Αν ακούσεις προσεκτικά διαβητικούς και διαβητολόγους, αυτό που επαναλαμβάνουν διαρκώς είναι η εκπαίδευση και η συμμόρφωση· κάνουν λόγο για μία ασθένεια που αντιμετωπίζεται, αλλά δεν θεραπεύεται· για καθημερινές ιατρικές πράξεις· για έναν ξαφνικό επισκέπτη που είναι ανάγκη να μάθεις να ζεις μαζί του, ακόμα κι αν δεν τον έχεις εσύ προσκαλέσει· για συμφιλίωση και αποδοχή. «Πρέπει να κάνουμε τον διαβήτη φίλο μας», λένε χαρακτηριστικά, ενώ συμπληρώνουν με μια φωνή ότι «ο καλύτερα ρυθμισμένος διαβητικός είναι ο καλύτερα εκπαιδευμένος διαβητικός».
Αυτοί είναι, εξάλλου, και οι άξονες που μεταφέρουν σε κάθε απομακρυσμένο χωριό της Μεσσηνίας ο αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας – Διαβήτη του ΕΚΠΑ, Παναγιώτης Χαλβατσιώτης, και η πρόεδρος του Συλλόγου Διαβητικών Μεσσηνίας, Αθανασία Καρούνου, μαζί με τους συνεργάτες τους. Μιλώντας στην «Κ», αμφότεροι επιμένουν σε όλους αυτούς τους πυλώνες που συνιστούν την καθημερινότητα ενός διαβητικού ατόμου και αυτά τα μηνύματα θέλουν να μεταφέρουν σε κάθε γωνιά του πελοποννησιακού νομού.
Αν στην Ελλάδα έχουμε περίπου 1,5 εκατ. διαβητικά άτομα, υπάρχουν ακόμα 700.000 που πάσχουν, αλλά δεν το ξέρουν.
Η Μεσσηνιακές Ημέρες Διαβήτη είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε προ πανδημίας, το 2017, αποτελώντας πρωτοβουλία του Μεσσήνιου πανεπιστημιακού και της Αθανασίας Καρούνου, που τυγχάνει και η ίδια διαβητική εδώ και 50 χρόνια. Η πρωτοβουλία έτυχε της συμπαράστασης της Περιφέρειας Πελοποννήσου, των δήμων του νομού, ενώ λαμβάνουν χώρα υπό την αιγίδα του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, του Ιατρικού Συλλόγου Μεσσηνίας και του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο διαβήτης, όπως λέει ο Παναγιώτης Χαλβατσιώτης και συνηγορεί η Αθανασία Καρούνου, αποτελεί τη «σιωπηλή πανδημία». Διόλου τυχαίο δεν είναι, άλλωστε, το δώρο, όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται, του ΟΗΕ προς τους τουλάχιστον 250 εκατ. διαβητικούς παγκοσμίως, με την Απόφαση 61/225 του 2006, διά της οποία αναγνωρίζεται το ιδιαιτέρως σοβαρό ζήτημα με τον διαβήτη όλων των τύπων σε όλο τον πλανήτη, ενθαρρύνοντας τις κατά τόπους κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν το πρόβλημα και να κάνουν παν δυνατόν για να το αντιμετωπίσουν.
Ο διαβήτης αποτελεί τη «σιωπηλή πανδημία». Διόλου τυχαίο δεν είναι, άλλωστε, το δώρο, όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται, του ΟΗΕ προς τους τουλάχιστον 250 εκατ. διαβητικούς παγκοσμίως, με την Απόφαση 61/225 του 2006.
Ετσι, η «Γλυκιά Μεσσηνία», ο Σύλλογος Διαβητικών του πελοποννησιακού νομού, επισκέπτεται επί επταετία κάθε χωριό, με δράσεις άπαξ του μηνός, φτάνοντας σε κάθε απομακρυσμένο πολίτη, ώστε να προσφέρει δωρεάν μετρήσεις ζαχάρου, να ενημερώσει για τη ζωή με τον διαβήτη, για την αναγκαιότητα της εκπαίδευσης και της συμμόρφωσης με τους κανόνες. Κυρίως, για να «ανακαλύψει» εκείνους ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη, αλλά δεν το γνωρίζουν ακόμη – είτε διότι δεν έχουν προσώρας συμπτώματα είτε επειδή δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε γιατρούς και εξετάσεις ή εξαιτίας της ελλιπούς ενημέρωσης.
«Ο διαβήτης υπάρχει γύρω μας, μπορείς να τον έχεις κι εσύ. Εξάλλου, όπως δείχνουν τα διεθνή στατιστικά στοιχεία, αν σε μία χώρα υπάρχει X αριθμός διαβητικών, υπάρχει ένα επιπλέον 50% αυτού του αριθμού που δεν το γνωρίζει. Αν, δηλαδή, στην Ελλάδα έχουν περίπου 1,5 εκατ. διαβητικά άτομα, τώρα έχουμε περίπου άλλες 700.000 που πάσχουν, αλλά δεν το ξέρουν», όπως μας λέει ο Πανεπιστημιακός.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
πηγη kathimerini.gr
