Μία από τις μεγαλύτερες εμποροπανηγύρεις της Μεσσηνίας, που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου κάθε χρόνο, είναι αυτή της Μεσσήνης. Ο χαρακτήρας των εμποροπανηγύρεων ήταν τα πρώτα χρόνια πολύ διαφορετικός από αυτό που έχουμε σήμερα στο μυαλό μας.
Επρόκειτο κυρίως για ζωοπανηγύρεις, όπου εκτίθεντο προς πώληση ζώα σε μεγάλη ποικιλία και πολύ καλές τιμές, αλλά και γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, όπως ζωοτροφές. Τα μέσα μεταφοράς ήταν λιγοστά και έτσι οι χωρικοί ξεκινούσαν για τη Μεσσήνη με κάρα, άλογα ή γαϊδούρια, για να μπορέσουν να μεταφέρουν εύκολα αυτά που αγόραζαν από το πανηγύρι.
Έτυχε λοιπόν ένας Καλαματιανός να διαθέσει το δικό του γαϊδούρι, ώστε και οι συγχωριανοί του να αποθέσουν πάνω του τις αγορές τους. Αφού πέρασε η ώρα, οι Καλαματιανοί, έχοντας ολοκληρώσει τα ψώνια τους, συγκεντρώθηκαν στο προκαθορισμένο σημείο κρατώντας σακιά με ζωοτροφές.
Ο γάιδαρος, σαμαρωμένος με κοφίνια δεξιά και αριστερά, άρχισε να φορτώνεται. Μάταια οι Καλαματιανοί προσπαθούσαν να βρουν τρόπο για να φορτώσουν το ζωντανό. Ένας φόρτωνε, άλλος ξεφόρτωνε! Πότε ο γάιδαρος έγερνε από τη μια πότε από την άλλη. Υπήρχε μεγάλη διαφωνία και ένταση για το πώς θα χωρέσουν τα σακίδια και κανένας δεν έκανε πίσω.
Μέχρι που τους πήρε το βράδυ… Από τότε, το γεγονός αυτό έμεινε στη μνήμη των κατοίκων και κάθε φορά που υπάρχει ασυμφωνία απόψεων αλλά και έλλειψη συνεργασίας εξαιτίας της οποίας δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μια εργασία λέγεται η φράση «Σαράντα Καλαματιανοί έναν γάιδαρο φορτώναν».
