Θανάσης Κ.
Στη πρώτη τηλεοπτική συνέντευξή του (προς τον Νίκο Χατζηνικολάου), ο Γιώργος Παπανδρέου είπε μια σειρά από ανακρίβειες. Οι οποίες είναι αρκετά ενδεικτικές για το στρεβλό “αφήγημα” που επιχειρεί να στήσει, προκειμένου να εμφανιστεί ως μεγάλος “αδικημένος”. Που τώρα ζητάει, “δικαίωση” (ας πούμε).
Δεν θα σταθούμε στις εσωκομματικές διαστάσεις όσων ανέφερε. Αλλά το τι ακριβώς συνέβη την περίοδο 2009-2012 στη χώρα, δεν θα τα διαστρεβλώσει!
Και οι δικές του τεράστιες ευθύνες ούτε θα ξεχαστούν ούτε θα φορτωθούν σε άλλους…
Δεν βρισκόμαστε στη χώρα των Λωτοφάγων!
* Ο ΓΑΠ υπονόησε ότι την κρίση την προκάλεσε στη χώρα η πενταετία της ΝΔ του Κ. Καραμανλή,
-ότι ο ίδιος δεν γνώριζε που βρίσκεται η χώρα μέχρι που ανέλαβε τη διακυβέρνηση τον Οκτώβριο του 2009,
-ότι στη συνέχεια προσπάθησε να σώσει τη χώρα, αλλά ο “λαϊκισμός” των αντιπάλων του (συμπεριλαμβάνοντας σε αυτούς και τον Αντώνη Σαμαρά) δεν τον άφησε,
-ότι ο ίδιος δούλεψε για τη “συναίνεση”, αλλά ο Σαμαράς στάθηκε εμπόδιο, λέει, για τη συναίνεση – και γι’ αυτό ήθελε να φύγει η Κυβέρνηση Παπαδήμου (την άνοιξη του 2012).
-Κι ότι η κυβέρνηση που ακολούθησε (δηλαδή η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, το 2012 ως το 2015) έκανε… “αντί-μεταρρύθμιση”, δηλαδή ανέτρεψε τις “μεταρρυθμίσεις” που είχε δρομολογήσει ο ίδιος!
Η μόνη απορία είναι πως κατάφερε να πει τόσα πολλά ψέματα, μέσα σε τόσο λίγο χρόνο…
Ας πάρουμε το ένα, το μεγαλύτερο και πιο συνολικό ψέμα του: Ποιός αποδείχθηκε αληθινά λαϊκιστής!
* Την άνοιξη του 2009, όταν η διεθνής οικονομική κρίση είχε αρχίσει πλέον να χτυπά όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και να φτάνει στην Ελλάδα, ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ζήτησε από τον Γιώργο Παπανδρέου τη συναίνεσή του να παρθούν τα απαραίτητα “δύσκολα” μέτρα, ώστε να σωθεί η ελληνική οικονομία από χρεοκοπία…
Ο ΓΑΠ τότε απέρριψε τη συναίνεση, απερίφραστα και δημόσια!
Ποιός είναι λοιπόν, λαϊκιστής;
* Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς (2009), ο ΓΑΠ προχώρησε ένα βήμα ακόμα: Αρνήθηκε να ξαναψηφίσει το Κάρολο Παπούλια για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Διευκρινίζοντας ότι θα τον ψηφίσει μόνον αν μεσολαβήσουν πρόωρες εκλογές… Τότε ο γνωστός Έλληνας συνταγματολόγος Δημήτρης Τσάτσος (πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ) είχε πει δημόσια ότι αυτή η κίνηση του ΓΑΠ βρισκόταν έξω από το “πνεύμα” του Συντάγματος, ουσιαστικά στα “όρια της συνταγματικής νομιμότητας”!
Έτσι ο Κώστας Καραμανλής αναγκάστηκε να κηρύξει εκλογές το φθινόπωρο του 2009.
