Η περιπέτεια της επένδυσης του Ελληνικού ξεκίνησε από το 1996, όταν ελήφθη η απόφαση για την μεταφορά του αεροδρομίου στα Σπάτα. Ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κώστας Λαλιώτης, είχε ανακοινώσει ότι το αεροδρόμιο του Ελληνικού θα αξιοποιηθεί. Το 2001 το αεροδρόμιο μεταφέρθηκε στα Σπάτα επί κυβέρνησης Σημίτη και ξεκίνησαν μελέτες για την αξιοποίηση του. Ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 υπήρξαν ολυμπιακές κατασκευές εντός του χώρου και τίποτε άλλο. Το 2007 η κυβέρνηση Καραμανλή έφερε το θέμα στη Βουλή, αλλά έμεινε εκεί.
Επί Γιώργου Παπανδρέου έγιναν τα πρώτα βήματα. Στην αρχή με λάθος τρόπο. Και αυτό διότι απευθύνθηκαν στο Κατάρ, το οποίο ως συνήθως υπόσχεται πολλά και μετά κάνει πίσω. Μετά ήρθε η Τίνα Μπιρμπίλη, η οποία έκανε λόγο για ήπια επένδυση και την κατασκευή ενός μητροπολιτικού πάρκου στα πρότυπα του Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης. Τελικά μετά από πολλές παλινδρομήσεις στις 31 Μαρτίου του 2011 ιδρύθηκε η εταιρεία Ελληνικό Α.Ε. που ανέλαβε όλη τη διοίκηση και διαχείριση του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού–Αγίου Κοσμά. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο διαγωνισμός βγήκε στον αέρα.
Ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε επί κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά και υπογράφηκε την άνοιξη του 2014 (επί υπουργίας Γιάννη Μανιάτη), όταν η Lamda Development κατέθεσε δεσμευτική προσφορά και ανακηρύχθηκε προτιμητέος επενδυτής. Η σύμβαση υπεγράφη στα τέλη του 2014. Μάλιστα στην σύμβαση υπήρχε η πρόβλεψη ότι εντός δύο ετών η διαδικασία μεταβίβασης θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί. Η συγκεκριμένη διαδικασία κράτησε 7 χρόνια, καθώς ανάλογα με τα εσωκομματικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ένα πρωτοφανές μπρος-πίσω. Παρά το γεγονός ότι στις 19 Ιουλίου του 2016 είχε υπογραφεί τροποιητική σύμβαση, τα εμπόδια από διάφορους φορείς, γραφειοκρατία, αλλεπάλληλες προσφυγές, μικροπολιτικά συμφέροντα, αλλά και κεντρικές πολιτικές συγκρούσεις, δεν άφησαν τις διαδικασίες να κυλήσουν ομαλά.
Μέσα σε όλα αυτά, ο δασάρχης Πειραιά είδε δάσος σε μια έκταση 37 στρ. (0,6% του συνόλου του ακινήτου), πολύ κοντά εκεί όπου θα αναπτυχθεί το τουριστικό θέρετρο με καζίνο, ενώ ο Σύλλογος των Αρχαιολόγων επέμενε για τον χαρακτηρισμό του ακινήτου ως χώρου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Και τελικά από τον Ιούλιο του 2019 έτρεξαν όλες οι διαδικασίες σε χρόνους ρεκόρ για να ξεκινήσουν τα έργα, πάνω στη σύμβαση που υπεγράφη από τον Α. Σαμαρά.
Το μετρό στον Πειραιά
Αλλά και η επέκταση του μετρό στον Πειραιά φέρει την συμμετοχή του Αντώνη Σαμαρά. Η αρχική δημοπράτηση της προέκτασης προς Πειραιά προκηρύχθηκε το 2006 και προέβλεπε τους σταθμούς Αγ. Βαρβάρα, Κορυδαλλός, Νίκαια, Μανιάτικα, Πειραιάς, Δημοτικό Θέατρο και Ευαγγελίστρια. Κατά την αρχική δημοπράτηση, ανακοινώθηκε ότι ο τερματικός σταθμός της γραμμής 3 θα έφτανε μέχρι τη Λεωφόρο Λαμπράκη στο ύψος του Γηροκομείου Πειραιά, που ανήκει στη Μητρόπολη Πειραιώς, και θα είχε την ονομασία Ευαγγελίστρια. Όμως αντέδρασε ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ισχυριζόμενος ότι θα ενοχλούνταν οι ηλικιωμένοι στο διπλανό γηροκομείο. Τελικώς η κατασκευή του σταθμού έμεινε εκτός πλάνων τον Φεβρουάριο του 2009, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί και η δημοπράτηση.
