Το δίλημμα των εκλογών στις 21 Μαΐου είναι απλό: μία από τα ίδια ή ριζική αλλαγή; Αν αφήσουμε στην άκρη την ατέρμονη και κουραστική αριθμολογία, το πολιτικό ζήτημα είναι ξεκάθαρο. Η χώρα είτε θα συνεχίσει με συντηρητική κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία είτε θα αποκτήσει προοδευτική κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο τιμόνι της και τη συμμετοχή πολιτικών δυνάμεων που αναφέρονται στη σύγχρονη αριστερά και σοσιαλδημοκρατία. Πρόκειται για δύο ευθέως ανταγωνιστικά σχέδια. Το πρώτο υπόσχεται ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Το δεύτερο εγγυάται μία νέα αρχή για τη χώρα.
Η Νέα Δημοκρατία δεν αναφέρεται σε κάποιου είδους αλλαγή, γιατί πάνω από όλα δεν μπορεί να αλλάξει η ίδια. Ανάμεσα στο 2019 και στο 2023 ζήσαμε την ηχηρή κατάρρευση όλων εκείνων των κατασκευασμένων προσδοκιών για τη δυνατότητα η Δεξιά στη χώρα μας να αναγεννηθεί μέσα από ένα φιλελεύθερο και προοδευτικό πρόσημο. Το σκάνδαλο των υποκλοπών υπήρξε η χειροπιαστή απόδειξη ενός αλαζονικού τρόπου άσκησης πολιτικής που παραπέμπει σε μια ιδιοκτησιακή αντίληψη της εξουσίας και στην προκλητική υποτίμηση των θεσμών (και στη συνέχεια της νοημοσύνης των πολιτών). Το επιτελικό κράτος αποδείχθηκε το σύγχρονο βαθύ κράτος.
Και όχι μόνο αυτό. Η Νέα Δημοκρατία αντιμετώπισε το κράτος ως φέουδο ο ρόλος του οποίου εξαντλείται στην οικονομική υποστήριξη συγκεκριμένων ισχυρών συμφερόντων. Το αποτέλεσμα είναι ότι η χώρα μας βρέθηκε ανοχύρωτη στις σύγχρονες κρίσεις με πιο πρόσφατο παράδειγμα την άνοδο του πληθωρισμού. Όσο και αν πανηγυρίζει η κυβέρνηση, οι πολίτες δεν έχουν λόγο να γιορτάζουν για κάτι όταν βλέπουν ότι πληρώνουν τις πιο επώδυνες συνέπειες της κρίσης από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο πολίτη την ώρα που ολιγοπωλιακά συμφέροντα κερδοσκοπούν.
Θα περίμενε κανείς ότι έστω και τώρα, τελευταία στιγμή, ο κύριος Μητσοτάκης θα ομολογούσε την αποτυχία των επιλογών του και θα υποσχόταν αλλαγή πορείας. Δεν το κάνει. Και άρα δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Ψήφος στη Νέα Δημοκρατία είναι ψήφος για να μείνουν τα πράγματα όπως ακριβώς είναι σήμερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι η δύναμη της πολιτικής αλλαγής. Αυτή είναι η δικιά μας υπόσχεση. Η νέα προοδευτική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει τον πυρήνα της πληθωριστικής κρίσης, με μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και του ΕΦΚ στα καύσιμα, αύξηση μισθών και αποφασιστική ρύθμιση κρίσιμων αγορών. Στην ίδια κατεύθυνση, θα υλοποιήσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ρύθμισης του ιδιωτικού χρέους με προστασία της πρώτης κατοικίας και την επιβολή κανόνων στις τράπεζες και στα funds. Τέλος, η νέα προοδευτική κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αποφασιστικά βήματα για την ενίσχυση των δημόσιων υποδομών, την προστασία των εργαζομένων και την επέκταση των κοινωνικών πολιτικών με εστίαση στη νέα γενιά. Οι τρεις αυτοί άξονες συνθέτουν μια εικόνα μείζονας αλλαγής. Στο επίκεντρό της βρίσκεται η ενεργητική παρέμβαση του κράτους για την αντιμετώπιση των άμεσων προκλήσεων και η στρατηγική επιδίωξη της αλλαγής του αναπτυξιακού υποδείγματος της χώρας. Γιατί, όπως θυμηθήκαμε μέσα στις διαδοχικές κρίσεις, η πολιτική έχει σημασία. Και το περιεχόμενό της καθορίζει την πορεία των πραγμάτων.
Η χώρα χρειάζεται αλλαγή. Και η αλλαγή αυτή μπορεί και πρέπει να είναι ριζική και φιλόδοξη, σε συγχρονισμό με τις διεθνείς αναζητήσεις για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με σταθερό προσανατολισμό τα συμφέροντα των πολλών και τη δικαιοσύνη για όλους.