Τότε ο Καραμανλής προειδοποίησε ότι χρειάζονταν άμεσα σκληρά μέτρα, για να αποφευχθούν στη συνέχεια πολύ χειρότερα…
Ο ΓΑΠ απάντησε ότι δεν χρειάζονται σκληρά μέτρα γιατί… “λεφτά υπάρχουν”. Και με το σύνθημα “λεφτά υπάρχουν” κέρδισε τις εκλογές του 2009.
Αυτός ο άνθρωπος μιλάει για λαϊκισμό σήμερα!
* Εκ των υστέρων προσπάθησε να δικαιολογηθεί εξηγώντας ότι εννοούσε πως υπήρχαν πολλά χρήματα που χρώσταγαν επιχειρήσεις στο ελληνικό δημόσιο (περί τα 31 δισεκατομμύρια)! Και πως αυτά τα χρήματα έφταναν για να κλείσουν το τεράστιο έλλειμμα και να συγκρατηθεί η περαιτέρω διόγκωση του χρέους…
–Είχε ήδη προειδοποιηθεί δημόσια ότι αυτά τα χρήματα ΔΕΝ υπήρχαν! Ήταν ληξιπρόθεσμες οφειλές του επιχειρήσεων του ευρύτερου δημοσίου στο… κράτος! Δηλαδή μηδενικά καθαρά έσοδα για το δημόσιο ταμείο..
–Κι ήταν ακόμα οφειλές εταιριών που είχαν χρεοκοπήσει από χρόνια και δεν επρόκειτο να εισπραχθούν ποτέ!
Αυτά όλα τα γνώριζε ο ΓΑΠ! Αλλά επέμενε ως το τέλος, ότι “λεφτά υπάρχουν”…
Τέτοιος λαϊκιστής!
* Κι όταν ακόμα ανέλαβε, αρχές Οκτωβρίου του 2009 και αποκαλύφθηκε πλήρως ότι το έλλειμμα της χρονιάς εκείνης θα ήταν “τουλάχιστον διψήφιο”, (όπως ανακοίνωσε τότε ο Προβόπουλος) και πάλι δεν πτοήθηκε ο ΓΑΠ.
Άρχισε να κάνει… “παροχές”! Κατάργησε έκτακτα μέτρα που είχε μόλις εξαγγείλει η προηγούμενη κυβέρνηση Καραμανλή (ακύρωσε έκτακτους φόρους κλπ,)
Τέτοιος λαϊκιστής!
* Παρ’ όλα αυτά, το κόστος του ελληνικού δανεισμού (spreads) παρέμενε σχετικά χαμηλά για αρκετούς μήνες – η Ελλάδα μπορούσε και δανειζόταν ακόμα από τις αγορές…
Κι ύστερα βγήκε ο ίδιος ο ΓΑΠ και ανακοίνωσε δημόσια ότι η Ελλάδα είναι… “η πιο διεφθαρμένη χώρα”! Ενώ και ο υπουργός του των Οικονομικών δήλωσε τότε ότι η ελληνική οικονομία μοιάζει με τον… “Τιτανικό”! (όπου να ‘ναι χτυπάει σε παγόβουνο).
Αμέσως μετά τα spreads εκτινάχθηκαν, οι αγορές έπαψαν να μας δανείζουν – όπως ήταν φυσικό – κι έγινε σχεδόν αναπόφευκτο να πάμε σε μνημόνια!
Τέτοια ανευθυνότητα!
