Είναι αλήθεια πως ζούμε μια καθοριστική «στιγμή». Μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή στη σύγχρονη ελληνική ( και παγκόσμια) ιστορία. Οι μέρες του κορωνοϊού θα αφήσουν το αποτύπωμά τους, γι’ αυτό να μην αμφιβάλλει κανείς.
Τα …κουσούρια που «κονομήσαμε» θα τα κουβαλάμε για πολύ καιρό ακόμη.
Μέσα σε όλα τα ευτράπελα (αν μου επιτρέπεται) ξαφνικά ως χώρα… καταφέραμε να πορευόμαστε παράλληλα και όχι μαζί… Οι μεν και οι δε.
Παρότι ο στόχος είναι κοινός… η ελευθερία όλων μας -αυτό τουλάχιστον είναι η γενική ιδέα- η πορεία των πραγμάτων ωστόσο δεν θυμίζει σε τίποτε λαό σε σύμπνοια. Ο στόχος είναι ίδιος με εκείνον 200 χρόνια πριν, τότε μας είχε ενώσει σαν “γροθιά”, τώρα παραδόξως μας έχει χωρίσει σε δυο στρατόπεδα….
Η «φτωχή» Ελλαδίτσα είναι για μια ακόμη φορά “θύμα” των καιρών και των ανθρώπων της… κάπου το… χάσαμε το “δασος” παλικάρια!!!
Κρίμα… γιατί κάποτε -τόσες και τόσες φορές έχουμε πει και ξαναπεί- δώσαμε τα «φώτα» στον κόσμο όλο, τώρα μάλλον… φοράμε «σκούρα» γυαλιά και δεν κοιτάμε ούτε πίσω ούτε μπροστά, αλλά κάπου…. ατενίζουμε με αδιαφορία για τις νέες γενιές! Όμως όσα πράττουμε σήμερα θα έχουν αντίκτυπο αύριο, ας μην το ξεχνάμε αυτό !
