Του Θανάση Κ.
Έλληνες αρθρογράφοι, πλέον, σε ελληνικές εφημερίδες, υποστηρίζουν ανοιχτά τα επιχειρήματα της Τουρκίας για την Κύπρο.
Και το θεωρούν μεγάλη “εξυπνάδα” μάλιστα.
Κι έκφραση “προοδευτικής” οικουμενικής προσέγγισης…
Υπογραμμίζουν ότι η Ελλάδα δεν έχει νόημα να προσπαθεί να επαναφέρει το Κυπριακό στο διεθνές προσκήνιο, φέτος που συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (και ταυτόχρονα 50 χρόνια ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ Κατοχής της βόρειας Κύπρου), γιατί λέει, έχουμε κι εμείς κάνει τα λάθη μας…
Όπως υπογραμμίζουν με έμφαση:
— “Τι ακριβώς θα προβάλουμε; Απλώς την “τραυματική” τουρκική εισβολή;
Ή μήπως και το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου; Τον Ιωαννίδη; Τη χούντα; Τον Σαμψών; Την ΕΟΚΑ Β’; Τις δολοφονίες “μακαριακών” και “αντι-μακαριακών”;
Διότι “κυπριακή τραγωδία” δεν είναι μόνο η 20η Ιουλίου 1974 όταν εισέβαλαν οι Τούρκοι. Είναι και όσα προηγήθηκαν, όπως το χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, ή η τρομοκρατική δράση των φατριαστών της “Ένωσης”, των παρακρατικών και των παραστρατιωτικών. Είναι και όσα ακολούθησαν.
Η αυταπάτη ότι θα προβάλουμε μόνον όσα εμείς νομίζουμε μοιάζει παιδικού τύπου. Υπάρχουν και οι άλλοι…”
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι αν εμείς μιλήσουμε για την Κυπριακή εισβολή, τότε και οι Τούρκοι θα μιλήσουν για τις ενέργειες της Ελλάδας (υπό χουντικό καθεστώς τότε) που “προκάλεσαν” την τουρκική εισβολή.
Το λέει ευθέως λίγο πιο κάτω – χαριτωμένα, και με ανάλαφρη φιλοσοφική διάθεση:
— “Αυτό είναι το κακό με την Ιστορία. Δεν είναι σειρά του Netflix να πηδάς επεισόδια.”
Τι δεν καταλαβαίνει;
* Ότι τα επιχειρήματα αυτά, δηλαδή τα “όσα προηγήθηκαν της εισβολής”, η Τουρκία τα διακηρύσσει πάντα σε όλους τους τόνους, κάθε φορά που συζητιέται το Κυπριακό σε διεθνή φόρα, για να “δικαιολογήσει” την εισβολή τότε – και τη συνεχιζόμενη Κατοχή έκτοτε.
Τα επικαλείται συνεχώς η Τουρκία, αλλά ΔΕΝ πείθει κανένα.
Βγαίνουν συνεχώς καταδικαστικά ψηφίσματα σε βάρος της σε όλα τα Διεθνή φόρα – και πάντως στον ΟΗΕ – ακριβώς γιατί η Διεθνής Κοινότητα, ΔΕΝ αποδέχεται αυτές τις “δικαιολογίες” της Τουρκίας!
Δεν τις αποδέχεται η διεθνής Κοινότητα, αλλά τις επαναλαμβάνουν σήμερα, ως “εξυπνακισμό”, οι εγχώριοι, δικοί μας, αρθρογράφοι…
Κάτι δεν πάει καλά, έτσι;
Γιατί δεν τις αποδέχεται η διεθνής Κοινότητα;
Για πολλούς λόγους:
* Πρώτον, διότι “όσα προηγήθηκαν” με ευθύνη της χούντας Ιωαννίδη, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν γιατί η Τουρκία παραμένει κατοχική δύναμη επί 50 χρόνια, ενώ η χούντα ανατράπηκε στην Ελλάδα τις επόμενες μέρες.
Αν “όσα προηγήθηκαν” δικαιολογούν την εισβολή του 1974, ωστόσο δεν δικαιολογούν τη συνεχιζόμενη Κατοχή τα επόμενα 50 χρόνια.
