του Δημήτρη Απόκη
Στη διάρκεια της ιστορίας, υπάρχουν στιγμές στο διεθνές γίγνεσθαι, οι οποίες είναι καθοριστικές για το μέλλον και τη σταθερότητα του διεθνούς συστήματος. Μια τέτοια, κομβικής σημασίας στιγμή, είναι αυτή που βιώνουμε σήμερα, ειδικά μετά το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες, και την εμφατική νίκη του προέδρου, Ντόναλντ Τράμπ.
Σε μια τέτοια στιγμή, σε περιοχές, κρίσιμες για τη διαμόρφωση του νέου γεωπολιτικού σκηνικού, όπως η Ανατολική Μεσόγειος, το μέλλον χωρών, όπως η Ελλάδα, των οποίων η εθνική κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα, απειλείται, από χώρες με αναθεωρητική στρατηγική, όπως η Τουρκία, κρίνεται από το θάρρος τους να εφαρμόσουν μια γενναία εξωτερική πολιτική, με κεντρικό άξονα το εθνικό συμφέρον.
Χώρες οι οποίες, οι οποίες εφαρμόζουν εξωτερική πολιτική που διακατέχεται από φοβικό σύνδρομο και κατευνασμό, απέναντι στη χώρα τρομοκράτη που τους απειλεί, θέτουν τον εαυτό τους σε σοβαρό υπαρξιακό κίνδυνο και υποσκάπτουν το μέλλον τους.
Μια θαρραλέα και ταυτόχρονα ρεαλιστική πολιτική απέναντι σε μια χώρα τρομοκράτη και πειρατή του διεθνούς δικαίου, όπως η Τουρκία του Ερντογάν, απαιτεί αποφάσεις οι οποίες αξιοποιούν στο έπακρο τα πλεονεκτήματα τα οποία υπάρχουν στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, μιλώντας για τις τελευταίες εξελίξεις στη Συρία και τη στάση του Ισραήλ, τόνισε πως «η νέα συριακή κυβέρνηση δεν θα συγκρουστεί με το Ισραήλ, αν το τελευταίο σεβαστεί την εδαφική κυριαρχία της Συρίας» και πρόσθεσε, με απειλητικό τόνο πως «σε περίπτωση που δεν το κάνει, τότε μπορεί να εφαρμοστούν ‘άλλα μέσα’».
Πρόκειται για μια ακόμη απειλή του καθεστώτος Ερντογάν, εναντίον μιας χώρας με την οποία η Ελλάδα, με πρωτοβουλία του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, έχει δημιουργήσει μια στρατηγική συνεργασία. Αντι λοιπόν η Ελληνική κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί αυτό το πλεονέκτημα, κάνει το ακριβώς αντίθετο, ξεπλένοντας τον υποστηρικτή της τρομοκρατίας και πειρατή του διεθνούς δικαίου Ερντογάν στα μάτια των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Με διαφορά 24 ωρών, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ και η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, ουσιαστικά αναγνώρισαν ρόλο κλειδί στις εξελίξεις στη Συρία, στην Τουρκία του Ερντογάν, κάτι το οποίο πρέπει να προκαλέσει έντονη ανησυχία στην Ελλάδα.
Το μοναδικό εμπόδιο, μέχρι στιγμής, στην υλοποίηση της αναθεωρητικής στρατηγικής του καθεστώτος Ερντογάν, στην ευρύτερη περιοχή, είναι το Ισραήλ και ο πρωθυπουργός του, Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η Τουρκία, και αυτός είναι ο λόγος των συνεχών φραστικών επιθέσεων εναντίον του Ισραήλ και του πρωθυπουργού του.
Ξεπερνώντας τις ανόητες και κενές περιεχομένου αγκυλώσεις, περί αντίδρασης του αραβικού κόσμου, η ελληνική εξωτερική πολιτική, θα πρέπει άμεσα να καταστήσει τη χώρα συνοδοιπόρο του Ισραήλ, στη διαμόρφωση των εξελίξεων και του νέου γεωπολιτικού σκηνικού στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Δεν είναι δυνατόν, τη στιγμή που ακόμα και σημαντικές αραβικές χώρες συντάσσονται με το Ισραήλ, η Ελλάδα η οποία επικαλείται, ότι έχει στρατηγική σχέση μαζί του, να εφαρμόζει μια φοβική εξωτερική πολιτική κατευνασμού, υπογράφοντας Διακήρυξη Φιλίας και Συνεργασίας, με τον εχθρό του, την Τουρκία του Ερντογάν, η οποία, παρεμπιπτόντως, αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.
Τώρα είναι η στιγμή των γενναίων αποφάσεων. Η Ελλάδα, πρέπει άμεσα να προχωρήσει, στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, όπως έχουν κάνει μια σειρά από σημαντικές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Αμερική, στη διάρκεια της πρώτης θητείας του προέδρου Τράμπ, καθιστώντας τη χώρα μας τον υπ’ αριθμόν ένα σύμμαχο του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή.
Έτσι, θα καταφέρει να αποκομίσει τεράστια οφέλη, ενισχύοντας τις μετοχές της στο χρηματιστήριο του Λευκού Οίκου του προέδρου Τράμπ, μπαίνοντας, ταυτόχρονα, σφήνα στην εικόνα που προσπαθεί να δημιουργήσει η Τουρκία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αναδεικνύοντας τον αποσταθεροποιητικό της ρόλο, έχοντας την αρωγή ενός πανίσχυρου συμμάχου, του Ισραήλ.
Αυτό βέβαια, δεν επιτυγχάνεται με το να λειτουργείς ως δεκανίκι ξεπλύματος του τρομοκράτη Ερντογάν. Ειδικά, όταν ο επικεφαλής της Χαγιάτ Ταχριρ αλ Σαμ, δηλώνει ότι, “η επανάσταση πέτυχε, η νίκη δεν ανήκει μόνο στο λαό της Συρίας, αλλά και στον τουρκικό λαό”.
Όταν ο τρομοκράτης απειλεί, είναι ώρα να χωνέψεις, ότι ο άσπονδος εχθρός του, είναι ο καλύτερος φίλος σου. Ο χαρισματικός πρώην Αμερικανός πρόεδρος, Μπίλ Κλίντον, στην προεκλογική εκστρατεία του 1992, είχε πει, “it’s the economy stupid”. Σήμερα, η Ελλάδα πρέπει να καταλάβει, “it’s Israel stupid”.
Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
