Του Θανάση Κ.
* Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Ψυχρός Πόλεμος διαιρούσε τον κόσμο σε δύο στρατόπεδα:
Από τη μια πλευρά ο Δυτικός Κόσμος κι από τον άλλη οι Σοσιαλιστικές χώρες.
Ο Δυτικός Κόσμος συμπεριλάμβανε δημοκρατίες και αυταρχικά καθεστώτα.
Οι Σοσιαλιστικές χώρες συμπεριλάμβαναν διάφορες εκδοχές «κομμουνιστικών καθεστώτων» από της Σοβιετική Ένωση και την Μαοϊκή Κίνα μέχρι διάφορες εκδοχές Τριτοκοσμικού “σοσιαλισμού”, που λίγο διέφεραν από δικτατορίες.
* Ανάμεσα στο 1961 και το 1969 άλλαξαν οι γεωπολιτικές ισορροπίες και η δυναμική του Ψυχρού Πολέμου.
Σε αυτή την δεκαετία ο κόσμος παρέμενε διπολικός, αλλά τώρα πια υπήρχε σοβαρή αμφισβήτηση στο εσωτερικό και των δύο στρατοπέδων.
Ειδικά με την Ύφεση και την Ειρηνική Συνύπαρξη καθεμία από τις δύο υπερδυνάμεις δεν μπορούσε πια να επικαλείται το “φόβητρο” της άλλης, για να επιβάλλει την πλήρη πειθαρχία στο εσωτερικό της.
Από την στιγμή που τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι Σοβιετικοί έκαναν έμπρακτα βήματα για να εξασφαλίσουν την ισορροπία μεταξύ τους, αυτό δημιούργησε «εφησυχασμό» στο εσωτερικό τους και απελευθέρωσε κύματα αμφισβήτησης την μονοκρατορίας τους από τους συμμάχους τους.
Οι κοινωνίες της δυτικής Ευρώπης άρχισαν να μετακινούνται σιγά-σιγά προς τα αριστερά. Και οι κομμουνιστικές κοινωνίες άρχισαν να χαλαρώνουν την εσωτερική πειθαρχία τους.
* Η δεκαετία του ’70 σημαδεύτηκε από την πλήρη επιβολή της “Ύφεσης” (Τελική Πράξη του Ελσίνκι),
την ολοκληρωτική ήττα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και
την πτώση των δικτατοριών στην Ευρώπη (Πορτογαλία, Ελλάδα, Ισπανία)…
Η Δεξιά και όλα τα σύμβολά της υπέστησαν σοβαρές ήττες παντού!
* Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, στη Δύση ανέλαβαν κυβερνήσεις της Κεντροαριστεράς (Μιτεράν στην Γαλλία, Γκονζάλεθ στην Ισπανία, Κράξι στην Ιταλία, Σοάρες στην Πορτογαλία) κλπ.
Ακόμα και τα «δεξιά» κομματα που συνέχισαν να κυβερνούν στη δυτική Ευρώπη άρχισαν να μεταλλάσσονται, κι αυτά, σε μια πιο λάϊτ εκδοχή «Κεντροδεξιάς»…
* Όταν κατέρρευσαν η ΕΣΣΔ και τα Κομμουνιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, (1989-91), ο Δυτικός κόσμος βγήκε ηθικά νικητής του Ψυχρού Πολέμου! Αλλά τις τύχες του Μετα-ψυχροπολεμικού κόσμου ανάλαβαν να τις διαχειριστούν ηγέτες από το χώρο κυρίως της Κεντροαριστεράς, όπως ο Κλίντον στις ΗΠΑ, ο Μπλαίρ στην Βρετανία, ο Μιτεράν στη Γαλλία, ο Αμάτο, ο Πρόντι και ο Νταλέμα στην Ιταλία, ο Ντελόρ στα πρώτα βήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και κάποιοι αρκετά μεταλλαγμένοι «Κεντροδεξιοί», όπως ο Ζακ Σιράκ στη Γαλλία…
Οι δυτικοί ηγέτες που φέρθηκαν πιο «αλαζονικά» στην πρώτη φάση της παγκοσμιοποίησης μετά την κατάρρευση του διπολισμού (ειδικά στη Γιουγκοσλαβική κρίση), προέρχονταν κυρίως από το χώρο της Κεντροαριστεράς.
* Κι όταν στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα αναδείχθηκαν και πάλι “Δεξιοί” ηγέτες (Μπους υιός στις ΗΠΑ, Μέρκελ στη Γερμανία κλπ.) αυτοί ήταν μάλλον ήπιες εκδοχές “Κεντροδεξιάς”, ιδιαίτερα στην εσωτερική πολιτική.
