άρθρο του Μητροπολίτη Μεσσηνίας για τον “Ελεύθερο Τύπο”
Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε βαθιά προβληματισμένοι την εκ νέου εκδίπλωση της μεταναστευτικής προκλητικότητας από μέρους της γείτονος χώρας, αποκορύφωμα της οποίας αποτελεί η προ ημερών βάρβαρη προώθηση 92 γυμνών και δαρμένων, ταλαίπωρων μεταναστών στο βορειοανατολικό σύνορο της πατρίδος μας.
Πέραν της πασιφανούς επικοινωνιακής του σκοπιμότητας, το γεγονός αυτό καθαυτό δεν προκάλεσε -τουλάχιστον μέχρι την ώρα που χαράσσουμε αυτές τις γραμμές- το δικαίως αναμενόμενο έντονο ενδιαφέρον, την ισχυρή αντίδραση των διαφόρων «ιδεολογικών» ομάδων, οι οποίες κατατάσσονται μεν στην πληθύ των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην πραγματικότητα όμως περικρύβονται στις παρυφές της ιδεοληψίας του δικαιωματισμού.
Γιατί ἄραγε σέ σχέση με το συγκεκριμένο γεγονός τηρούν αυτές οι δικαιωματιστικές ομάδες «σιγή ιχθύος» και «ασυρμάτου»; Δεν θεωρούν ότι η βάναυση αντιμετώπιση αυτών των 92 μεταναστών από την γείτονα χώρα αποτελεί κατάφορη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία τόσο υπερασπίζονται(;) ή ότι η εκμετάλλευση του πόνου, της οδυνηρής κατάστασής τους και η γυμνότητά τους απάδει πλήρως στο ήθος του ανθρώπινου πολιτισμού του 21ου αιώνα;
Νομίζω, ότι τόσο η απουσία όσο και η επιλεκτική παρουσία τους στο μεταναστευτικό και εξόχως ανθρωπιστικό πρόβλημα καταδεικνύει την ατομικιστική και ωφελιμιστική θέαση καί προσέγγιση των θεμάτων της κοινωνίας και της πραγματικότητας την οποίαν εκφράζουν.
