του Γιάννη Τσαπρούνη
Στη διάρκεια του πρώτου lockdown, την άνοιξη του 2020, εκατομμύρια άνθρωποι σε πολλές μητροπόλεις του πλανήτη βγήκαν στα μπαλκόνια τους και χειροκρότησαν τους γιατρούς.
ΕΔΩ, στην Ελλάδα σαν να… ντρεπόμασταν. Ισα που ακούστηκαν λίγα χειροκροτήματα. Ισως επειδή το πρώτο κύμα της πανδημίας πέρασε και δεν… ακούμπησε τη χώρα μας λόγω του σωστού και γρήγορου lockdown που επέβαλε η κυβέρνηση.
Ο καιρός πέρασε. Τον Μάρτιο θα κλείσουμε δύο χρόνια σε αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα. Αντί να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί μικροκομματικά η αξιωματική αντιπολίτευση την κατάσταση, θα έπρεπε πολιτικοί και πολίτες να χειροκροτήσουμε τους γιατρούς, τους νοσοκόμους και όσους εργάζονται σε μονάδες υγείας για την αδιάκοπη μάχη που δίνουν.
ΘΑ έπρεπε να χειροκροτήσουμε και τους επιστήμονες που ανακάλυψαν το μοναδικό όπλο πρόληψης κατά του κορονοϊού: τα εμβόλια. Γιατί, χωρίς τον εμβολιασμό θα ζούσαμε ένα συνεχές lockdown, το οποίο θα διέλυε την κοινωνία οικονομικά και ψυχολογικά.
Η διαχείριση της κατάστασης δεν είναι εύκολη. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Ομως, οι επιστήμονες, σε όλο τον κόσμο, έχουν κάνει ένα σημαντικό λάθος: Μιλούν διαρκώς με βεβαιότητα, ενώ η αβεβαιότητα και η έλλειψη κάθε προβλεψιμότητας είναι το μόνο… βέβαιο για την πορεία της πανδημίας.
ΘΑ έπρεπε, λοιπόν, να είναι πολύ πιο προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους. Γιατί αποδεικνύεται διαρκώς πως όσα έλεγαν… χθες δεν ισχύουν… σήμερα.
ΣΤΗΝ αρχή π.χ. ο Μπουρλά της Pfizer έλεγε ότι με τις δύο δόσεις θα «καθαρίζαμε» για ένα διάστημα από οκτώ μήνες έως ένα χρόνο. Τελικά, τώρα τρέχουμε να κάνουμε την τρίτη δόση, μόλις τρεις μήνες μετά τη δεύτερη. Και πιθανότατα θα χρειαστεί να κάνουμε και τέταρτη, και πόσες ακόμα δόσεις κανείς δεν μπορεί να ξέρει.
ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα. Αν πρέπει, ας κάνουμε και μια δόση κάθε μήνα. Αλλά ο Μπουρλά και ο κάθε CEO φαρμακευτικής ή οι επιστήμονες πρέπει να παραδεχθούν ότι έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις τους. Ετσι κι αλλιώς, η αντιμετώπιση μιας δυναμικής κατάστασης όπως είναι η πανδημία απαιτεί και μεταβαλλόμενη στρατηγική.
ΑΣ πρόσεχαν και ας προσέχουν τι λένε. Ας είναι πιο επιφυλακτικοί. Δεν γίνεται κάθε λίγο και λιγάκι να βγαίνουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις π.χ. για τη μετάλλαξη «Ομικρον». Ας περιμένουν όσο χρόνο απαιτείται και ας ενημερώσουν όλο τον πλανήτη, όταν είναι βέβαιοι, για τις συνέπειες της «Ο».
ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ διαρκώς απόψεις, ρίχνουν νερό στο μύλο των αντιεμβολιαστών, των αρνητών, των ψεκασμένων που πιστεύουν σε συνωμοσιολογικές θεωρίες.
ΜΠΟΡΕΙ και οι επιστήμονες να «τυφλώθηκαν» από τα φώτα της δημοσιότητας. Δυστυχώς. Και έτσι έχουν χάσει μάχες στον πόλεμο της επικοινωνίας. Πρέπει να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών.
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