Όλοι καταλαβαίνουν ότι το επιχείρημα είναι προσχηματικό, εκτός από κάτι δικούς μας που διαθέτουν χιούμορ, ασφαλώς, αλλά δεν διαθέτουν κρίση.
* Δεύτερον, γιατί κανένα ιστορικό γεγονός δεν είναι “απομονωμένο”. Όλα συνδέονται με όλα τα προηγούμενα – και μάλιστα σε μεγάλο ιστορικό βάθος. Όταν όμως μιλάμε “πολιτικά” – κι όχι “ιστορικά” – τότε αναφερόμαστε στο πότε “ξεπεράστηκαν τα όρια”.
Το “Κυπριακό” είναι σήμερα πρόβλημα εισβολής κατοχής από το 1974. Δεν είναι όλα όσα προηγήθηκαν ανά τους αιώνες.
Και ως πρόβλημα “εισβολής- κατοχής” παραμένει άλυτο. Και το συζητάνε “πολιτικά”, όχι για να το “ερμηνεύσουμε ιστορικά”, αλλά για να καταδικαστεί η ωμή παραβίαση κυριαρχίας ενός κράτους σε βάρος ενός άλλου.
Κι έχει πράγματι, καταδικαστεί απερίφραστα ως πρόβλημα εισβολής-κατοχής από όλους διεθνώς. Εκτός από κάτι δικούς μας, που μας τα “γυρίζουν” τώρα. Φιλοσοφώντας περί “Ιστορίας” και ξεπλένοντας πολιτικά τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή…
* Τρίτον, διότι ακριβώς το ίδιο επιχείρημα – “όσα προηγήθηκαν τις εισβολής” – επικαλείται και η Ρωσία σήμερα για να “δικαιολογήσει” την δική της εισβολή στην Ουκρανία.
Πράγματι, από το 2014 ως το 2022, στην Ουκρανία συνέβησαν πολλά. Και οι ρωσόφωνοι της Ουκρανίας ταλαιπωρήθηκαν, και οι Συμφωνίες της Μίνσκ για τη διευθέτηση της εσωτερικής κρίσης παραβιάστηκαν όλες από τους Ουκρανούς…
Αυτό ακριβώς επικαλείται η Ρωσία σήμερα ως πρόσχημα για να δικαιολογήσει την εισβολή της.
Όμως ο Δυτικός κόσμος ΔΕΝ δέχεται αυτό το πρόσχημα. Που είναι και πολύ ισχυρότερο στην Ουκρανία γιατί εκεί υπέφεραν πραγματικά οι Ρωσόφωνοι, ενώ στην Κύπρο οι ταραχές που “προηγήθηκαν” ήταν μεταξύ των Ελληνοκυπρίων…
Και ο Δυτικός κόσμος ΔΕΝ δέχεται το ρωσικό πρόσχημα για “όσα προηγήθηκαν στην Ουκρανία” γιατί η εισβολή σε βάρος κυρίαρχου κράτους είναι εισβολή! Και είναι καταδικαστέα πάντα. Και δεν “δικαιολογείται” με τίποτα…
* Αν αρχίσουμε να δικαιολογούμε τις εισβολές επικαλούμενοι κάποιες αφορμές που “προηγήθηκαν” τότε ΔΕΝ υπάρχει “Διεθνής Κοινότητα” και τότε να ΜΗ ξαναμιλήσουμε για “Διεθνές Δίκαιο”. Αφού οποιοσδήποτε μπορεί να επικαλεστεί κάποια “αφορμή” που του έδωσε κάποιος άλλος, για να κάνει ο,τιδήποτε…
Είναι σαν να λέμε, όταν κάποιος βιάζει μια νεαρή γυναίκα σε κάποιο σκοτεινό δρομάκι, πως: “εντάξει, αλλά κι αυτή ήταν προκλητικά ντυμένη κι έδειχνε πως τα ήθελε”…
Αυτό σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία θεωρείται απαράδεκτο!
