Με ποια κριτήρια επιλέγουν οι έφηβοι κλάδο σπουδών και κατ’ επέκτασιν επαγγελματικό προσανατολισμό; Πόσο τους επηρεάζουν τα στερεότυπα της κοινωνίας; Τους βοηθάει ή τους εγκλωβίζει η στάση των γονιών τους; Η επιλογή σταδιοδρομίας απαιτεί επαρκή γνώση των επαγγελμάτων και της αγοράς εργασίας, αλλά και αυτογνωσία και κριτική ικανότητα. Ωστόσο, οι Ελληνες μαθητές είναι αβοήθητοι, χωρίς πλοηγό για μία τέτοια κρίσιμη απόφαση.
Ο θεσμός του ΣΕΠ εισήχθη στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πριν από επτά δεκαετίες, το 1953, αλλά παρά τις προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς παρέμεινε υποβαθμισμένος. Στο πλαίσιο αυτό, ύστερα από εισήγηση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) το υπουργείο Παιδείας εισάγει το μάθημα του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΣΕΠ) στη μέση εκπαίδευση, συγκεκριμένα στη Γ΄ Γυμνασίου, ευελπιστώντας αυτή τη φορά το μάθημα να γίνεται ουσιαστικά κερδίζοντας το ενδιαφέρον των μαθητών. Ο ΣΕΒ καταθέτει σειρά δράσεων συνεργασίας των σχολείων με τις επιχειρήσεις στο πεδίο του ΣΕΠ.
Λιγοστές προτιμήσεις
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι περισσότεροι 15χρονοι έχουν διαμορφώσει μια πρώτη αντίληψη για το επάγγελμα που θέλουν μέσα από ένα περιορισμένο φάσμα επιλογών, με τις προτιμήσεις τους να συγκεντρώνονται σε ελάχιστα επαγγέλματα: γιατρός, στέλεχος επιχειρήσεων, μηχανικός, δικηγόρος, εκπαιδευτικός. «Οι επαγγελματικές φιλοδοξίες των νέων δεν συνδέονται με την πραγματική ζήτηση στην αγορά εργασίας, ούτε βασίζονται στο πραγματικό δυναμικό των ίδιων. Αντίθετα, εκπορεύονται συχνά από στερεότυπα και αντιλήψεις», παρατηρεί ο ΣΕΒ σε έρευνά του. Οπως προκύπτει από μελέτη του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα εμφανίζει το υψηλότερο ποσοστό (52%) μαθητών χωρίς πρόσβαση σε δραστηριότητες, μαζί με την Ιταλία (31%), την Κροατία (29%), το Αζερμπαϊτζάν και τη Βραζιλία (28%).
Διαβάστε περισσότερα εδώ
πηγη kathimerini.gr
