Το μπάχαλο με τις υπηρεσίες ενός κράτους δεν είναι κάτι τωρινό. Οι «στραβές στη βάρδια» υπουργών, περιφερειαρχών, δημάρχων ή επικεφαλής εταιρειών έγιναν και στο παρελθόν, θα γίνουν και στο μέλλον.
Η απόδοση ευθυνών, όσο ψηλά κι αν φτάνουν, είναι αφενός διαχρονικό αίτημα των πολιτών κι αφετέρου μια ακόμη δικαιολογία για να «σκοτώνονται» τα κόμματα.
Αντί να ασχολούμαστε με το πώς θα θεραπεύσουμε αυτές τις «στραβές στη βάρδια» και να είναι οι υπεύθυνοι πιο αποτελεσματικοί, επιλέγεται το εύκολο παιχνίδι της διάχυσης των ευθυνών.
Επιλέγεται μια «θολούρα» ως προς το ποιος έκανε καλά τη δουλειά του και ποιος όχι, με αποτέλεσμα να μη βγάζουμε στο τέλος άκρη.
Σε κάθε εθνική κρίση, σε κάθε σοβαρό γεγονός το οποίο αφαιρεί ζωές και καταστρέφει περιουσίες ή απλά ταλαιπωρεί τον κόσμο, ακούμε την ίδια «καραμέλα». Ακούμε τα προφητικά λόγια του Λουκιανού Κηλαϊδόνη ο οποίος πριν από 32 χρόνια τραγουδούσε:
«Φταίμε κι εμείς,
φταίτε κι εσείς, ναι, φταίνε κι οι άλλοι.
Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς,
φταίει κι ο Χατζηπετρής».
Ναι, είναι ακριβώς αυτή η διάχυση ευθυνών που επιλέγεται προκειμένου να μη δούμε το πρόβλημα στα μάτια. Και προκειμένου να μην αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.
Ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Ακόμη και ο πολίτης που βγαίνει στους χιονισμένους δρόμους χωρίς αλυσίδες και παντελή έλλειψη κουλτούρας οδήγησης υπό ακραίες καιρικές συνθήκες.
Όμως, δεν είναι βασικά ο πολίτης το πρόβλημα, ειδικά όταν τα καιρικά φαινόμενα μπορούν να προβλεφθούν ημέρες πριν και το κράτος να είναι έτοιμο να αντεπεξέλθει σε μια δύσκολη συνθήκη.
Η περίπτωση της πρόσφατης κακοκαιρίας ξεγύμνωσε τον κρατικό μηχανισμό, την –υποτίθεται- πανίσχυρη Περιφέρεια Αττικής, αλλά και μια μεγάλη ιδιωτική εταιρεία που όφειλε να πράξει τα δέοντα για να μην κλείσει ο δρόμος.
Τουλάχιστον σ’ αυτή την εταιρεία υπήρξε κάποιος υπεύθυνος που παραιτήθηκε. Αρκεί, όμως, μια συγγνώμη από τον πρωθυπουργό, μια υπόσχεση για αλλαγές και μια παραίτηση ενός διευθύνοντος συμβούλου για να σταματήσουμε να πνιγόμαστε σε… μια κουταλιά χιόνι;
Χρειάζονται τομές
Η απάντηση είναι απλή: Όχι, δεν αρκούν όλα αυτά. Χρειάζονται τομές εδώ και τώρα. Όχι επικοινωνιακές πομφόλυγες τύπου «επανίδρυση του κράτους», «θα σκίσουμε τα μνημόνια», «επιτελικό κράτος».
Η παρούσα κυβέρνηση, μετά την δραματική εμπειρία με την τραγωδία στο Μάτι, ανέβασε το πήχη ψηλά. Και πολύ καλά έκανε. Μια σωστή κυβέρνηση δεν μπορεί να βολεύεται με μπαλώματα σε τρύπες δεκαετιών.
Όταν, όμως, ανεβάζεις τον πήχη ψηλά θα πρέπει να ξέρεις να απολογείσαι όταν θα περάσεις κάτω από αυτόν.
Θα πρέπει να ξέρεις τι θα πεις και πώς θα δικαιολογηθείς στον κόσμο που περιμένει από εσένα να λύσεις τα προβλήματά του.
Με το νόμο 4662 του 2020 συγκροτήθηκε ένα υπερυπουργείο Πολιτικής Προστασίας και Κλιματικής Αλλαγής το οποίο – υποτίθεται- θα αναλάμβανε τη διαχείριση κρίσεων όπως οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες, οι χιονοπτώσεις κ.λπ.
Πρόκειται για ένα υπουργείο που πήρε πολλές αρμοδιότητες και πόρους, που έχει στην ευθύνη της και την Πυροσβεστική και που κύριο έργο της είναι ο συντονισμός όλων των φορέων.
Αυτό το υπουργείο, λοιπόν, όφειλε να συντονίσει την Περιφέρεια Αττικής, την Αττική οδό, τους πυροσβέστες, την Αστυνομία, τον Στρατό, τους άνδρες της Πολιτικής Προστασίας, ακόμη και τους εθελοντές. 
Αν δεν το έκανε, απλά απέτυχε και οφείλει να το πει ξεκάθαρα. Χωρίς φθηνές δικαιολογίες.
Αυτή είναι η δουλειά του συγκεκριμένου υπουργείου. Να αποτρέπει το μπάχαλο που κάποια στιγμή θα φέρει και χειρότερες καταστάσεις.
Από ένα τέτοιο μπάχαλο κάηκαν ζωντανοί περισσότεροι από 100 άνθρωποι στο Μάτι.
Από ένα τέτοιο μπάχαλο πνίγηκαν πάνω από 25 συμπολίτες μας στη Μάνδρα.
Από ένα τέτοιο μπάχαλο κάηκε η μισή Εύβοια και η Βορειοανατολική Αττική, ευτυχώς χωρίς θύματα.
Ε, λοιπόν, ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Η κυβέρνηση αυτή θα κριθεί και από το πώς θα αποτρέπει τα μπάχαλα που δημιουργούνται.
Θα κριθεί και από το πώς θα οργανώσει τον κρατικό μηχανισμό.
Θα κριθεί και από δύσκολες αποφάσεις, όπως ακόμη και την απομάκρυνση όσων δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους… στη βάρδια τους.
Θα κριθεί και από το πώς δεν θα πρέπει να ρίχνει τις ευθύνες πότε στους μετεωρολόγους, πότε στους περιφερειάρχες και πότε στους δημάρχους ή στους διαχειριστές δρόμων.
Αν η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να εφαρμόσει τον σπουδαίο αυτό νόμο του 2020 για την Πολιτική Προστασία, να μας συγχωρεί, αλλά αυτή φταίει.
Τη χώρα την κυβερνούν σε κάθε περίπτωση πολιτικοί, πρόσωπα, άνθρωποι που εκλέγονται από τον ελληνικό λαό.
Δεν την κυβερνά ο… Χατζηπετρής.