— Οι Χριστιανοδημοκράτες μεταλλάχθηκαν σε μια ήπια εκδοχή σοσιαλδημοκρατίας.
— Οι Σοσιαλδημοκράτες μεταλλάχθηκαν σε μια πιο πράσινη εκδοχή παγκοσμιοποίησης.
— Οι Φιλελεύθεροι άρχισαν να μεταλλάσσονται κι αυτοί σε δικαιωματιστές.
* Αυτή η ιστορική τάση μετακίνησης των κοινωνιών και των πολιτικών συστημάτων της Δύσης από τη “Δεξιά” προς το “Κέντρο” και τελικά προς την “Κεντρο-αριστερά” άρχισε να ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ τα τελευταία χρόνια…
Τώρα πια έχουμε το ακριβώς αντίθετο: σταδιακή μετακίνηση προς τα Δεξιά!
Το έδειξαν οι πρόσφατες ευρωεκλογές στην Ευρώπη. Το έδειξαν οι εκλογές που είχαν προηγηθεί σε χώρες όπως η Ιταλία, η Σουηδία, η Φιλανδία, η Ολλανδία.
Το δείχνει η πρωτοφανής άνοδος της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, η οποία θεωρείται “άκρα δεξιά” και προεξοφλείται να γίνει ρυθμιστικός παράγοντας στη “πατρίδα της σύγχρονης δημοκρατίας.
Το δείχνει η επανεμφάνιση του Ντόναλντ Τράμπ στις ΗΠΑ που θεωρείται πιθανό πια να κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου, παρά το γεγονός ότι τα τοπικά δικαστήρια τον καταδικάζουν σε ποινές φυλάκισης…
Και η δημοσκοπική υπεροχή του συνεχίζεται ακόμα και μετά την “καταδίκη” του…
* Πάνω απ’ όλα, όμως, την μετακίνηση των κοινωνιών δεξιότερα τη δείχνει η ήττα (στα όρια της συντριβής, ενίοτε) των “συστημικών κομμάτων” όσων εκφράζουν την “νέα ατζέντα”
-του “δικαιωματισμού” (νεο-φιλελεύθεροι),
-της βεβιασμένης “ενεργειακής μετάβασης” (Πράσινοι),
-της στήριξης στην παράνομης μετανάστευση
-και στην αποδυνάμωση των εθνικών πολιτικών, εν ονόματι της “παγκοσμιοποίησης”…
Το δείχνει ακόμα η συμπεριφορά Κεντροδεξιών και Κεντροαριστερών, συστημικών κομμάτων, τα οποία, όπου παραμένουν “μεταλλαγμένα” και επιμένουν στην “νέα ατζέντα” των “δικαιωματιστών” και των “Πράσινων”, συντρίβονται επίσης.
Ενώ όπου επανέρχονται στις παραδοσιακές τους αρχές, διασώζουν δυνάμεις και ανεβαίνουν.
— Παράδειγμα, οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες που παρέμειναν σε στενή συνεργασία με τους Πράσινους, συνετρίβησαν (όπως και οι Πράσινοι κυβερνητικοί εταίροι τους). Το ίδιο και οι Αυστριακοί Χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι, αν και σαφώς δεξιότεροι, πλήρωσαν ακριβά τους Πράσινους κυβερνητικούς εταίρους τους.
— Αντίθετα, οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι είχαν ήδη μεταστραφεί δεξιότερα υπό τον νέο αρχηγό τους Φρίντριχ Μέρτς, ανέβασαν τις δυνάμεις και τα ποσοστά τους. Καταδικάζοντας και τον “δικαιωματισμό” και την ανοχή στην παράνομη μετανάστευση…
— Το ίδιο και οι Δανοί Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι είχαν υιοθετήσει πολύ σκληρά μέτρα κατά της παράνομης μετανάστευσης και διασώθηκαν.
— Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τους Ισπανούς Σοσιαλιστές.
Έχουμε λοιπόν, ΟΧΙ – ακόμα, τουλάχιστον – ραγδαία άνοδο της “άκρας δεξιάς”…
Έχουμε κυρίως συνολική μετακίνηση των κοινωνιών δεξιότερα.
Κι αυτό εμφανίζεται σε ΟΛΟ το πολιτικό φάσμα!
— Οι Χριστιανοδημοκράτες μετακινούνται δεξιότερα και αυξάνουν τις δυνάμεις τους. — Οι Σοσιαλδημοκράτες, όταν μετακινούνται κι αυτοί δεξιότερα, διασώζονται.
