του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Η Ελλάδα του 2025 βυθίζεται σε ένα τέλμα θεσμικής, οικονομικής και ηθικής παρακμής, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να λειτουργεί ως καταλύτης της αποδόμησης. Τα τελευταία γεγονότα στη Βουλή γύρω από το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, οι αποτυχίες στην εξωτερική πολιτική, η ακρίβεια που πνίγει τα νοικοκυριά και η συστηματική υπονόμευση παραδοσιακών αξιών, συνθέτουν μια εικόνα χάους.
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως έναν νέο πολιτικό σχηματισμό, εμπνευσμένο από πατριωτικές αρχές, που θα εμπνεύσει τους νέους να συμμετάσχουν στην αναμόρφωση της πατρίδας. Και όπως στην Αμερική ο Ντόναλντ Τράμπ ηγήθηκε μιας λαϊκής εξέγερσης κατά του κατεστημένου, στην Ελλάδα ένας ηγέτης με πολιτική εμπειρία, καθαρότητα και τιμιότητα, όπως ο Αντώνης Σαμαράς, μπορεί να γίνει ο καταλύτης αυτής της αλλαγής.
Το σκάνδαλο του Οργανισμού Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ) αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου της κυβερνητικής διαφθοράς. Πρόκειται για μια υπόθεση παράνομων επιδοτήσεων εκατομμυρίων ευρώ, όπου αγροτοκτηνοτρόφοι “καθάρισαν” πάνω από 17 εκατομμύρια ευρώ μέσω ξεπλύματος χρήματος, με ευθύνες που φτάνουν σε υπουργούς.
Στις 29-31 Ιουλίου 2025, η Βουλή έγινε θέατρο φιάσκο: η κυβέρνηση απέρριψε τις προτάσεις της αντιπολίτευσης για προανακριτική, με ψηφοφορίες που χαρακτηρίστηκαν κραυγαλέα παραβίαση του Συντάγματος και ευτελισμός των θεσμών.
Η αντιπολίτευση αποχώρησε, κατηγορώντας την κυβέρνηση για συγκάλυψη. Καταδικάστηκαν επτά κατηγορούμενοι, αλλά η κυβέρνηση έθαψε τη δικογραφία, επιβεβαιώνοντας ότι παράγει σκάνδαλα και δικαστικές έρευνες συνεχώς. Αυτό δεν είναι απλώς διαφθορά – είναι θεσμική σήψη που διαλύει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Η κοινωνία υποφέρει. Η ακρίβεια έχει μετατρέψει την καθημερινότητα σε εφιάλτη. Ο πληθωρισμός έφτασε το 3,7% τον Ιούλιο 2025, με αύξηση τιμών σε βασικά αγαθά όπως τρόφιμα και ενέργεια. Τα νοικοκυριά κόβουν ακόμα το λάδι και το κρέας, ενώ το πραγματικό εισόδημα μειώθηκε κατά 2% το πρώτο τρίμηνο του 2025.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, βλέπει τις πωλήσεις στο λιανεμπόριο να πέφτουν και την οικονομία να γονατίζει. Αυτή η οικονομική διάλυση δεν είναι τυχαία – είναι αποτέλεσμα πολιτικών που ευνοούν λίγους και πνίγουν τους πολλούς, ενισχύοντας την κοινωνική ανισότητα.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση έχει υποστεί διαδοχικές ήττες, υιοθετώντας στρατηγική κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία. Η τριμερής Λιβύης-Ιταλίας-Τουρκίας αποτελεί νέα διπλωματική ήττα, εγκαταλείποντας πολυμερή σχήματα συνεργασίας. Ο πρωθυπουργός ακυρώνει ραντεβού με τον Ερντογάν, ενώ η Τουρκία “αλωνίζει” στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, αμφισβητώντας ελληνικά δικαιώματα. Δημοσκοπήσεις δείχνουν σοκ στο Μαξίμου, με αποτυχίες σε εθνικά ζητήματα. Η Ελλάδα εξαφανίζεται από το διεθνές προσκήνιο, όπως κατήγγειλε ο Αντώνης Σαμαράς. Αυτή η παθητικότητα δεν είναι στρατηγική – είναι παράδοση εθνικών συμφερόντων.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προωθεί πολιτικές που αποδομούν τις αξίες και τους θεσμούς, οδηγώντας σε ηθική κατάρρευση, όπως το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, που, σωστά, πυροδότησε κριτική για αποδόμηση της οικογένειας.
Ταυτόχρονα, η θεσμική παρακμή είναι εμφανής: ευτελισμός των θεσμών λόγω κρίσης νομιμοποίησης, με παραβιάσεις Συντάγματος και Κανονισμού της Βουλής.
