Του Ανδρέα Βορύλλα βουλευτή Β2 Δυτικού Τομέα Αθηνών, ΝΙΚΗ
Ένα από τα βασικά προβλήματα της πολιτικής και των πολιτικών είναι ότι μένουμε στη διαπίστωση και τη διατύπωση των προβλημάτων που απασχολούν τους πολίτες ενώ έπρεπε να δίνουμε λύσεις με ορθολογικές και ρεαλιστικές προτάσεις.
Ένα από τα θέματα, που πραγματικά έχει τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος για να βρεθεί λύση είναι το στεγαστικό. Δεν θα επαναλάβω τα χιλιοειπωμένα τσιτάτα, πως τα νέα ζευγάρια δεν έχουν σπίτι να αρχίσουν τη ζωή τους, το ενοίκιο έχει φτάσει σε δυσθεώρητο ύψος ή πως ακόμα 40άρηδες μένουν ακόμα στο παιδικό τους δωμάτιο! Άλλωστε αυτές τις διαπιστώσεις τις κάνει και η κυβέρνηση. Το μόνο που δεν κάνει η κυβέρνηση είναι να δώσει λύσεις, που αυτές πρέπει να είναι σύνθετες και πολυπαραγοντικές έτσι ώστε να μη δημιουργούν δημοσιονομικά κωλύματα και αφετέρου να ασκήσει συγκεκριμένες πολιτικές και σε άλλες κοινωνικές ομάδες, όπως το στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, με αποτέλεσμα τον οικονομικό στραγγαλισμό των οικογενειών τους.
Σε αυτήν την εξίσωση του προσθετικού προβλήματος στέγασης τόσο από τους νέους που θέλουν να φτιάξουν τη ζωή τους και βρίσκονται στην αγορά εργασίας όσο και για τους φοιτητές που ψάχνουν εναγωνίως για στέγη, μπορούμε να δώσουμε την εξής ισοδύναμη λύση: Τη δημιουργία σύγχρονων φοιτητικών εστιών για όλους τους φοιτητές που έρχονται από την περιφέρεια ή πηγαίνουν στα περιφερειακά πανεπιστήμια για να σπουδάσουν μέσω ενός προγράμματος ΣΔΙΤ αλλά ακόμα και με μετοχοποίηση ενός προγράμματος που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ΕΣΤΙΑ.
Η μορφή της εστίας που συναντάμε στην Ελλάδα δεν είναι διαδεδομένη. Φοιτητική στέγη, δηλαδή, η οποία να απευθύνεται μόνο σε φοιτητές χαμηλών εισοδημάτων. Στις περισσότερες χώρες, οι εστίες είναι προσβάσιμες στον ευρύ φοιτητικό πληθυσμό, με άλλα κράτη να παρέχουν προνόμια για τους οικονομικά αδύναμους, άλλα να παρέχουν προνόμια σε όλους τους φοιτητές και άλλα να μην επεμβαίνουν καθόλου.
Τα δωμάτια στις εστίες του Πολυτεχνείου του Ταλίν, ενός από μεγαλύτερα ιδρύματα της πρωτεύουσας της Εσθονίας, κοστίζουν περίπου 120 ευρώ τον μήνα για τους φοιτητές και είναι σύγχρονα, φροντισμένα και καθαρά.
Στις εστίες του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ στην Κροατία παρέχεται φθηνή φοιτητική στέγαση σε εστίες που διαχειρίζεται το πανεπιστήμιο. Με 66 ευρώ τον μήνα, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες στεγάζονται σε χώρους στους οποίους όλα τα έξοδα θέρμανσης, νερού και internet περιλαμβάνονται στο ενοίκιο.
Ως βουλευτής του Δυτικού Τομέα Αθηνών, πρόσφατα συναντήθηκα με κάποιους από τους δημάρχους του τομέα μου και συζητήσαμε επί του σχεδίου που θα αναφέρω και το ενδιαφέρον από πλευράς Τοπικής Αυτοδιοίκησης ήταν μεγάλο.
Στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, σύμφωνα με τα στοιχεία που ζήτησα και έλαβα, φοιτούν σχεδόν 60.000 φοιτητές. Το 50% και πλέον είναι φοιτητές που προέρχονται από την ελληνική περιφέρεια και περίποου 25.000 απ’ αυτούς ενοικιάζουν διαμερίσματα με πολύ υψηλά ενοίκια και φυσικά χωρίς καμία μέριμνα από το κράτος. Επίσης είναι γνωστό πως στην δυτική Αθήνα δεν υπάρχει ούτε μια στοιχειωδούς υποδομής φοιτητική εστία. Εαν όμως ζητηθεί από συγκεκριμένους δήμους, όπως Αιγάλεω, Χαϊδάρι, Περιστέρι, Πετρούπολη, να παραχωρηθεί δημοτική έκταση για τη δημιουργία των αντίστοιχων φοιτητικών εστιών, σίγουρα οι τοπικές αρχές θα καλωσορίσουν το αίτημα και οι χώροι θα διατεθούν και όλες οι άδειες που απαιτούνται θα εκδοθούν χωρίς χρονοτριβή και ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις οι δήμοι θα συμμετέχουν και ενεργά στο έργο αυτό.
Από την άλλη, το πανεπιστήμιο με τα συγκεκριμένα τμήματα του θα μπορέσει να δώσει τα κτιριακά αυτά συγκροτήματα, την καινοτομία, την επιστημονική άποψη για μηδενισμό ενεργειακού κόστους κλπ., όπως και άλλα τμήματα του πανεπιστημίου με επικεφαλής τους διακεκριμένους καθηγητές τους θα μεριμνήσουν για τη λεγόμενη ΑΙ τεχνογνωσία. Καταλαβαίνει κανείς πως σε μια τέτοια πολιτική με το ελάχιστο κόστος θα μπορέσει να προσφέρει 4-5 εστίες-“κοσμήματα” στη Δυτική Αθήνα, εξυπηρετώντας πάνω από 30.000 φοιτητές. Φυσικά, θα οριστούν και κανόνες για συντήρηση, φύλαξη αλλά και για τη διαμονή που δεν θα υπερβαίνει το ν+1, όπου ν ο κανονικός χρόνος φοίτησης.
Αντίστοιχα, οι κατοικίες που τώρα ενοικιάζονται από τους φοιτητές θα είναι διαθέσιμες για ενοικίαση και εκμετάλλευση. Κι εδώ πάλι το κράτος μπορεί να ανοίξει ειδικό κωδικό στην πλατφόρμα του επιδοτούμενου προγράμματος “Επισκευάζω”, που να επιτρέπει στους ιδιοκτήτες των κατοικιών να επιδοτηθούν, με τη διαφορά, όμως, πως η αξία μετά του ακινήτου προς ενοικίαση να είναι χαμηλότερη από τη σημερινή.
Όπως έχω αναφέρει ξανά, η Δυτική Αθήνα είναι μια μικρογραφία της χώρας. Άρα αυτό το πρόγραμμα που θα καταθέσουμε κοστολογημένο στα αρμόδια υπουργεία μπορεί να πραγματοποιηθεί στο σύνολο της επικράτειας, όπου το στεγαστικό αποτελεί πρόβλημα. Και φυσικά, η φοιτητική στέγαση θα είναι αυτή που θα φέρει μια οικονομική ανάσα στις ελληνικές οικογένειες. Μάλιστα, ως συνέχεια του φοιτητικού στεγαστικού, μπορούμε να προσθέσουμε και την εστίαση των φοιτητών. Έτσι, με ένα ολιστικό πρόγραμμα, μπορούμε να φτιάξουμε ένα νέο τοπίο και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα αλλά και για τους νέους που ψάχνουν κατοικία.
Θα μπορούσε να είναι έργο Σύμπραξης Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα μεταξύ του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, των τοπικών Δήμων και ιδιωτών, το οποίο θα παρέχει σύγχρονη στέγη και διατροφή στα παιδιά μας, το οποίο θα αποτελέσει πρότυπο νέας φοιτητικής στέγης για την χώρα μας.