* Λίγο αργότερα, το Φλεβάρη του 2010, ο Σαμαράς στη Βουλή διακήρυξε στη Βουλή ότι “βάζει πλάτες” να παρθούν τα αναγκαία μέτρα, ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία, έστω και την τελευταία στιγμή. Κάλεσε τον ΓΑΠ να μη χάνει χρόνο: “Ξεκολλάτε πια!” του φώναξε μέσα στη Βουλή…
Για να καταλάβετε: Ο Σαμαράς με το κόμμα του στην αντιπολίτευση πλέον, καλούσε τον ΓΑΠ να πάρει οδυνηρά μέτρα και του προσέφερε συναίνεση! Έκανε δηλαδή αυτό που ο ίδιος ο ΓΑΠ είχε αρνηθεί ένα χρόνο πριν στον Κώστα Καραμανλή, όταν ο ίδιος βρισκόταν στην αντιπολίτευση…
Ποιός είναι ο λαϊκιστής, λοιπόν;
* Αρχές Μαΐου του 2010 ο ΓΑΠ ψήφισε στη Βουλή το πρώτο μνημόνιο. Ο Σαμαράς και όλη η ΝΔ (με εξαίρεση μια βουλευτίνα, που παραιτήθηκε τότε) καταψήφισε το μνημόνιο εκείνο. Γιατί απλούστατα ήταν εντελώς λάθος!
Ένα χρόνο αργότερα το ίδιο το ΔΝΤ (για την ακρίβεια ο επικεφαλής οικονομολόγους του, Olivier Blanchard), αποδέχθηκε ότι ήταν λάθος το αρχικό μνημόνιο! Κι όχι μόνο αποδέχθηκε ότι είχαν επιβάλει στην Ελλάδα λάθος πρόγραμμα, αλλά ομολόγησε ότι η κριτική που έκανε ο Σαμαράς από την πρώτη στιγμή ήταν σωστή! (Λάθος πολλαπλασιαστές, λάθος δυναμική χρέους, λάθος μίγμα μέτρων).
Σκεφτείτε: ακόμα κι από το ΔΝΤ παραδέχθηκαν ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν εντελώς λάθος και κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ – του ΓΑΠ συμπεριλαμβανομένου, όπως φαίνεται – δεν το έχουν καταλάβει ακόμα…
Εκτός από λαϊκιστές, δεν μαθαίνουν κι εύκολα…
* Στη συνέχεια ο ΓΑΠ, όπως και ο άλλος συνυποψήφιός του σήμερα, ο Νίκος Ανδρουλάκης, επικαλούνται τα “Ζάππεια” του Σαμαρά. Αυτό κι αν είναι εξαπάτηση…
Αναφέρονται στις δύο ομιλίες του Σαμαρά: το Ζάππειο-1 που έγινε τον Ιούλιο του 2019, και το Ζάππειο-2 που έγινε αρχές Μαίου του 2011.
–Στο Ζάππειο-1, ο Σαμαράς εξήγησε, ως όφειλε, γιατί το πρώτο μνημόνιο ήταν λάθος. Και η κριτική που έκανε εκεί επιβεβαιώθηκε ένα χρόνο αργότερα από το ίδιο το ΔΝΤ.
–Στο Ζάππειο-2, ο Σαμαράς μίλησε επί πλέον για ένα άλλο μίγμα πολιτικής που μπορούσε να επιτύχει εκεί που το προηγούμενο σχέδιο είχε αποτύχει. Επισύναψε μάλιστα κι ένα αναλυτικό πρόγραμμα δημιοσιονομικής προσαρμογής ύψους 18,5 δισεκατομμυρίων σε τρία χρόνια!
Ποτέ στο παρελθόν κόμμα αντιπολίτευσης δεν τόλμησε να προτείνει αναλυτικά και συγκεκριμένα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής. Ποτέ!
Ποιός είναι ο λαϊκιστής λοιπόν;
* Τότε η Τρόϊκά ρώτησε το Σαμαρά αν θα ψήφιζε στη Βουλή τα μέτρα που ο ίδιος πρότεινε, αν τα υιοθετούσε η κυβέρνηση ΓΑΠ.
Τους απάντησε θετικά. Κι έτσι λίγο αργότερα ψηφίστηκε το πρώτο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα – κατά το μεγαλύτερο μέρος και από τη ΝΔ!