Υποδομές διαλύονται, από δασικές πυρκαγιές έως οικονομικά σκάνδαλα, ενώ η κυβέρνηση παράγει σκάνδαλα, όπως το Predatorgate και το ΟΠΕΚΕΠΕ. Για να μην μιλήσουμε για το άισχος του χειρισμού της ανείπωτης τραγωδίας των Τεμπών.
Αυτή η ηθική κατάρρευση που απειλεί την κοινωνική συνοχή, διαμορφώνει τις συνθήκες για τη δημιουργία, ενός Νέου Πολιτικού Σχηματισμού, που θα εμπνεύσει τους νέους και θα επαναφέρει τις αξίες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει, δικαιολογημένα, αποδομηθεί πλήρως, βουτηγμένη σε σκάνδαλα και αποτυχίες.
Χρειαζόμαστε έναν νέο πολιτικό σχηματισμό που θα επαναφέρει την Ελλάδα στις αξίες της: πατριωτισμός, δικαιοσύνη, οικονομική σταθερότητα και ηθική ακεραιότητα.
Αυτός ο σχηματισμός πρέπει να εμπνεύσει τους νέους, που βλέπουν την πατρίδα να καταρρέει, να εμπλακούν ενεργά στην αναμόρφωση της.
Όπως στην Αμερική που ο Τράμπ ηγήθηκε μιας λαϊκής εξέγερσης κατά του κατεστημένου, στην Ελλάδα χρειαζόμαστε έναν ηγέτη με πολιτική και ιστορική εμπειρία, καθαρό και τίμιο.
Ο Αντώνης Σαμαράς, πρώην πρωθυπουργός, ενσαρκώνει αυτές τις ιδιότητες. Με πατριωτική στάση, κριτική στην κυβερνητική πολιτική δικαιωμένη από τις εξελίξεις και τα γεγονότα, μπορεί να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας.
Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο αυτή την παρακμή. Ο νέος σχηματισμός, με έναν ηγέτη όπως ο Σαμαράς, είναι η μόνη λύση για επαναφορά σε παραδόσεις, αξίες και εξασφάλιση του μέλλοντος της πατρίδας και της επιβίωσης του έθνους.
Με την πολιτική του πορεία ως πρωθυπουργός από το 2012 έως το 2015, όπου εφάρμοσε σκληρές αλλά απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στα χρόνια των μνημονίων, πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα, μείωσε την ανεργία και έθεσε τις βάσεις για την έξοδο από την κρίση. Έσωσε τη χώρα από την απόλυτη χρεοκοπία, έχοντας σωστά προειδοποιήσει και δικαιωθεί πανηγυρικά εκ των υστέρων για τη λάθος συνταγή των μνημονίων.
Οι τοποθετήσεις του σε καυτά θέματα και η δικαιωσή του από τα γεγονότα, τον καθιστούν ίσως τον μόνο πολιτικό με εμπειρία, θέσεις και ιδέες να ηγηθεί σε αυτή τη κρίσιμη για την πατρίδα και το έθνος στιγμή.
Στα σκάνδαλα όπως το Predator, όπου υπήρξε θύμα παρακολούθησης, και το ΟΠΕΚΕΠΕ, κατήγγειλε τη διαφθορά χωρίς να εμπλέκεται ο ίδιος.
Στην εξωτερική πολιτική, ιδίως απέναντι στην Τουρκία, προωθεί αποτρεπτική στάση, συμμαχίες και όχι κατευνασμό, καταγγέλλοντας την “τρικυμία εν κρανίο” της τρέχουσας πολιτικής.
Για την ακρίβεια και την οικονομία, προτείνει έλεγχο καρτέλ, μείωση ΦΠΑ και ανταγωνιστική οικονομία, βλέποντας την ως κρίσιμο πρόβλημα.
Στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, υπήρξε σφοδρός αντίπαλος, χαρακτηρίζοντάς το “πλήγμα στην παραδοσιακή οικογένεια” και όχι ανθρώπινο δικαίωμα.
Στην ενεργειακή πολιτική, συνδέει την ενέργεια με εθνικά συμφέροντα, κριτικάρει την ΕΕ για λάθη και προωθεί εκμετάλλευση υδρογονανθράκων για ανεξαρτησία.
Αυτή η συνεκτική, πατριωτική προσέγγιση, παρόμοια με του Τράμπ που κινητοποίησε εκατομμύρια νέους κατά του συστήματος, μπορεί να εμπνεύσει τη νεολαία να ηγηθεί της αναγέννησης, πριν η χώρα χαθεί οριστικά.
Η ιστορία θα κρίνει αυτούς που σιώπησαν και για κάτι που κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Αντώνη Σαμαρά, είναι ότι, με προσωπικό και πολιτικό κόστος, ποτέ δεν σιώπησε.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