— Ακόμα και οι Αριστεροί, όταν μετακινούνται δεξιότερα αυξάνουν τις δυνάμεις τους.
Παράδειγμα η Sahra Wagenknecht στη Γερμανία. Ήταν Αντιπρόεδρος του Αριστερού Κόμματος, DeLinke.
Έφυγε πριν λίγους μήνες από το DeLinke, ίδρυσε νέο Κόμμα με εντελώς διαφορετικές θέσεις στο “μεταναστευτικό” και στο “δικαιωματισμό” και την βίαια ενεργειακή μετάβαση” – που την φέρνουν ενίοτε να ταυτίζεται με το… ακροδεξιό AfD!
Το αποτέλεσμα ήταν να ανακόψει την άνοδο του AfD – το οποίο βγήκε παρ’ όλα αυτά δεύτερο κόμμα στη Γερμανία – και να συντρίψει το DeLinke από το οποίο προήλθε…
— Στη Γερμανία λοιπόν, έχουμε πρώτο κόμμα τους Κεντροδεξιούς Χριστιανοδημοκράτες, που έκαναν στροφή στα δεξιά και ανέβασαν τις δυνάμεις τους περί το 30%.
Δεύτερο Κόμμα έχουμε τους ακροδεξιούς του AfD, που ανέβασαν κι αυτοί τις δυνάμεις τους κατά 60%…
Κι έχουμε την Αριστερά που μεταλλάχθηκε κι αυτή πολύ δεξιότερα, με το Κόμμα της κας Wagenknecht να εκτοπίζει το πρώην κόμμα της, DeLinke.
— Στη Γαλλία έχουμε το Κόμμα της πολύ “δεξιάς” κας Λεπέν να καλπάζει συμμαχώντας πλέον με τους Γκωλικούς που έκαναν κι αυτοί στροφή δεξιά, παρ’ όλο που η ηγεσία τους είχε αντίθετη γνώμη.
— Στην Ιταλία έχουμε την κυβέρνηση Μελόνι-Σαλβίνι να ενισχύει τις δυνάμεις της (παρ’ ό,τι βρίσκεται στην κυβέρνηση εδώ και δύο χρόνια και πολλοί πόνταραν στην κυβερνητική “φθορά” τους).
Ιδιαίτερα η κα Μελόνι, ενώ πριν δύο χρόνια ήταν… αποσυνάγωγη στις Βρυξέλλες – ως “ακροδεξιά” – σήμερα οι Κεντροδεξιοί του ΕΛΚ ζητούν ως και συμμαχία μαζί της!
— Στην Αυστρία έχουμε τους ακροδεξιούς να βγαίνουν πρώτο κόμμα, τους Κεντροδεξιούς (που είχαν συμμαχήσει με τους Πράσινους) να χάνουν ελαφρά δυνάμεις, τους Πράσινους να καταποντίζονται και τη χώρα να οδεύει σε εκλογές τον Σεπτέμβριο, όπου προβλέπεται η άνετη επικράτηση της “δεξιάς συμμαχίας”…
— Ενώ στην Ολλανδία έχει ήδη εκλεγεί κυβέρνηση με σαφή δεξιά μεταστροφή και το ίδιο προβλέπεται να συμβεί και στο γειτονικό Βέλγιο, όπου η “κεντρώα” κυβέρνηση συνετρίβη από τους “ακροδεξιούς” Φλαμανδούς.
Γενικά, όπου οι Κεντροδεξιοί είχαν φροντίσει να στραφούν δεξιότερα άντεξαν και ανέβηκαν. Όπου δεν το έκαναν, καταποντίστηκαν.
Ενώ όσοι επέμειναν στην “νέα ατζέντα” του “δικαιωματισμού”, της βεβιασμένης “πράσινης μετάβασης” και της παράνομης μετανάστευσης, κατέρρευσαν.
