Γράφει ο Γιάννης Πάζιος
Τομεάρχης Ψηφιακής Πολιτικής ΠΑΣΟΚ, Μέλος ΚΠΕ
Για άλλη μια φορά, η Πολιτεία επιβάλλει μέτρα χωρίς καμία ουσιαστική διαβούλευση με τους παραγωγούς, τους συνεταιρισμούς & τα ελαιοτριβεία. Αποφάσεις που σχεδιάζονται πίσω από γραφεία, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες της παραγωγής.
Η υποχρέωση για ψηφιακά Δελτία Αποστολής του ελαιόκαρπου από το χωράφι στο ελαιοτριβείο και η συνολική μετάβαση στην ψηφιακή τιμολόγηση είναι μέτρα που δεν λαμβάνουν υπόψη τις δυσκολίες του πρωτογενούς τομέα.
Αναρωτιέμαι:• Πόσοι παραγωγοί, ειδικά σε ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές, μπορούν να ανταποκριθούν χωρίς τεχνολογική υποδομή και εκπαίδευση;
• Είναι λογικό να απαιτείται ψηφιακή διακίνηση για έναν καρπό που μεταφέρεται αυθημερόν στο ελαιοτριβείο, πολλές φορές σε διαδοχικές ημέρες;
• Ποιος θα καλύψει το κόστος για τον εξοπλισμό και την προσαρμογή στις νέες απαιτήσεις;
Και όλα αυτά στην χώρα του πιο αργού & ακριβού internet όπου όπως αποδεικνύεται και στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης “Digital Decade 2024: Broadband Coverage in Europe 2023”: υστερεί τραγικά σε ψηφιακές υποδομές με έντονο το χάσμα μεταξύ μεταξύ αστικών κέντρων και αγροτικών περιοχών:Ενδεικτικά:
FTTP (Οπτικές Ίνες): Η κάλυψη παραμένει περιορισμένη (38.4% συνολικά, 0% στις αγροτικές περιοχές), με την Ελλάδα να υπολείπεται σημαντικά του μέσου όρου της ΕΕ (64% συνολικά, 52.8% στις αγροτικές περιοχές).
5G: Συνολική κάλυψη (98.1%), με 92.1% στις αγροτικές περιοχές. Ωστόσο, η χρήση της κρίσιμης συχνότητας 3.4–3.8 GHz, απαραίτητης για πολύ υψηλές ταχύτητες, είναι περιορισμένη (58.8% συνολικά, μόλις 6.2% στις αγροτικές περιοχές)
DOCSIS (Καλώδιο): Η Ελλάδα δεν διαθέτει υποδομές DOCSIS, σε αντίθεση με την ΕΕ που αξιοποιεί την τεχνολογία (41.1% DOCSIS 3.0, 33.6% DOCSIS 3.1).
FWA (Fixed Wireless Access): Ανύπαρκτη κάλυψη (0%), ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ ανέρχεται στο 68.5%, κάνοντάς την απαραίτητη για περιοχές με δύσβατο έδαφος.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή:Η Πολιτεία μεταφέρει το βάρος στους παραγωγούς και τους συνεταιρισμούς, αυξάνοντας το κόστος παραγωγής, αντί να στηρίξει τον αγροτικό κόσμο με ρεαλιστικά μέτρα.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα περιβάλλον χωρίς Εθνική Ελαιοκομική Πολιτική, που θα κατοχύρωνε τον κατά κύριο επάγγελμα αγρότη και θα διασφάλιζε τον μικρό καλλιεργητή, αφήνοντας το ελληνικό ελαιόλαδο έρμαιο των κερδοσκόπων και τον παραγωγό απροστάτευτο στις πιέσεις της αγοράς.
Όχι άλλα πειράματα στις πλάτες των παραγωγών!Απαιτείται:
• Μετάθεση σε μεταγενέστερο χρόνο της υποχρέωσης για ψηφιακά Δελτία Αποστολής & Τιμολόγια μέχρι να υπάρξει η κατάλληλη υποδομή και εκπαίδευση.
• Ουσιαστική διαβούλευση με τους συνεταιρισμούς και τους παραγωγούς πριν την εφαρμογή οποιουδήποτε μέτρου.
• Οικονομική στήριξη των παραγωγών για την κάλυψη των επιπλέον εξόδων που φέρνει η ψηφιακή τιμολόγηση.
• Εθνική Ελαιοκομική Πολιτική που θα προστατεύει και θα αναδεικνύει το ελληνικό ελαιόλαδο.
Ακόμη και η συζήτηση περί “τενεκέ” θα είχε λυθεί αν υπήρχε ολοκληρωμένη στρατηγική. Δεν μπορεί ο παραγωγός να μένει έρμαιο φημών και κυβερνητικών τακτικισμών.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός πρέπει να είναι εργαλείο δίκαιης ανάπτυξης και όχι βάρος!Η φωνή του αγροτικού κόσμου πρέπει να ακουστεί και να εισακουστεί!
