Το καταληκτικό επεισόδιο του τέταρτου κύκλου του «Stranger Things» βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο, καθώς οι ήρωες βάζουν μπρος την «τρίτη φάση» του σχεδίου, προκειμένου να νικήσουν τον θανάσιμο αντίπαλό τους.
Κάπου εκεί χρειάζεται ένας θορυβώδης αντιπερισπασμός και, ως γνωστόν, λίγα πράγματα μπορούν να προκαλέσουν περισσότερο θόρυβο από ένα καλό μέταλ λάιβ.
Ο Εντι Μάνσον (Τζόζεφ Κουίν) πιάνει την κιθάρα και οι πρώτες νότες από το «Master of Puppets» αρχίζουν να δονούν την ατμόσφαιρα. Το κοινό ενθουσιάζεται. Το θρυλικό τραγούδι των Metallica μπαίνει για πρώτη φορά στο αμερικανικό Billboard 100 με τα δημοφιλέστερα, 36 ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του.
Ετσι απλά. Στον σύγχρονο κόσμο της διαδικτυακής τηλεόρασης και των σόσιαλ μίντια δεν χρειάζονται ούτε ακριβές καμπάνιες προώθησης, ούτε «να σε παίξουν» τα ραδιόφωνα. Αρκεί μια δημοφιλέστατη σειρά του Netflix και μπόλικη ’80s νοσταλγία για να αναστηθεί όχι μόνο το «Master of Puppets» αλλά και αρκετές ακόμα μουσικές του παρελθόντος που βλέπουμε να κάνουν ξαφνικά δεύτερη καριέρα και να κερδίζουν νέους θαυμαστές. «Ο τρόπος με τον οποίο οι αδελφοί Ντάφερ ενσωμάτωσαν τη μουσική στο “Stranger Things” πήγε το πράγμα στο επόμενο επίπεδο, γι’ αυτό και είμαστε παραπάνω από ενθουσιασμένοι που όχι μόνο συμπεριέλαβαν το “Master of Puppets” στη σειρά, αλλά έχει και τόσο κομβικό ρόλο στη σκηνή που χτίζεται γύρω του», έγραψε σε ανάρτησή της η ίδια η μπάντα.
Ανάλογα θερμή ήταν, πριν από περίπου ένα μήνα, και η αντίδραση της Κέιτ Μπους, η οποία είδε το δικό της «Running Up That Hill» του 1985 να σκαρφαλώνει στην κορυφή όλων των τσαρτ, έπειτα από μία ακόμα αριστουργηματική δεύτερη χρήση στη σειρά του Netflix. Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Στην εναρκτήρια σκηνή του πρόσφατου «Batman» του Ματ Ριβς, καθώς ο ήρωας αναλογίζεται την παρακμή της Γκόθαμ Σίτι και το δικό του καθήκον, στα αυτιά μας φτάνει η υπνωτιστική φωνή του Κερτ Κομπέιν να τραγουδά το «Something in the Way» των Nirvana. Επίσης, στη σειρά ταινιών της Marvel «Οι φύλακες του γαλαξία» η μουσική –σχεδόν κατεξοχήν από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970– είναι πολύ σημαντική, ενώ ακούγεται από κλασικό Walkman μέσα σε διαστημόπλοιο που ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός…
Η νοσταλγία, άλλωστε, είναι βασικό συστατικό μιας επιτυχημένης μουσικής επιστροφής. Οχι τυχαία, τα σάουντρακ των ’80s, που ακούμε ολοένα και περισσότερο σε ταινίες και σειρές, απηχούν ακριβώς τις μελωδίες με τις οποίες μεγάλωσαν οι δημιουργοί τους. Από την άλλη δεν… βλάπτει και το γεγονός πως όλα αυτά τα παλαιότερα τραγούδια έχουν σημαντικά φθηνότερα δικαιώματα από ένα σύγχρονο ή (πόσο μάλλον) ορίτζιναλ κομμάτι. Αρκετά από αυτά, μάλιστα, αποτελούν και μέρη δισκογραφιών, οι οποίες τα τελευταία χρόνια αγοράζονται από μεγάλα στούντιο ή funds, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σε όλο το φάσμα της οπτικοακουστικής βιομηχανίας.
πηγη kathimerini.gr