Γιατί, απλούστατα, ο βιασμός ΔΕΝ “δικαιολογείται”. Τελεία και παύλα…
Από κανένα κι από τίποτα. Ό,τι κι αν έχει προηγηθεί…
Το ίδιο και η εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή εδάφους κυρίαρχου κράτος: ΔΕΝ δικαιολογείται, ό,τι κι αν έχει “προηγηθεί”!
Είναι ακρωτηριασμός!
* Όποιος διαθέτει οικουμενικό πνεύμα δεν μπορεί να “δικαιολογεί” εισβολές με προσχηματικά επιχειρήματα.
Μαϊμουδίζουν “οικουμενικότητα” και “παγκοσμιοποίηση” χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα.
Σαν τους παλιούς αρχοντοχωριάτες που πήγαιναν στην “μεγάλη πόλη” κι ύστερα γύριζαν στο χωριουδάκι τους έβαζαν… φράκο και ημίψηλο και πήγαιναν στον καφενέ να παίξουν τάβλι με τους συγχωριανούς τους.
Η εικόνα δεν ήταν “χαριτωμένη”. Ήταν γελοία…
* Την ίδια μέρα που εμφανίστηκε το ανωτέρω “πόνημα” του δικού μας αρθρογράφου, δημοσιεύτηκαν και οι δηλώσεις ενός Ιταλού Πολιτικού, Ματέο Σαλβίνι για το ίδιο θέμα:
Τι είπε ο Σαλβίνι μιλώντας σε εκδήλωση για την Γενοκτονία των Αρμενίων;
— “Επισκέφθηκα την Κύπρο, η οποία έζησε παρόμοια δοκιμασία… Μια χώρα στην οποία και σήμερα ακόμα, υπάρχει στρατιωτική κατοχή, σε μέρος της επικράτειάς της”….
Ο Σαλβίνι δεν αναφέρθηκε στα όσα “προηγήθηκε”. Ούτε για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, ούτε για την Γενοκτονία των Αρμενίων.
Γιατί υπάρχουν μερικά πράγματα που ΔΕΝ “δικαιολογούνται” ό,τι κι αν “προηγήθηκε”…
Αλλά βλέπετε ο Σαλβίνι είναι “δεξιός”.
Ενώ οι δικοί μας αρθρογράφοι είναι “προοδευτικοί”, τρομάρα τους…
Κι ένα περίεργο πράγμα, ε;
Οι δικοί μας “προοδευτικοί” ΠΟΤΕ δεν υπερασπίζονται τις ελληνικές θέσεις.
— Στο Σκοπιανό να δώσουμε το όνομα της Μακεδονίας να τελειώνουμε…
— Στα ελληνοτουρκικά, να δώσουμε στους Τούρκους ό,τι μας ζητάνε, γιατί …αύριο μπορεί να μας ζητήσουν κι άλλα…
— Στο Κυπριακό να μην πολυμιλάμε γιατί… “φταίμε κι εμείς”!
Αυτά λένε εδώ. Οι “προοδευτικοί” μας πάντα…
Δεν τα λένε για όλους.
Τα λένε μόνον εδώ και μόνο για τα δικά μας.
Για το Παλαιστινιακό είναι αλληλέγγυοι με όσους θέλουν να “απελευθερώσουν” ολόκληρη την Παλαιστίνη, δηλαδή να …εξαλείψουν το κράτος του Ισραήλ από το χάρτη!
Στην Ουκρανία θέλουν να πολεμήσουν τους Ρώσους μέχρις εσχάτων.
Στο μόνο σημείο της γης, όπου ΔΕΝ θέλουν να προβάλει ο τοπικός λαός τα δίκια του – όχι να πολεμήσει γι’ αυτά, αλλά ούτε καν να τα διακηρύσσει – είναι στην Ελλάδα!
Οι παλαιοί στις περιπτώσεις αυτές έλεγαν το αξέχαστο εκείνο:
— Το πολύ το Κάπα, Κάπα, κάνει το παιδί… λίγο “ελαφρούλη”.
Μόνο που εδώ, δεν φταίει καν το Κάπα Κάπα…
Εδώ έχουμε “πολιτική ορθότητα” στην ελαφρώς “οθωμανική” παραλλαγή της!