Τι προκάλεσε αυτή την αντιστροφή τάσης και τις μεγάλες μετακινήσεις δεξιότερα;
— Στη δεκαετίες ’60-’70, η “Ειρηνική Συνύπαρξη” των δύο υπερδυνάμεων, ο πληθωρισμός ΖΗΤΗΣΗΣ και τα κινήματα αμφισβήτησης, προκάλεσαν φυγόκεντρες τάσεις μέσα στους δύο μεγάλους συνασπισμούς. Με αποτέλεσμα, ειδικά στη Δύση, οι κοινωνίες να μετακινηθούν από την Δεξιά προς το Κέντρο κι ύστερα προς την Κεντροαριστερά…
Πράγμα που έγινε πολύ πιο αισθητό τις επόμενες δύο δεκαετίες του ’80 και του ’90…
— Την τελευταία πενταετία έχουμε το ακριβώς αντίστροφο φαινόμενο: η Πόλωση και ο αυξανόμενος ανταγωνισμός ανάμεσα στη Δύση από την μια πλευρά και Ρωσία-Κίνα από την άλλη, ο πληθωρισμός ΚΟΣΤΟΥΣ (λόγω αύξησης των τιμών ενεργείας, αλλά και των επιτοκίων “αβεβαιότητας”) και η μεταστροφή των κοινωνιών κατά της παράνομης μετανάστευσης και της woke ατζέντας, άρχισαν να μεταστρέφουν τις δυτικές κοινωνίες προς τα ΔΕΞΙΑ.
Αυτό που πολλοί πίστευαν ότι το έχουν αφήσει πίσω τους, στο βαθύ παρελθόν, τώρα το βρίσκουν μπροστά τους!
* Το περίεργο είναι ότι ενώ οι κοινωνίες παντού στη Δύση μετατοπίζονται δεξιότερα, η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε να ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙ (όχι απλώς να κάνει
“διεύρυνση”) προς την Κεντροαριστερά!
— Ενώ οι κοινωνίες στη Δύση – τώρα πια και πολλές κυβερνήσεις της – στρέφονται ΚΑΤΑ της παράνομης μετανάστευσης, της woke ατζέντας και της παγκοσμιοποίησης, η “Κεντροδεξιά” ΝΔ αποφάσισε να γίνει… ”Ποτάμι”και να προσχωρήσει στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ.
— Ενώ στις περισσότερες χώρες της Δύσης όλα τα κόμματα στρέφονται δεξιότερα για να διασώσουν τις δυνάμεις τους και ενίοτε να τις αυξήσουν, εδώ υιοθετούν… Κεντροαριστερή ταυτότητα και πολιτικές!
— Ενώ η ίδια η Ελληνική κοινωνία απορρίπτει με πάταγο την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ που έχει διαλυθεί και την Κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ που είναι πια “σκορποχώρι”…
Το αποτέλεσμα είναι οι ψηφοφόροι να φεύγουν μαζικά και… προτροπάδην από ΟΛΑ τα κόμματα:
— Από το ΣΥΡΙΖΑ κι όλα τα “γκρουπούσκουλά” του, αλλά κι από το ΠΑΣΟΚ – γιατί τα απορρίπτουν…
— Κι από τη ΝΔ πλέον, γιατί μεταλλάσσεται σε ΣΥΡΙΖΑ – Ποτάμι, που έχουν ήδη απορρίψει.
Ε λοιπόν, όχι, δεν είναι στραβός ο γιαλός!
Απλώς, εμείς στραβά αρμενίζουμε…
ΥΓ. Δεν έχουν καν αίσθηση της πραγματικότητας!
Δεν θέλουν, λέει, τη ΝΔ “ένα μικρό και φοβικό Κόμμα”…
Και τα λένε όσοι κατάφεραν να ρίξουν τη ΝΔ στο χαμηλότερο αριθμό ψηφοφόρων ever!
— H NΔ στα χειρότερα της παλιότερα, λόγω μνημονίων, είχε πάρει το Μάϊο του 2012, πόσο νομίζετε; 66 με 200 χιλιάδες ψήφους ΠΑΡΑΠΑΝΩ απ’ ό,τι πήρε τώρα!
— Και ενάμιση μήνα αργότερα, τον Ιούνιο του 2012, η “μικρή και φοβική” (υποτίθεται) ΝΔ είχε πάρει 700 χιλιάδες ψήφους ΠΑΡΑΠΑΝΩ απ’ ό,τι πήρε τώρα…
Κι όταν ακόμα έχασε η ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο του 2015, με όλους εναντίον της τότε, είχε πάρει 600 χιλιάδες ψήφους ΠΑΡΑΠΑΝΩ απ’ ό,τι τώρα…
Και κάτι τελευταίο:
Όταν έχασε η ΝΔ, τον Ιανουάριο του 2015, ακόμα και τότε πήρε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ψήφους απ’ ό,τι πήραν τώρα ΝΔ και Πασοκ ΜΑΖΙ!
Δεν κινούνται απλώς στο “αντίθετο ρεύμα”…
Δεν έχουν χάσει μόνο την “πυξίδα” τους. ΄
Δεν το έχουν, ούτε καν στο… “μέτρημα”!
Όντως, δεν είναι ο γιαλός στραβός…