Συνολικά από τα 27 δισεκατομμύρια περικοπών ελλείμματος που προέβλεπε το σχέδιο της κυβέρνησης ΓΑΠ η ΝΔ ψήφισε όλα όσα είχε προτείνει η ίδια (στο Ζάππειο-1) ύψους 18,5 δισ. συν μερικά ακόμα που προσέθεσε η τότε κυβέρνηση.Πότε άλλοτε στο παρελθόν κόμμα Αντιπολίτευσης έδωσε τέτοια συναίνεση σε τόσο οδυνηρά μέτρα;
Λίγες μέρες μετά εκείνη την ψηφοφορία- Ιούνιος του 2011 – κι ενώ το κλίμα είχε αλλάξει πλέον, ο ΓΑΠ πήρε τηλέφωνο τον Σαμαρά, του…παραιτήθηκε τηλεφωνικά και του ζήτησε κυβερνητική συνεργασία! Ο Σαμαράς δεν τον απέρριψε τότε! Λίγο αργότερα ο ίδιος ο ΓΑΠ απέσυρε την πρόταση…
* Στο μεταξύ, η ΝΔ ψήφιζε τις περισσότερες θεσμικές μεταρρυθμίσεις που έφερνε στη Βουλή ο ΓΑΠ. Μερικές μάλιστα τις είχε προτείνει η ίδια η ΝΔ. (όπως έγινε και με τον “κορμό” του πρώτου μεσοπρόθεσμου).
Υπήρξαν κάποιες περιπτώσεις που συνδικαλιστές της ΝΔ αποδοκίμαζαν τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις που ψήφιζε τότε το ΠΑΣΟΚ (με τη στήριξη της ΝΔ). Η ΝΔ του Σαμαρά τους διέγραφε αμέσως! Ιδιαίτερα όταν οι “αποδοκιμασίες” ήταν εκτός ορίων (περίπτωση Λυμπερόπουλου κλπ)…
Ερώτηση: Πότε το ΠΑΣΟΚ διέγραψε δικούς του συνδικαλιστές που κατήγγελλαν ή υπονόμευαν ανοικτά τις μεταρρυθμίσεις;
* Ειδικά για τη μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Παιδεία, της τότε υπουργού Παιδείας, Διαμαντοπούλου, θυμίζουμε στον ΓΑΠ ότι υπερψηφίστηκε και από τη ΝΔ στη Βουλή, το Σεπτέμβριο του 2011. Και πέρασε με 253 βουλευτές…
Του θυμίζουμε ακόμα, ότι τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία που ψηφίστηκαν τότε – η πλήρης κατάργηση του “ασύλου” και η κατάργηση της συμμετοχής των φοιτητών στη διοίκηση – δεν υπήρχαν στο αρχικό σχέδιο. Το πρώτο πέρασε με την πίεση της ΝΔ (στην οποία συναίνεσε η κα. Διαμαντοπούλου) και το δεύτερο με πρόταση της κας. Διαμαντοπούλου (στην οποία συναίνεσε αμέσως ο Σαμαράς).
Ο νόμος αυτός χρειάστηκε δύο χρόνια για να εφαρμοστεί. Επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου πλέον. Και μέχρι να εφαρμοστεί, πράγματι “μετριάστηκαν” κάποιες προβλέψεις του, υπό την πίεση του ΣΥΡΙΖΑ πλέον και κάποιων συνδικαλιστών – του ΠΑΣΟΚ κυρίως…
(Κυρίως σε ό,τι αφορά το διοικητικό προσωπικό των ΑΕ).
Αλλά η μεταρρυθμιστική ουσία του Νόμου εκείνου εφαρμόστηκε!
(Καταργήθηκε αργότερα, επί ΣΥΡΙΖΑ – και εν πολλοίς επανήλθε αργότερα, επί νέας διακυβέρνησης της ΝΔ).
