Σκληραίνει τη στάση του κατά της εκτός σχεδίου δόμησης το Συμβούλιο της Επικρατείας. Σε νέα απόφαση που καθαρογράφηκε την Τετάρτη, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο ουσιαστικά χαρακτηρίζει παρωχημένη τη νομοθεσία για την εκτός σχεδίου, ως μη συμβαδίζουσα πλέον με τη νομοθεσία για το περιβάλλον, τη χωροταξία και τις αρχαιότητες.
Προχωρεί, δε, ένα βήμα περισσότερο κρίνοντας ότι οι νόμοι που έχουν «αποτύπωμα» στον χώρο είναι σύμφωνοι με το Σύνταγμα μόνο αν έχει προηγηθεί επιστημονική μελέτη για τις επιπτώσεις τους. Μια διατύπωση που διασταλτικά μπορεί να συμπεριλάβει κάθε πολεοδομική ρύθμιση, από τον οικοδομικό κανονισμό έως τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων.
Ο λόγος για την απόφαση 992/2023 της Ολομέλειας (εισηγητής Θόδ. Αραβάνης). Η απόφαση αφορά την περίπτωση μιας αγροτικής αποθήκης στην Ανθηδώνα του Δήμου Χαλκιδέων: με απόφαση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας δόθηκε άδεια κατά παρέκκλιση της αρτιότητας (σε οικόπεδο μικρότερο των 4 στρεμμάτων) το 2008, η άδεια ακυρώθηκε το 2015, η ακύρωση ανακλήθηκε το 2019, αλλά η άδεια ανακλήθηκε και πάλι το 2021. Η υπόθεση εκδικάστηκε πέρυσι από το Ε΄ τμήμα του ΣτΕ, αλλά λόγω σπουδαιότητας παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια.
Αναλύοντας το σκεπτικό της απόφασης η Ολομέλεια του ΣτΕ κάνει δύο πολύ ενδιαφέρουσες (και νέες) επισημάνσεις. Οπως αναφέρει, επειδή το Σύνταγμα επιβάλλει την ορθολογική χωροταξική αναδιάρθρωση της χώρας, ώστε να εξασφαλίζεται η ορθή ανάπτυξη των οικισμών, η προστασία του περιβάλλοντος και η οικονομική ανάπτυξη στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας (βιώσιμης ανάπτυξης), οι σχετικές ρυθμίσεις πρέπει να βασίζονται σε ειδικές επιστημονικές μελέτες. «Νομοθετική ρύθμιση με τέτοιο περιεχόμενο είναι συνταγματικώς επιτρεπτή μόνο εφόσον έχει ψηφιστεί μετά από εκτίμηση ειδικής για την προτεινόμενη ρύθμιση επιστημονικής μελέτης», αναφέρει.
Αυτή η αναφορά της Ολομέλειας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς μέχρι σήμερα οι πολεοδομικού και χωροταξικού χαρακτήρα ρυθμίσεις καθορίζονται πρωτίστως με πολιτικά κριτήρια και επηρεάζονται ευθέως από τις εκάστοτε διαθέσεις του τεχνικού κόσμου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο οικοδομικός κανονισμός (και τα διάφορα bonus που δόθηκαν στην κατασκευή, όπως η έμμεση αύξηση των οικοδομήσιμων επιφανειών μέσω του μη συνυπολογισμού των κοινόχρηστων χώρων στον συντελεστή, τα υπόσκαφα, το bonus ύψους κ.ά.) και οι διαδοχικές ρυθμίσεις για τις νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, που είχαν μεγάλο «αποτύπωμα» στον χώρο, το οποίο ουδέποτε εξετάστηκε.
Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Φεβρουάριο το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε ακόμη μία «σκληρή» απόφαση κατά της εκτός σχεδίου δόμησης (με αφορμή μια υπόθεση στην Πάτμο), σημειώνοντας ότι δεν πρέπει να δίνονται άδειες σε οικόπεδα που δεν έχουν πρόσωπο σε νόμιμη οδό.
πηγή: www.kathimerini.gr