Η επόμενη δημοπράτηση ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2011 και η σχετική σύμβαση υπογράφτηκε την 1η Μαρτίου του 2012 από την κυβέρνηση Παπαδήμου που συγκροτούσαν το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ. Επί κυβέρνησης Σαμαρά δόθηκε προτεραιότητα στην συγκεκριμένη επέκταση, καθώς επιτέλους θα υλοποιείτο η σύνδεση του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, του Πειραιά, με το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, το «Ελευθέριος Βενιζέλος». Κάτι που σημαίνει πολύ πιο εύκολη μετάβαση των επισκεπτών από το αεροδρόμιο στο λιμάνι και από εκεί στα νησιά.
Η αποκρατικοποίηση ΟΠΑΠ
Η αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ έγινε επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά και υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Μιλάμε για μία εμβληματική αποκρατικοποίηση, διότι πρέπει να σκεφτούμε την εικόνα της εποχής. Η Ελλάδα ήταν αποκλεισμένη από τις αγορές και ακόμη και οι κερδοφόρες επιχειρήσεις του δημοσίου αδυνατούσαν να αντλήσουν κεφάλαια από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Και δεν είναι μόνο τα χρήματα που πήρε το κράτος για την πώληση του ΟΠΑΠ, τα οποία ξεπέρασαν τα 650 εκατ. ευρώ. Τα οφέλη για το ελληνικό Δημόσιο είναι πολλαπλά και τα βλέπουμε ακόμη και σήμερα, αφού εξασφαλίστηκαν έσοδα από φόρους 30% επί των μικτών κερδών. Δηλαδή από το 2013 έως σήμερα το ελληνικό δημόσιο έχει εισπράξει σχεδόν έξι (6) δισεκατομμύρια ευρώ. Χρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για διάφορους σκοπούς, όχι μόνο για να στηριχθεί ο αθλητισμός.
Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ τότε έκανε λόγο για ξεπούλημα και τα στελέχη του ανέφεραν ότι το τίμημα ήταν χαριστικό. Φυσικά τα λεφτά που υποτίθεται θα ζητούσε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε περίπτωση να δοθούν από κανένα επενδυτή. Και βέβαια διαψεύστηκαν πανηγυρικά όταν κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης από τον Αλέξη Τσίπρα ουδέποτε έκαναν τίποτα από όσα είχαν υποσχεθεί, περί επαναδιαπραγμάτευσης και εάν χρειαστεί ακύρωση της πώλησης. Συνεργάστηκαν άψογα με τους ιδιώτες επενδυτές, και απλά δηλητηρίασαν την κοινωνία με την τοξική αντιπολίτευση. Και βέβαια έχει μείνει στη μνήμη όλων μας ένα μέρος από την απάντηση του υπουργείου Οικονομικών στα όσα ισχυριζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ: «Η απλή αριθμητική δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τα μοντέλα Βόρειας Κορέας. Και ασφαλώς ο λαϊκισμός και η οπισθοδρομική κρατικιστική αντίληψη έχουν τα όρια τους».
Η αναμόρφωση των δεκατεσσάρων περιφερειακών αεροδρομίων
Άλλη μία σημαντική απόφαση που έλαβε ο Αντώνης Σαμαράς και καταλάβαμε φέτος την σημασία της, ήταν η αξιοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων. Τα αεροδρόμια από ερείπια μετατράπηκαν σε παλατάκια που αποτέλεσαν την πρώτη λαμπρή εικόνα της χώρας στους εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες που επισκέφθηκαν φέτος την Ελλάδα. Και όπως γνωρίζουν και οι πιο αδαείς η πρώτη εικόνα είναι τεράστιας σημασίας. Το ελληνικό κράτος δεν είχε τους πόρους να τα φτιάξει, όποτε η αποκρατικοποίηση ήταν μονόδρομος.
