτων για επιμέρους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας. Τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά. Η ακρίβεια δεν έχει αποκλιμακωθεί. Το αντίθετο συνέβη. Και την ίδια στιγμή οι επιδοτήσεις – δηλαδή τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών – καταλήγουν σε εκείνους που ενορχηστρώνουν την αισχροκέρδεια και την κερδοσκοπία. Ο κύριος Μητσοτάκης με το food pass επαναλαμβάνει τον ίδιο καταστροφικό συνδυασμό: αναποτελεσματικά επιδόματα που δεν ανακουφίζουν τον καταναλωτή, αλλά την ίδια στιγμή συμβάλλουν στην κερδοφορία των λίγων και ισχυρών.
Το πρόβλημα είναι ορατό για όποιον θέλει να το δει. Η ακρίβεια στα τρόφιμα είναι πολύ πάνω από τον επίσημο πληθωρισμό (15% έναντι 8,5% αντιστοίχως, τον τελευταίο μήνα), οι πολίτες περικόπτουν τις δαπάνες σε βασικά είδη διατροφής (1 στους 2 λέει η πρόσφατη έρευνα του ΙΕΛΚΑ) και γυρίζουν την πλάτη τους (σε ποσοστό άνω του 70% σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση της MRB) στις επικοινωνιακές φούσκες όπως το πολυδιαφημισμένο καλάθι του νοικοκυριού.
Η μόνη ουσιαστική απάντηση στην ακρίβεια δεν μπορεί παρά να κινείται στον αντίποδα της επιδότησης της αισχροκέρδειας που ακολουθεί η κυβέρνηση. Κεντρικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την συγκράτηση των τιμών, με μέτρα όπως: μείωση ΦΠΑ στα τρόφιμα, μείωση ΕΦΚ στο πετρέλαιο κίνησης και στη βενζίνη, εντατικοί έλεγχοι και πάταξη φαινομένων εναρμονισμένων πρακτικών και χειραγώγησης τιμών. Εκεί, σε αυτήν την επένδυση στη μάχη με την ακρίβεια, κάθε ευρώ που δαπανά το κράτος έχει αποτέλεσμα. Και αυτή η πολιτική, είναι η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Η Νέα Δημοκρατία ούτε μπορεί, ούτε θέλει να συγκρουστεί με την ακρίβεια. Αντίθετα, με το food pass κλείνει το μάτι στα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα για νέες αυξήσεις τιμών που με τη σειρά τους θα φέρουν άνοδο του πληθωρισμού και προφανώς διεύρυνση της κοινωνικής ανισότητας. Όπως ακριβώς έκανε νωρίτερα με το power pass και με το fuel pass. Είναι μια επικίνδυνη επιλογή. Επικίνδυνη γιατί πέρα από τις οικονομικές, αλλά και τις δημοσιονομικές της επιπτώσεις, προωθεί μια παλαιοκομματική αντίληψη όπου ο πολιτικός δεν σχεδιάζει δημόσιες πολιτικές, αλλά περιορίζεται σε προεκλογικά φιλοδωρήματα και φτηνά κόλπα εντυπωσιασμού.
Οι πολίτες όμως ξέρουν. Ξέρουν ότι ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησης αυτής έχει εξαντληθεί. Όπως έχει εξαντληθεί η δική τους υπομονή και ανοχή. Η Νέα Δημοκρατία του 2019-2023 θα καταγραφεί ως η κυβέρνηση που εκμεταλλευόμενη την κρίση εφάρμοσε μια πολιτική βίαιης αναδιανομής προς τα πάνω. Τα επιδόματά της θα λειτουργούν ως διαρκείς αποδείξεις μίας καταστροφικής επιλογής που φτωχοποίησε την κοινωνική πλειοψηφία, στράγγισε τα δημόσια ταμεία και ενίσχυσε τους ισχυρούς φίλους της. Και όχι μόνο αυτό. Θα είναι οι διαρκείς υπομνήσεις της μεγάλης προσπάθειας εξαπάτησης του ελληνικού λαού: η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη εμφανίστηκε στο προσκήνιο με τη σημαία του εκσυγχρονισμού και του πολιτικού φιλελευθερισμού. Θα το εγκαταλείψει ως ο πιο πιστός εκπρόσωπος του πιο παλαιοκομματικού, φθαρμένου και διεφθαρμένου, συστήματος εξουσίας.
