Νέα ζωή! Νέα αρχή! Νέα αφετηρία αναζήτησης ευτυχίας και καλοπέρασης.
Η νέα μετάλλαξη, η όμικρον, χαλάει το κλίμα, ξεσαλώνει και οι ευχές μοιάζουν με κατάρες.
Στολίδια και φώτα προσπαθούν να παραπλανήσουν την πραγματικότητα, που αδυσώπητη πάντοτε και σκληρή, δεν «τσιμπάει».
Οι σκεπτόμενοι δεν αλληθωρίζουν. Αυτός ο τεράστιος, απίθανος όγκος των φωτιστικών, που στόχο έχουν να δημιουργήσουν μια αχλύ ψευδαίσθησης παραμερίζοντας τον αγώνα και τις αγωνίες, δεν τους πείθει.
Κάθε νέος χρόνος και πιο φωτισμένος. Αυτή η εικόνα, η ονειρική φυγή από το ρομαντικό λυχνάρι, τον υπαρκτό ήλιο και το ρομαντικό φέγγος της σελήνης ξεσαλώνει την υπαρξιακή μας αναζήτηση και μας σπρώχνει σε μια φαντασιακή υπέρβαση. Το Licht mehr Licht (Φως περισσότερο φως) του Goethe, ο διαφωτισμός και το φως της σκέψης των γραμμάτων και του πνεύματος μεταμορφώνονται σε σκιές, ενώ λάμπει ο τεχνητός διαφωτισμός των δισεκατομμυρίων πολύχρωμων λαμπτήρων που θαμπώνουν εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.
Τα γραφικά φαναράκια και τα κεράκια που φώτιζαν τις γειτονιές, τις αυλές, τις ρούγες, τους δρόμους και τις ενύπνιες στιγμές έσβησαν από το θεϊκό φως των σύγχρονων μαγικών προβολέων. Μας θαμπώνουν. Τα βάρη της ζωής μεταλλάσσονται σε πούπουλα. Ανάλαφροι πλέον και αλαφροΐσκιωτοι ταξιδεύουμε σε νέους πλανήτες ομορφιάς και πνευματικής ονείρωξης. Η αποθέωση της τεχνικής εξέλιξης και της πολιτικής ανυπαρξίας. Με αισθητικό σύμμαχο τα μίντια και ιδιαίτερα τα κανάλια οι πολιτικοί τρίβουν τα χέρια τους. Ήταν τόσο εύκολο να παραπλανήσουμε τη μάζα. Παλαιά ορθώνανε πυραμίδες για να θαμπώσουν τον όχλο και να τον παγιδεύσουν σε ακινησία. Τώρα με τα φωτάκια, με τα ποικίλα αξεσουάρ του στολισμού της μιζέριας, τα γιορτινά προγράμματα των TV ναρκώνουμε τον νου τους.
Έτσι, προσλαμβάνουν οι άνθρωποι τη δυστυχία τους είτε ως αποτέλεσμα μιας απλής συγκυρίας, είτε μιας περιστασιακής συνωμοσίας κάποιων ξωτικών. Νιώθουν εξαιρετικά μεγάλη ενοχή μέσα σε αυτόν τον πανέμορφο κι απίθανα φωτισμένο κόσμο, να είναι δέσμιοι μιας μίζερης άρνησης. Μεθυσμένοι από την εικονική αφθονία καβαλάνε το φανταστικό όχημα της κατανάλωσης και της φαντασμαγορικής υπέρβασης, για να δραπετεύσουν στην «γκλαμουριά» και την αυταπάτη. Ξαπλωμένοι πάνω στην ανεμελιά της ψευδαίσθησης μετατρέπουν με τη βοήθεια πάντοτε της τεχνικής εξέλιξης του μούχρωμα της καθημερινότητας σε αγλαό σκηνικό.
Όμως καλή χρονιά! Τα φώτα σβήνουν, ο ήλιος ακόμη φωτίζει και η ζωή εξακολουθεί να κυριαρχεί. Όμορφη και σκληρή. Γλυκιά και απαιτητική, γιομάτη με αλλαγές κι εκπλήξεις.
Ο covid 19 αλλάζει. Δεκάδες χιλιάδες κρούσματα καθημερινά αλλάζουν τα δεδομένα. Οι δύο δόσεις γίνονται τρεις κι αμέσως ανεβαίνουν σε τέσσερις.
Έπεται συνέχεια.
Παράλληλα έχουμε και τις δόσεις των οικονομικών υποχρεώσεων. Όλα με δόσεις που τελειωμό δεν θα ‘χουν.
Καλή χρονιά!
Με αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 12 ευρώ μηνιαίως.
Από την άλλη, για το καλό του πράσινου πλανήτη, χρεώνονται τα καπάκια και οι πλαστικές κούπες καφέ με ειδικό τέλος. Όπως προ ολίγων ετών είχε επιβληθεί στις πλαστικές σακούλες, για τον περιορισμό της μόλυνσης.
Το τέλος το πληρώνουμε: Όμως οι δρόμοι, οι παραλίες και οι θάλασσες εξακολουθούν να γεμίζουν με τόνους πλαστικών και άλλων επικίνδυνων απορριμμάτων.
Την ίδια ιδιόμορφη σοφία έδειξε το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Πώς παράγονται αυτά; Οι φορτιστές και οι μπαταρίες (όπως και τα στοιχεία των φιλικών προς το περιβάλλον ανεμογεννητριών) πού θα «αποθηκευτούν», όταν θα περατώσουν τη ζωή τους; «Το γαρ πολύ του έρωτος γεννάει παραφροσύνη.»
Θα ήταν χρήσιμο πιθανόν να επισπεύσει η επιστήμη την κατασκευή συσκευών που θα ανίχνευαν την απύθμενη βλακεία των κυβερνόντων τον κόσμο.
«Πληρώνεις κάτι παραπάνω και αμβλύνεται η μόλυνση του περιβάλλοντος.»
Όλοι μας διαπιστώσαμε το απόλυτο αδιέξοδο και την μαυρίλα της απραξίας των πολιτικών που συγκεντρώθηκαν στη Γλασκόβη πριν από λίγους μήνες για να συζητήσουν το θέμα της κλιματικής αλλαγής.
Καλή χρονιά!
Η ακρίβεια καλπάζει. Σε περιόδους πολέμων, πανδημιών, φυσικών καταστροφών, πάντοτε, οι φίλοι μαυραγορίτες, μικροί και μεγάλοι, αδράζουν την ευκαιρία και με τη συμπαράσταση του πολιτικού κατεστημένου θησαυρίζουν.
Παγωμένοι μισθοί και συντάξεις πάνω από δέκα χρόνια, μικρομεσαίες επιχειρήσεις λόγω της πανδημίας να στενάζουν κάτω από το βάρος των αυτοσχέδιων πολιτικών επιλογών συνθέτουν την εικόνα και το περιεχόμενο της καλής χρονιάς.
Επιπλέον ακριβά διόδια, καύσιμα απλησίαστα, ένα σύστημα υγείας απαράδεκτο και πολλά άλλα αρνητικά δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας για μια καλύτερη ζωή.
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα παρακολουθώντας τη θύμηση της εικόνας του Γιωργάκη να χορεύει ζεϊμπέκικο, μετά την πολιτική του αποτυχία, είδα τον πρωθυπουργό της οικογένειας Μητσοτάκη στο νησί του Αϊ-Στράτη, να ομιλεί περί ανέμων και υδάτων. Μου θύμισε το Καστελόριζο του 10.