Ας ρωτήσει ο ΓΑΠ την κα. Διαμαντοπούλου να του θυμίσει τι ακριβώς έγινε…
* Τέλος στην περίοδο 2012-15, η ΝΔ του Σαμαρά, μαζί με το ΠΑΣΟΚ (υπό τον Βαγγέλη Βενιζέλο πλέον), εφάρμοσαν το δεύτερο πρόγραμμα σαφώς αλλαγμένο. Και το πρόγραμμα έφερνε αποτελέσματα, κατά ομολογία και της Τρόίκάς πλέον. Τα αποτελέσματα που δεν έφερνε επί ΓΑΠ…
Το δεύτερο μνημόνιο έπιανε τους στόχους του μεταξύ άλλων, γιατί πέτυχε μεγάλη μείωση στις δαπάνες για την αποπληρωμή χρέους (με το PSI που μεσολάβησε επί κυβέρνησης Παπαδήμου), γιατί άλλαξε το μίγμα πολιτικής (μείωση ΦΠΑ στην Εστίαση, μείωση ασφαλιστικών εισφορών και μείωση τουλάχιστον 11 άλλων φόρων, σε πρώτη φάση), γιατί άλλαξε τους πολλαπλασιαστές, γιατί άρχισε επί τέλους η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου (περιφερειακά αεροδρόμιο, Ελληνικό κλπ.), δηλαδή γιατί έγιναν όλα όσα επέμενε ο Σαμαράς ήδη από το 2010 κι αρνιόταν πεισματικά ο ΓΑΠ.
(Μέχρι και νόμο που θα…απαγόρευε αξιοποίηση περιουσίας του δημοσίου, απείλησε τον Απρίλιο του 2011. Τα ξέχασε αυτά, έτσι; )
Ουσιαστικά την “Πολιτική των Ζαππείων” εφάρμοζαν επί τρία χρόνια, όταν στ’ αλήθεια αποτράπηκε η χρεοκοπία των χώρας, δηλαδή 2012-15. Μέχρι που ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ και κόντεψε να μας ξαναπάει στη χρεοκοπία…
Τώρα ο ΓΑΠ επιδιώκει… “προοδευτική διακυβέρνηση”, δηλαδή συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να μας “σώσει”!
–Μαζί με εκείνους που υπονόμευαν και το πρώτο μνημόνιο (που δεν έβγαινε) και το δεύτερο μνημόνιο (που έβγαινε)
–Μαζί με εκείνους που κόντεψαν να μας στείλουν στο grexit το Ιούνιο του 2015,
–Μαζί με εκείνους που έβριζαν τον ίδιο, και τώρα τον “καλοπιάνουν”.
–Μαζί με εκείνους που κατέστρεψαν όλες τις μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησε ο ίδιος (και εφάρμοσε ο Σαμαράς) κι όλες τις υπόλοιπες που έγιναν μετά (επί Σαμαρά-Βανιζέλου),
Μαζί με εκείνους που όχι μόνο ξεπάτωσαν όλες τις μεταρρυθμίσεις που είχαν γίνει, αλλά καταγγέλλουν και αντιστέκονται σε κάθε μεταρρύθμιση. Μέχρι σήμερα…
–Ο ΓΑΠ αρνήθηκε τη “συναίνεση” όταν του ζήτησε ο Κώστας Καραμανλής (τον Μάρτιο του 2009).
–Ο ΓΑΠ αρνήθηκε τη “συναίνεση” όταν του την προσέφερε ο Αντώνης Σαμαράς (τον Φεβρουάριο του 2010).
–Ο ΓΑΠ έκανε πίσω όταν ο ίδιος ζήτησε “συναίνεση” από το Σαμαρά (τον Ιούνιο του 2011). Και μόλις του απάντησε θετικά ο Σαμαράς ο ίδιος το… μετάνιωσε!
