Έλεγα να μην ξαναγράψω τίποτε, γίναμε οχτροί οι φίλοι, γίναμε καχύποπτοι οι ανοιχτές καρδιές και ανοιχτές αγκαλιές φίλων και συγγενών.
Τι σημασία έχει να πεις πέντε πράγματα, όταν θα είσαι εσύ μέσα στο μαγαζί και εγώ θα περνάω απ εξω , και θα κρυώνω κοιτώντας σε από το παράθυρο να πίνεις το ζεστό καφέ σου; Εγώ έκανα άλλους λογαριασμους για τον εαυτό μου, όμως πληρώνω τους φόρους μου ,νιώθω πολίτης αυτής της χώρας ,αλλά παραπεταμένος αρκετά… Δεν το θέλω ,αλλά έχω μίσος και οργή για αυτούς που θέλουν να με ξεχωρίσουν, και να με υποβαθμίσουν…
Και ποιος να με πείσει ότι είναι για το καλό μου να μπαίνουν ολόκληρες διμοιρίες οπλισμένων με αυτόματα στο καφενείο για να συλλάβουν ένα μπουζούκι και ένα αρμόνιο;
Πώς να εκλάβω ως ωφέλημα για την υγεία μου, αυτά όλα που είναι πολύ κοντά με τις χειροπέδες και τα Αστυνομικά τμήματα που δεν έχω πάει ποτέ, αλλά κοντεύω από σας σήμερα;; Λυπάμαι ,αλλά είναι πολύ ανθυγιεινοί όλοι αυτοί οι τύποι που βγαίνουν στην τηλεόραση και θέλουν να με πείσουν για τα μέτρα σας, βαρβαρότητες και διχασμοί που δεν μοιάζουν καθόλου ότι αποσκοπούν να σώσουν εμάς και τους γύρω μας…
Απλά τα πράγματα …θα με αποκλείσετε από την κοινωνία σαν απόβλητο ; θα σας θυμάμαι πολύ καλά όταν θα πάω να ψηφίσω, και δεν θα απεχω καθόλου αυτή τη φορά, θα έρθω φορτσάτος χρησιμοποιώντας απόλυτα το τραγούδι των Rolling Stones …
Paint it black…
Θοδωρος Γαλανοπουλος
