Δεν έχουν σταματήσει να κυκλοφορούν για πάνω από έναν αιώνα. Μεταφράστηκαν σε περισσότερες από 100 γλώσσες. Επανεκδόθηκαν χιλιάδες φορές στο πρωτότυπο και σε δεκάδες εκδοχές. Πάντα όμως με την ίδια κατάληξη, όσο χαρούμενη ή σπαρακτική μπορεί να είναι. Η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Καρόλου Ντίκενς με πρωταγωνιστή τον τσιφούτη Εμπενίζερ Σκρουτζ και το «Κοριτσάκι με τα σπίρτα» του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, με το μικρό κορίτσι χωρίς όνομα που πεθαίνει από το κρύο πουλώντας σπίρτα ένα βράδυ πριν αλλάξει ο χρόνος, γράφτηκαν σχεδόν μαζί, στα μέσα του 19ου αιώνα, και από τότε κατέκτησαν τη χριστουγεννιάτικη μυθολογία του δυτικού κόσμου.
Οι δύο ιστορίες έχουν κοινή αφετηρία τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής τους, που αποδεικνύονται διαχρονικά: αλαζονεία του πλούτου και παιδική κακοποίηση.
Οπως θα διαβάσετε παρακάτω, οι δύο συγγραφείς ήρθαν κοντά στην τέχνη τους και στη ζωή. Οι δύο ιστορίες δεν είναι ίδιες, αλλά έχουν κοινή αφετηρία και αφορμή για να μιλήσουν εντέλει για τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής τους, που αποδεικνύονται διαχρονικά. Η αλαζονεία του πλούτου και η παιδική κακοποίηση –τότε με τη μορφή της αναγκαστικής εργασίας– είναι δύο ζητήματα που δεν έχουν σταματήσει να μας απασχολούν. Παρά τη γεωγραφική απόσταση που χώριζε τους δύο συγγραφείς ο Ντίκενς και ο Αντερσεν συναντήθηκαν από κοντά όταν ο πρώτος ήταν στα 65 του χρόνια και ο δεύτερος στα 52 του και μάλιστα έμειναν κάτω από την ίδια στέγη, σε μια συγκατοίκηση που εξελίχθηκε σε καταστροφή. Η επιρροή που είχαν στη λογοτεχνία της Ευρώπης και του κόσμου ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την επίδραση που ασκούσε ο ένας στον άλλο. Σαν δύο λαμπερούς αστέρες σε τροχιά σύγκρουσης.
Διαβάστε την συνέχεια στο kathimerini.gr