Το Νοέμβριο του 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά κατέληξε σε συμφωνία με την κοινοπραξία Fraport–Slentel, η οποία πέραν του μεγάλου τιμήματος που ξεπέρασε τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ (2,1 για την ακρίβεια) ανέλαβε την υποχρέωση να προχωρήσει σε επενδύσεις στα αεροδρόμια ύψους 1,4 δισ. ευρώ.
Τότε ο Γιώργος Σταθάκης είχε δηλώσει ότι μόλις αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία θα διώξει την Fraport–Slentel από τα αεροδρόμια. Μάλιστα ο ίδιος όταν ανέλαβε το υπουργείο Οικονομίας στις 28 Ιανουαρίου του 2015 ανακοίνωσε ότι η πρώτη απόφαση που θα λάβει θα είναι η ακύρωση της εν λόγω αποκρατικοποίησης. Ακόμη περιμένουμε το πότε θα ακυρωθεί…
Η συμφωνία με τους Αζέρους για το φυσικό αέριο
Τα Χριστούγεννα του 2013 ο κ. Σαμαράς ταξίδευσε ως το Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν. Σκοπός εκείνου του ταξιδιού ήταν η παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού στην τελετή υπογραφής για την έναρξης του αγωγού TAP που θα μετέφερε το αζέρικο φυσικό αέριο από την Κασπία στην Ιταλία, διαμέσου της Βόρειας Ελλάδας, της Αλβανίας και υποθαλάσσια της Αδριατικής.
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 10 χρόνια και να φουντώσει μία πολεμική σύρραξη συνοδευόμενη από ενεργειακή κρίση για να καταλάβουν οι περισσότεροι τη σημαντικότητα εκείνης της στρατηγικής πολιτικής απόφασης. Ευτυχώς ο Μεσσήνιος ήταν αρκούντως διορατικός, ώστε να διαβλέψει καιρό πριν ότι εκείνο το τεράστιο έργο ενεργειακής υποδομής θα εξυπηρετούσε πολλαπλά τα εθνικά συμφέροντα και μάλιστα σε μία περίοδο ασφυκτικής δημοσιονομικής πίεσης.
Καταρχάς με τον αγωγό TAP χαρτογραφήθηκε η Ελλάδα ως κόμβος ενεργειακού εφοδιασμού ολόκληρης της Ευρώπης. Κατά δεύτερον η χώρα θα είχε προοπτικά να ποντάρει σε σημαντικά φορολογικά έσοδα όταν η μέγγενη των μνημονίων έσφιγγε επικίνδυνα, στερώντας το αναπτυξιακό οξυγόνο της χώρας. Το κυριότερο που σήμερα το βρίσκουμε μπροστά μας; Ότι η Ελλάδα δεν θα ήταν πλέον εξαρτημένη μόνο από έναν προμηθευτή αερίου που ήταν η Ρωσία. Και βέβαια έχουμε δει όλη τι τραβάει η Βουλγαρία για παράδειγμα που είναι στη γειτονιά μας και είχε μονοσήμαντη εξάρτηση από τη Ρωσία σε ό,τι αφορά την προμήθεια φυσικού αερίου. Μάλιστα η Βουλγαρία αυτή την εποχή εξαρτάται πλήρως από την Ελλάδα, η οποία την προμηθεύει είτε με το αζέρικο φυσικό αέριο, είτε με ρευστοποιημένο που εισάγουμε από την Αφρική, μέσω της πλατφόρμας στην Αλεξανδρούπολη.
