Πότε θα γίνουν οι εκλογές; Την Κυριακή 9 Απριλίου ή την προηγούμενη Κυριακή; Η είναι πολύ κοντά στην πρωταπριλιά; Και οι δεύτερες στις 21 Μαΐου; Θα έχουν ολοκληρωθεί οι διερευνητικές;
Τα ερωτήματα αυτά πλανώνται σαν φάντασμα πάνω από την Ελλάδα και ο Τύπος αφιερώνει στο θέμα αναλύσεις επί αναλύσεων, για το αν συμφέρει τον Μητσοτάκη να πάει σε εκλογές την Άνοιξη ή τελικά καλύτερα το καλοκαίρι. Και αν κάνει την έκπληξη; Πότε θα έχει ξεχαστεί το σκάνδαλο των υποκλοπών και πότε θα έχουν νιώσει τις αυξήσεις οι συνταξιούχοι; Μήπως να περιμένουμε τα Μάρμαρα που θα έρθουν από το Λονδίνο;
Υποθέτω αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα της φιλολογίας περί της ημερομηνίας των εκλογών, έχει να κάνει φυσικά με το γεγονός ότι μόνο στην Ελλάδα υπάρχει τόσο μεγάλο περιθώριο για “αυθαιρεσία” από την πλευρά του πρωθυπουργού – όσον αφορά την ημερομηνία των εκλογών – καθώς συνήθως κάλπες στήνονται όποτε βολεύει το κυβερνών κόμμα. Γίνεται μάλιστα και επίκληση “εθνικού λόγου εξαιρετικής σημασίας” για τις πρόωρες εκλογές, όπου ο πρωθυπουργός υποκρίνεται ότι υπάρχει έκτακτη ανάγκη, ο/η δε Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποκρίνεται ότι το πιστεύει και ανταποκρίνεται αναλόγως, όλοι δε γνωρίζουν ότι ο εθνικός λόγος είναι μια συνταγματική “μούφα”. Στο πρόσφατο παρελθόν (2007), έγινε επίκληση εθνικού λόγου εξαιρετικής σημασίας ακόμα και για τη σύνταξη του προϋπολογισμού…
Αλλά προδίδει και μια άλλη πλευρά του πολιτικού μας βίου.
Στην Ελλάδα όπου η πολιτική μεταφράζεται σαν ένα παιχνίδι για την κατάκτηση και τη νομή της εξουσίας, αντί για μια υπόθεση αντιπαράθεσης ιδεών, προτάσεων και προγραμμάτων, είναι φυσικό και ο Τύπος να εκλαμβάνει την πολιτική, σαν μια διαδικασία που αρχίζει και τελειώνει με τη νίκη στις εκλογές. Η ουσία της πολιτικής είναι η κατάκτηση της εξουσίας. Επόμενο λοιπόν να αφιερώνεται τόσο μελάνι στην ημερομηνία των εκλογών. Ποιος ασχολείται με τα προγράμματα.
Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να εξαντλήσει την 4ετία και να σεβαστεί τις συνταγματικές προβλέψεις ήταν μια ευχάριστη “εκσυγχρονιστική” έκπληξη. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η απόφαση δεν ήταν άσχετη με το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία σε όλη τη διάρκεια της 4ετίας υπερείχε στις δημοσκοπήσεις και ο πρωθυπουργός δεν είχε καμιά ανάγκη να επισπεύσει τις εκλογές.
Είμαστε πλέον στην τελική ευθεία και οι εκλογές είτε θα γίνουν κάποια στιγμή την Άνοιξη, είτε το Καλοκαίρι. Τυχόν αιφνιδιασμός για τον Χειμώνα, θα ήταν η απόλυτη διάψευση όλων όσων υποσχέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και θα συνιστούσε αυτογκόλ. Ας το αποκλείσουμε λοιπόν, με μια ελαφρά επιφύλαξη… Ποτέ δεν ξέρεις.
Αναμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις. Έχει νόημα η καθυστέρηση; Νομίζω πως όχι. Η παράταση της αβεβαιότητας υπονομεύει το ίδιο το μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη περί θεσμικής σοβαρότητας. Η συνέχιση της φιλολογίας για την ημερομηνία της κάλπης, ακυρώνει την υπόσχεση περί συνταγματικής συνέπειας και μετατρέπει τη θέση αρχής περί εξάντλησης της κυβερνητικής θητείας, σε ένα ακόμα παιχνίδι αιφνιδιασμού και εντυπώσεων.
Στο χέρι της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι άλλωστε να μην επιτρέψει οι επόμενοι – ούτως η άλλως προεκλογικοί μήνες – να ακυρώσουν τη νομοθετική της παραγωγή, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει όντως σχεδιασμός για μεγάλες πρωτοβουλίες. Όσο για την πολωτική και έξαλλη προδιάθεση του ΣΥΡΙΖΑ, σιγά μην περιμένει να προκηρυχθούν οι εκλογές για να αποδείξει τη συνέπειά του…
Διαβάστε περισσότερα εδώ
πηγη capital.gr
