Πάμε κατά διαόλου, αλλά είμαστε μεγάλη παρέα…
Το ότι η χώρα είναι πανάκριβη, και με πάμφθηνους μισθούς αυτό το παραδέχονται όλοι, ακόμα και αυτοί που φτιάχνουν τις τιμές.. Οι συνήθειες ομως του Ελληνάρα είναι ίσως ένα αίτιο ένα έναυσμα για να ακριβύνουν όλα ακόμα περαιτέρω.. Διαβάζω ότι το
Εθνική Πράσινη Συμφωνία για την ευημερία
του Γραμματέα του ΚΟΣΜΟΥ και υποψήφιου ευρωβουλευτή, Πέτρου Κόκκαλη Η πολιτική δεν αφηρημένη τέχνη, αλλά η τέχνη του εφικτού, πάνω στην καθημερινότητα με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Αυτό δεν επιτυγχάνεται όταν παγιδευόμαστε σε ιδιοτελείς και εσωστρεφείς μάχες για τη νομή της εξουσίας που
Ο Θεός της Μακεδονίας
Του Κώστα Κόλμερ Μπορεί ο πολιτικός κόσμος των Αθηνών ν’ απαρνηθεί το όνομα της Μακεδονίας – τον βόλευε – αλλά τ’ όνομα που ανήκει στην Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεχασθεί, όχι «σε δέκα χρόνια» (ως υπελόγιζε ο «επίτιμος» της ΝΔ) αλλ’
Γινόμαστε κοινωνία μειωμένων προσδοκιών – χρειαζόμαστε ξανά «δικαίωμα στο όνειρο»
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα επιμένω πως είναι ότι έχουμε συνηθίσει να βάζουμε πολύ χαμηλά τον πήχη ως προς το τι σημαίνει «τα πράγματα πηγαίνουν καλά». Αυτό προφανώς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο το ότι ζήσαμε μια περίοδο κατά
«Ρε που μας πάνε»
Γράφει ο Επίτροπος «Ρε που μας πάνε». Την στιγμή που ένα παιδάκι από την Κορώνη παλεύει στο νοσοκομείο στην Αθήνα από επίθεση σκύλου, ο Μητσοτάκης και ο Κασσελάκης μας κάνουν πλάκα με τα σκυλιά τους με μεγάλη αλαζονεία… «Ρε που πάμε ρε»,
“Πολιτική ορθότητα” στην… Οθωμανική παραλλαγή της!
Του Θανάση Κ. Έλληνες αρθρογράφοι, πλέον, σε ελληνικές εφημερίδες, υποστηρίζουν ανοιχτά τα επιχειρήματα της Τουρκίας για την Κύπρο. Και το θεωρούν μεγάλη "εξυπνάδα" μάλιστα. Κι έκφραση "προοδευτικής" οικουμενικής προσέγγισης
Γιάννη Καλλιάνο σε νιώθω… Εσύ μας νιώθεις τώρα;
Γράφει ο Γιώργος Μικελόπουλος Αξιότιμε Γιάννη Καλλιάνο, από τα βάθη της καρδιάς μου, σου εύχομαι ειλικρινή και θερμά συλλυπητήρια για τον χαμό του πατέρα σου… Ξέρω είναι στιγμές που νιώθεις κενός… Στιγμές που αισθάνεσαι άδειος και που κανένας γύρω σου δεν έχει σημασία
Αγιάτρευτη χώρα…
Ε, δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Δεν προσπαθούμε όλοι να πιούμε το αίμα του διπλανού μας. Γιατροί, δικηγόροι, τεχνίτες, εργάτες και εργοδότες… Μπορεί η κοινωνία, η χώρα και οι κυβερνήσεις να παραπαίουν από την παρακμή τους, αλλά έχουμε μείνει κάμποσοι
Μπίζνες και εγγυήσεις
Αν είχα την ευκαιρία να καθίσω απέναντι από τον «Ευρωπαίο διπλωμάτη» που θέτει επιτακτικά το ζήτημα της παροχής αντιαεροπορικών συστημάτων από την Ελλάδα στην Ουκρανία, θα του έλεγα τα εξής: Ευχαρίστως, αν υπήρχε από την πλευρά της Ε.Ε. μια σαφής
Δυσαρέσκεια που αναζητά διέξοδο
Γράφει ο Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος Φαντάζομαι ότι η κυβέρνηση αντιμετώπισε την απεργία ως περίπου εθιμοτυπική. Άκουγα, άλλωστε και ορισμένους σχολιαστές της κοινής γνώμης τις προηγούμενες μέρες να τοποθετούνται σε ανάλογο τόνο, δικαίωμα που έχει δώσει βέβαια και το ίδιο το συνδικαλιστικό
“Συμφωνία – ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ – των Αθηνών”!
Του Θανάση Κ. Η Τoυρκία κατήγγειλε την Ελλάδα για των πρόθεση της Αθήνας να ανακηρύξει δύο θαλάσσια πάρκα (ανεμογεννητριών)! Και φτάσαμε στο σημείο η Τουρκία να κατηγορεί την Ελλάδα, ότι προσπαθεί να δημιουργήσει «τετελεσμένα» - η Ελλάδα! - σε θαλάσσιες περιοχές
«Η βία αρνητικό πρόσημο στο δικαίωμα για ζωή»
Η βία αποτελεί καθημερινό φαινόμενο στην ζωὴ των ανθρώπων, απειλεί την ζωή, αμαυρώνει τις ανθρώπινες σχέσεις, διαταράσσει την συνοχή και την κοινωνική ισορροπία, οδηγεί σε αδιέξοδα, δημιουργεί ψυχολογικά θύματα αλλά και απώλεια ανθρώπινης ζωής. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα ενός φαινομένου το