Η προσπάθεια για αναμόρφωση του σιδηροδρομικού δικτύου και τα «κατορθώματα» του ΣΥΡΙΖΑ για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ
Το 2010 μετά την υπογραφή του 1ου μνημονίου η κυβέρνηση Παπανδρέου αποφάσισε να αποκρατικοποιήσει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ μπας και αποφύγει την επιστροφή δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ στην Κομισιόν, καθώς θεωρήθηκαν παράτυπες χρηματοδοτήσεις εκ μέρους του δημοσίου προς την εταιρεία. Τότε, λοιπόν, υπήρξε απόφαση να πριμοδοτηθεί ο αγοραστής με διευκολύνσεις για να λυθεί κατ’ αυτό τον τρόπο ο Γόρδιος Δεσμός. Ο πρώτος που αντέδρασε το 2010 ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ με μία πύρινη ανακοίνωση, ενώ τα στελέχη του έκαναν λόγο για προδότες που ήθελαν να πουλήσουν για ψίχουλα την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Όπου ψίχουλα, μιλάμε για περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ, καθώς τόσα είχαν υπολογιστεί από το υπουργείο Οικονομικών. Απέναντι στις πιέσεις των συνδικαλιστών ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε πίσω, αλλά οι απαιτήσεις της Κομισιόν για επιστροφή δεκάδων εκατομμυρίων (ξεπερνούσαν τα 500) παρέμεναν. Επί κυβέρνησης Σαμαρά επανήλθε το ενδεχόμενο πώλησης παρά τις νέες αντιδράσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρχαν συγκεκριμένες διαπραγματεύσεις και το ποσό είχε ανέλθει στα 300 εκατομμύρια ευρώ. Μιλάμε για ένα καταπληκτικό deal. Το δημόσιο έβγαζε από πάνω του το βάρος της λειτουργίας της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, έβαζε στα ταμεία τουλάχιστον 300 εκατ. ευρώ, ενώ γλίτωνε και την επιστροφή προς την Κομισιόν. Αυτή τη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ως προκλητικά χαμηλή την τιμή.
Κι έτσι φτάσαμε το καλοκαίρι του 2016, όπου η κυβέρνηση Τσίπρα πούλησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς αντί 45 εκατ. ευρώ πανηγυρίζοντας για μία συμφέρουσα πώληση. Οι Ιταλοί κατάφεραν να διατηρήσουν την κρατική επιδότηση για τα εισιτήρια της άγονης γραμμής, ενώ δεν υπήρξε καμία πρόβλεψη σχετικά με τις υποχρεώσεις της νέας ιδιοκτήτριας εταιρείας απέναντι στους ταξιδιώτες. Τώρα πως τα 45 εκατ. είναι πιο συμφέρουσα πώληση από τα 300 που θα λάμβανε η χώρα το 2013 μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να προσπαθήσει να εκλογικεύσει αυτό το αφήγημα.
Τραπεζική σταθερότητα με την εξαγορά των εν Ελλάδι κυπριακών τραπεζών
Η κυβέρνηση Σαμαρά πάρα τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες για τη χώρα κατάφερε να αποφύγει τους τριγμούς στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Και φυσικά οι πολίτες συνέχισαν να έχουν την άνεση να κάνουν τις συναλλαγές του με τις τράπεζες δίχως περιορισμούς στην διακίνηση κεφαλαίων. Κι όμως την εποχή εκείνη δεν ήταν λίγοι αυτοί που έπαιρναν χρήματα υπό τον φόβο της χρεοκοπίας, αλλά οι τράπεζες έμειναν όρθιες. Και για να αποφευχθούν παρατράγουδα σε συνεργασία με τους δανειστές δημιουργήθηκαν τέσσερις ισχυροί πυλώνες, οι λεγόμενες συστημικές τράπεζες, που κράτησαν όρθια την ελληνική οικονομία.
Την εποχή εκείνη μπήκε σε καθεστώς μνημονίου και η Κύπρος, η οποία προχώρησε σε κούρεμα καταθέσεων. Μάλιστα η απόφαση περιελάμβανε και τα υποκαταστήματα που βρίσκονταν σε άλλη χώρα. Ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα ήταν ισχυρές η Τράπεζα Κύπρου και η Λαϊκή. Τότε ο Μιχάλης Σάλας, επικεφαλής της Πειραιώς, αποφάσισε να προχωρήσει σε εξαγορά των εν Ελλάδι κυπριακών τραπεζών και να τις εντάξει στην Πειραιώς. Η κυβέρνηση γνώριζε τις διαπραγματεύσεις και με την διακριτική στάση που κράτησε άνοιξε δρόμο στον Έλληνα τραπεζίτη να ολοκληρώσει το deal. Μία συμφωνία συμφέρουσα για όλες τις πλευρές. Η Πειραιώς ισχυροποιήθηκε, κάτι που ήταν καλό και για την ελληνική οικονομία, οι καταθέτες γλίτωσαν το κούρεμα που έγινε στην Κύπρο, ενώ και οι Κυπριακές τράπεζες έδιωξαν από πάνω τους τις εκτός Κύπρου επενδύσεις που την συγκεκριμένη εποχή έμοιαζαν με βαρίδια.
Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης ήταν ότι όλα τα παραπάνω έγιναν μέσα σε χρονικό διάστημα μόλις τριών ημερών, όπου το Υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα Πειραιώς έδωσαν μάχη με τον χρόνο για να μην περικοπούν μέσω της εξαγοράς κατά το ήμισυ οι καταθέσεις των Ελλήνων στις Κυπριακές Τράπεζες. Και όλα αυτά μέσα σε ένα ευρωπαϊκό οικονομικό περιβάλλον που είχε «δυνάστες» το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε.
Και φυσικά θα πρέπει να επισημανθεί ότι εάν δεν προχωρούσαν οι συγκεκριμένες ενέργειες υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να ζούσε η χώρα ένα πρωτοφανές bank run. Δηλαδή μία φυγή κεφαλαίων μέσω των γκισέ από τα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Κάτι που θα προκαλούσε τεράστια κρίση και φυσικά θα κατέστρεφε την προσπάθεια να στραφεί όρθια η οικονομία.
Ασφαλιστικό…Η οργανική ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων
Όταν ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε την διακυβέρνηση ήδη είχαν γίνει από την προηγούμενη κυβέρνηση κάποια σημαντικά βήματα στο ασφαλιστικό. Έτσι είχε δημιουργηθεί ο ΕΟΠΥΥ, όπως και το Ενιαίο Κέντρο Πληρωμής Συντάξεων, όπου είχαν εντοπιστεί δεκάδες χιλιάδες παράνομες συντάξεις. Επίσης είχαν δημιουργηθεί τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας, ενώ είχε επιβληθεί και η ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Η πρώτη του κίνηση ήταν η καλύτερη εξυπηρέτηση των ΚΕΠΑ (κέντρα αναπηρίας). Και δεύτερη και σημαντικότερη κίνηση ήταν η οργανική ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων. Από επτά έγιναν τρία και με βάση τη μελέτη βιωσιμότητας, που αναγνώρισε και η Κομισιόν είχαν αντοχή έως το 2060. Επίσης επέκτεινε την ηλεκτρονική συνταγογράφηση σε όλα τα επίπεδα μειώνοντας κι άλλο τις δαπάνες υγείας. Και μετά ήρθε ο Κατρούγκαλος και χάθηκε η μπάλα. Χωρίς σχέδιο όλοι οι ασφαλιστικοί φορείς υπάχθηκαν στον ΕΦΚΑ και ο σώζων εαυτώ σωθείτο.
Οι τριμερείς συμφωνίες με Ελλάδα, Κύπρο και Αίγυπτο
Το 2010 ο Μπέντζαμιν Νεντανιάχου επισκέφθηκε την Αθήνα μετά από επίσημη πρόσκληση του Γιώργου Παπανδρέου. Μετά από λίγο καιρό ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ και το Τελ Αβίβ. Και αποφασίστηκε να προχωρήσουν σε συνεργασία σε όλους τους τομείς, ειδικά στην ενέργεια. Και οι δύο πλευρές ήθελαν να μετάσχει στην συμφωνία και η Κύπρος. Στην Ελλάδα υπήρξε αλλαγή κυβέρνησης με τον Αντώνη Σαμαρά, πλέον ένοικο του Μαξίμου. Ο κ. Σαμαράς πίστεψε πολύ περισσότερο από τον προκάτοχο του στις διμερείς συνέργειες και ο ίδιος τις μετέτρεψε σε τριμερείς συνέργειες και γι’ αυτό προχώρησε σε υπογραφές με δύο διαφορετικά σχήματαΤο ένα ήταν Ελλάδα-Ισραήλ-Κύπρος και το άλλο Ελλάδα-Αίγυπτος-Κύπρος. Η μεγάλη επιτυχία για την Αθήνα ήταν ότι η μεσολάβηση της λείανε τις τεταμένες σχέσεις (και όχι εχθρικές) μεταξύ Καίρου και Ιερουσαλήμ.