Και σήμερα ο ΓΑΠ θέλει…”προοδευτική διακυβέρνηση” μαζί με τους κατ’ εξοχήν, καθ’ υπερβολήν και κατ’ εξακολούθησιν αθεράπευτους λαϊκιστές.
Κι ύστερα μιλάει για… λαϊκισμό!
Είτε μας κοροϊδεύει, είτε κοροϊδεύει τον εαυτό του.
Είτε και τα δύο.
Μπορεί και να νομίζει ότι βρίσκεται στη Χώρα των Λωτοφάγων – ποιός ξέρει;
ΥΓ.1 Δεν ήταν ο Σαμαράς που “αρνήθηκε” να συνεχίσει η θητεία της κυβέρνησης Παπαδήμου μετά το Απρίλιο του 2012. Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί (μεταξύ των οποίων και ο ΓΑΠ) δέχθηκαν να σχηματιστεί κυβέρνηση “ειδικού σκοπού” τον Νοέμβριο του 2011 για μερικούς μήνες – αυτό σημαίνει “κυβέρνηση ειδικού σκοπού” – μέχρι να ολοκληρωθεί το κούρεμα χρέους (PSI). Και μετά να γίνουν εκλογές.
Το PSI ολοκληρώθηκε επιτυχώς τον Απρίλιο του 2011 κι ακολούθησαν εκλογές, όπως είχε συμφωνηθεί.
Ο Σαμαράς επέμεινε να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα απ’ όλους. Γιατί απλούστατα η κυβέρνηση Παπαδήμου, ενώ τα κατάφερε στο PSI (κυρίως επιτυχία του Βαγγέλη Βενιζέλου), δεν μπορούσε να εφαρμόσει κανένα μέτρο.
Και η επόμενη κυβέρνηση βρήκε λίστα από δεκάδες ανεκπλήρωτες “δεσμεύσεις” που είχε αναλάβει η κυβέρνηση Παπαδήμου – και παρέμεναν σε εκκρεμότητα…
Για να ξεμπλοκάρει η Ελλάδα χρειαζόταν πλέον νέα κυβέρνηση μετά από νέα εντολή. Πράγμα που έγινε. Και δούλεψε. Ως τα τέλη Δεκεμβρίου του 2012 όλες οι “εκκρεμότητες” (88 επακριβώς) είχαν εξαλειφθεί. Από τη νέα κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου…
Οι οποίοι “μάζεψαν τα σπασμένα” του ΓΑΠ – και τώρα τους ζητάει και τα ρέστα…
ΥΓ,2 Την τριετία 2012-15, επί Σαμαρά-Βενιζέλου, η Ελλάδα ανέβηκε 45 θέσεις περίπου στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας! Και του ΟΟΣΑ και της Παγκόσμιας Τράπεζας…
Κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ως τώρα και από καμία άλλη χώρα.
Ούτε πριν ούτε μετά…
Τα επόμενα πέντε χρόνια η Ελλάδα υποχώρησε πάλι (καμιά 20αρια θέσεις).
Η περίοδος διακυβέρνησης Σαμαρά ήταν η μόνη των τελευταίων δεκαετιών που η Ελλάδα έκανε τέτοιο – βεβαιωμένο από τρίτους – άλμα ανταγωνιστικότητας.
(Μετά το 2019 υπάρχει ξανά βελτίωση, που “ανέκοψε” ωστόσο το λοκνταουν και η παγκόσμια πανδημία).
Ο ΓΑΠ καταγγέλλει σήμερα ως… “αντιμεταρρυθμιστές” αυτούς που έκαναν τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις. Και θέλει να συνεργαστεί με εκείνους που τις κατήγγειλαν, τις κατάργησαν, ή εξακολουθούν να τις υπονομεύουν.
Άβυσσος η ψυχή των…Λωτοφάγων!
