Του Κώστα Στούπα
Κοινός παρονομαστής των περισσότερων αναλυτών που παρακολουθούν τα ελληνοτουρκικά τους τελευταίους μήνες, είναι η πεποίθηση πως αποτελεί θέμα χρόνου οι ΗΠΑ και οι υπόλοιποι δυτικοί σύμμαχοι, να παρέμβουν προκειμένου να εξασφαλίσουν μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μια συμφωνία διευθέτησης των διαφορών, ανάλογη με αυτή που έλαβε χώρα πριν μερικές εβδομάδες μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου.
Η πεποίθηση που αρχίζει να επικρατεί πλέον είναι πως ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος ο Ερντογάν θα “κερδίσει” τις επόμενες εκλογές γιατί αν τις χάσει, ο ίδιος και οι άνθρωποι του καθεστώτος θα αντιμετωπίσουν τα στρατοδικεία.
Όλα τούτα μοιάζουν πολύ “ρεαλιστικά” για να είναι αληθινά…
Να υπενθυμίσουμε πως ακριβώς πριν ένα χρόνο σύσσωμη η Δύση είχε αφήσει την Ουκρανία σχεδόν απροετοίμαστη, γιατί όλες οι εκτιμήσεις συνέκλιναν πως η κατάληψη και ο έλεγχος ολόκληρης της χώρας ήταν θέμα ημερών για τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.
Στη συνέχεια, όταν οι Ρώσοι υποχώρησαν στις ανατολικές επαρχίες, οι δυτικές δυνάμεις συνωθούνται στην αποστολή βοήθειας στο γενναίο ουκρανικό στρατό.
Τα ίδια και χειρότερα συνέβησαν και με τις προβλέψεις των αρμοδίων για τον πληθωρισμό.
Τούτο δεν συμβαίνει γιατί οι αρμόδιοι είναι “ατζαμήδες” αλλά γιατί όλοι οι θεσμικοί παράγοντες ακολουθούν γραμμικές προβολές στις προσεγγίσεις και απεχθάνονται τις ανατροπές καθώς αυτές είναι απρόβλεπτες και ακυρώνουν τον δικό τους ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων.
Υπάρχουν περίοδοι όπου τα σενάρια που επικρατούν είναι συνήθως τα καλύτερα και περίοδοι που επικρατούν κατά πλειοψηφία τα χειρότερα. Η περίοδος που διανύουμε ταιριάζει περισσότερο στη δεύτερη περίπτωση…
Οι αναλυτές φαίνεται πως υποτιμούν ακόμη τις συνέπειες της αλλαγής του γενικότερου κλίματος στις διεθνείς εξελίξεις. Υποτιμούν πως έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο ανατροπών όπου πολλές αναθεωρητικές δυνάμεις θεωρούν πως μπορούν να επιβάλλουν τετελεσμένα όπως έπραξαν στη Συρία, τη Λιβύη κλπ.
Το 1960 η Τουρκία είχε πληθυσμό περί τα 27 εκατ. και η Ελλάδα περί τα 8,5. Το 2010 η Τουρκία είχε πληθυσμό 72,3 εκατ. και η Ελλάδα 11 εκατ. Το 2021 η Τουρκία είχε πληθυσμό πάνω από 85 εκατ. και η Ελλάδα κάτω από 10 εκατ.
Στο πλαίσιο αυτής της δυναμικής, θα πρέπει κάποιος να βάλει τον εαυτό του στη θέση και την ψυχολογία του μέσου Τούρκου και της ηγεσίας του για να μαντέψει τις πιθανές αποφάσεις που θα λάβει…
Πριν λίγες μέρες, σύμφωνα με το ΣΚΑΪ, ο Σεντάν Εργκίν, που θεωρείται έγκυρος Τούρκος αναλυτής, δημοσίευσε στη “Χουριέτ” ένα άρθρο όπου ανέφερε πως επίκειται αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων στο Αιγαίο, λόγω των ελληνικών εξοπλισμών.
Βλέπε:Τουρκικά ΜΜΕ: Η ισορροπία στο Αιγαίο αλλάζει υπέρ της Ελλάδας…
Αν στην Τουρκία δεν υπάρχει αντιπολιτευόμενος τύπος που ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, σαν τι άλλο θα μπορούσε να εκληφθεί η παραπάνω κρίση εναντίον του καθεστώτος στη φιλοκυβερνητική “Χουριέτ”;
Κάποιοι ευλόγως θα την παρομοίαζαν με επίκληση του θεωρήματος της “Παγίδας του Θουκυδίδη” όπου μια μεγάλη δύναμη θα πρέπει να χτυπήσει μια ανερχόμενη μικρότερη πριν αυτή φτάσει στο επίπεδο να της προκαλέσει ζημιά…
Υποτιμάμε την πιθανότητα η Τουρκία να μην “μπλοφάρει” αλλά να βρίσκεται ήδη σε τροχιά σύγκρουσης με την Ελλάδα… Ελπίζω να μην την υποτιμούν και αυτοί που πρέπει.
2) Ερώτηση προς συνταγματολόγους
Αγαπητέ Κύριε Στούπα,
Αφορμής δοθείσης (επιστολή του αναγνώστη σου ΓΘ με τίτλο “Πού ήταν οι Συνταγματολόγοι;”) και αιτίας υπάρχουσας (διαχρονική απορία μου σχετικά με το προνόμιο του Πρωθυπουργού να έχει τη δυνατότητα προκήρυξης προώρων εκλογών), θα ήθελα να καταθέσω τις σκέψεις μου ως πολίτης χωρίς ιδιαίτερες νομικές γνώσεις και με βάση το ισχύον Σύνταγμα της χώρας μας.
Σύμφωνα λοιπόν με το Σύνταγμα της Ελλάδας, οι βουλευτικές εκλογές θα πρέπει να διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια, όπως περιγράφεται στο Άρθρο 53, Παρ. 1: “Oι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών. Mόλις λήξει η βουλευτική περίοδος, … διατάσσεται η διενέργεια γενικών βουλευτικών εκλογών μέσα σε τριάντα ημέρες …”
Το Σύνταγμα όμως προβλέπει και τη διενέργεια πρόωρων εκλογών είτε στην περίπτωση παραίτησης της Κυβέρνησης ή καταψήφισής της από τη Βουλή, είτε όμως μετά από πρόταση της Κυβέρνησης, δηλαδή του πρωθυπουργού, όπως αναφέρεται στο Άρθρο 41, Παρ. 2: “O Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Bουλή με πρόταση της Kυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας.”
Πόσες φορές στο παρελθόν θυμάστε να έχει υπάρξει συγκεκριμένο εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας, το οποίο να είχε αναγκάσει τον πρωθυπουργό να προτείνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια πρόωρων εκλογών, όπως ορίζει το Σύνταγμα; Ο οποίος Πρόεδρος παρεμπιπτόντως δεν ελέγχει καν την κρισιμότητα του θέματος.
Αντιθέτως, πόσες φορές ακούμε για το αποκλειστικό προνόμιο του εκάστοτε πρωθυπουργού να αποφασίσει τη διενέργεια πρόωρων εκλογών; Αυτή είναι η απορία μου και ταυτόχρονα η ερώτηση προς τους γνώστες των εννοιών του Συντάγματος: από που προκύπτει αυτό το προνόμιο;
Κάθε απάντηση στο ερώτημα είναι καλοδεχούμενη.
Γ.Γ.
Υ.Γ.: Σε περίπτωση δημοσίευσης σε παρακαλώ να αναφερθούν μόνο τα αρχικά του ονόματός μου.
πηγη capital.gr