Ευτυχώς για τη χώρα, ο Αλέξης Τσίπρας στο συγκεκριμένο θέμα συνέχισε την τακτική των προηγούμενων πρωθυπουργών για τις συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που αν μη τι άλλο μπορεί να βάλει φραγμό και στην τουρκική επεκτατικότητα.
Ελληνοτουρκικά-μεταναστευτικό
Στα Ελληνοτουρκικά η κυβέρνηση Σαμαρά κράτησε ανοιχτούς τους δίαυλους επικοινωνίας με την Τουρκία, ενώ με υπουργό Εξωτερικών τον Ευάγγελο Βενιζέλο υπήρχαν διερευνητικές συζητήσεις σε επίπεδο διπλωματών, αλλά και πολλές εμπορικές συμφωνίες, όμως είχε ξεκαθαριστεί ευθύς εξαρχής στον Ερντογάν ότι «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους». Η ένταση εκ μέρους των Τούρκων δεν ήταν στα τωρινά επίπεδα, ενώ υπήρχε φύλαξη των συνόρων, τόσο στην θάλασσα, όσο και στον Έβρο, όπου οι Έλληνες συνοριοφύλακες απέτρεπαν την αθρόα είσοδο μεταναστών. Διότι ας μην λησμονούμε ο εμφύλιος πόλεμος στην Συρία δεν ξεκίνησε το 2015, αλλά το 2010. Και οι πρόσφυγες από το 2010 ξεκίνησαν από τις πόλεις και τα χωριά της Συρίας. Απλά επί ΣΥΡΙΖΑ ίσχυε το «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μηνδίνετε».
Όταν από τον Ιούλιο του 2019 η Ελλάδα άρχισε να φυλάει ξανά τα σύνορα της αυξήθηκε και η ακραία ρητορική των Τούρκων. Έτσι φτάσαμε στην υβριδική επίθεση στον Έβρο, αλλά και στο «θα έρθουμε μία νύχτα ξαφνικά». Ο Α. Σαμαράς όπως είναι γνωστό έχει αταλάντευτη στάση σε ό,τι αφορά τις επαφές των δύο χωρών. Διάλογο και συνεργασία σε εμπορικό επίπεδο, όταν υπάρχει σεβασμός. Τώρα πλέον ο πρώην πρωθυπουργός είναι ξεκάθαρος: «Δεν γίνεται διάλογος με πειρατές».
Επενδύσεις και πρωτογενές πλεόνασμα
Τέλος θα πρέπει να επισημανθεί ότι επί ημερών της διακυβέρνησης Σαμαρά για πρώτη φορά η χώρα παρουσίασε πρωτογενές πλεόνασμα, ενώ οι επενδύσεις από το -12% πέρασαν σε θετικό πρόσημο. Είναι χαρακτηριστικό ότι είχαν έρθει κολοσσοί της παγκόσμιας οικονομίας, όπως η Hewlett-Packard και η Philip Morris, ενώ ήταν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις με την Google. Επίσης παρέλαβε ύφεση στο 7,5% και παρέδωσε στον Αλέξη Τσίπρα ύφεση στο 1,5%. Επίσης παρέλαβε έλλειμμα στο 9,2% και το μηδένισε, εμφανίζοντας δύο διαδοχικές φορές πρωτογενή πλεονάσματα. Τέλος το χρηματιστήριο όταν ανέλαβε ήταν ο δείκτης στις 500 μονάδες και κατά την διάρκεια της θητείας του αναρριχήθηκε στις 1.400 μονάδες για να κατρακυλήσεις στις 1.000 μονάδες όταν ανέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Αναμφίβολα την θητεία του κάθε πρωθυπουργού θα την κρίνει η ιστορία. Όμως οι πολίτες καλό είναι να αναψηλαφούν τη μνήμη τους για πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Διότι όπως έχει πει και ο Χένρι Κίσινγκερ «η ιστορία είναι η μνήμη των κρατών». Και η θητεία του κάθε πρωθυπουργού έχει περάσει στην ιστορία.
