Η Ελλάδα δεν είναι δα και η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης. Αντίθετα, είναι η χώρα που δοκιμάστηκε και πληγώθηκε περισσότερο από όλες τις άλλες στη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας από τη μεγάλη οικονομική κρίση.
Παρά ταύτα, ξόδεψε και ξοδεύει αφειδώς τόσο για την αντιμετώπιση της προηγηθείσης υγειονομικής κρίσης όσο και για τον έλεγχο της τρέχουσας ενεργειακής.
Σύμφωνα με το ινστιτούτο Bruegel, από τον περσινό Σεπτέμβριο μέχρι τον τρέχοντα Αύγουστο ξόδεψε περίπου 6,8 δισ. ευρώ, κοντά στο 3,7% του ΑΕΠ, για την άμβλυνση των συνεπειών του ρωσο-ουκρανικού πολέμου και της παρεπόμενης έκρηξης των τιμών στα ενεργειακά αγαθά, φυσικό αέριο και λοιπά καύσιμα.
Στον σχετικό πίνακα του συγκεκριμένου ινστιτούτου η Ελλάδα φιγουράρει, αναλογικά με το ετήσιο εισόδημά της, στην πρώτη θέση, με δεύτερη τη γειτνιάζουσα και απολύτως ενεργειακά εξαρτημένη από τη Ρωσία Λιθουανία που ξόδεψε το 3,6% του εθνικού της εισοδήματος για τον ίδιο σκοπό.
Περιττό δε να σημειώσουμε ότι οι επιδοτήσεις και ενισχύσεις έχουν οριζόντιο χαρακτήρα, σχεδόν άπαντες ανεξαρτήτως εισοδήματος απολαμβάνουν τις ίδιες ενισχύσεις.
Πολλοί μάλιστα διερωτώνται πώς η μέχρι πρότινος δημοσιονομικά δοκιμαζόμενη χώρα εφαρμόζει τόσο γαλαντόμες πολιτικές σαν να μην είχε δυσμενέστατες εμπειρίες από προηγούμενες κρίσεις και πρακτικές ενίσχυσης των πάντων, εχόντων και μη.
Το χειρότερο ωστόσο, που προκαλεί δυσμενέστατες εντυπώσεις, είναι ότι η συγκεκριμένη, γενικής εφαρμογής, επιδοματική πολιτική δεν συνοδεύεται από μέτρα ελέγχου και περιορισμού της κατανάλωσης ρεύματος και των λοιπών ενεργειακών αγαθών. Δηλαδή η χώρα και οι πολίτες της δεν προετοιμάζονται για τη δυσκολία που κατά πάσα βεβαιότητα η επόμενη περίοδος μας επιφυλάσσει.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι την ώρα που στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουν υιοθετηθεί και εφαρμόζονται ήδη άπειρα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας, εδώ ούτε μια καμπάνια ή έστω μια πρωτοβουλία ευαισθητοποίησης του κοινού απέναντι στο μείζον πρόβλημα της ενεργειακής πενίας δεν είδαμε.
Με άλλα λόγια, η ελληνική κοινωνία οδεύει προς τον επερχόμενο ενεργειακό χειμώνα ανέμελη, χωρίς πρόνοιες και υποτυπώδη αυτοέλεγχο, ωσάν να είναι απολύτως ασφαλισμένη και σίγουρη για την πορεία των ενεργειακών πραγμάτων.
Ορισμένοι αποδίδουν αυτή την αμεριμνησία στην ένταση της περιόδου, στα βάρη που ο εξελισσόμενος εκλογικός κύκλος και εσχάτως η κρίση των παρακολουθήσεων συσσωρεύουν.
Οπως και να έχει πάντως, η κυβέρνηση επιβάλλεται να προετοιμάσει τη χώρα και τους πολίτες για τα επερχόμενα. Η θετική αύρα του αποδοτικού θέρους, λόγω κυρίως του ισχυρού τουριστικού ρεύματος, εισερχόμενοι στο φθινόπωρο θα βαίνει φθίνουσα.
Οταν ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν κηρύττει το τέλος της αφθονίας και οι Γερμανοί σβήνουν τα φώτα, κατεβάζουν τον θερμοστάτη και προετοιμάζονται για τα χειρότερα, δεν επιτρέπεται στη μονίμως κλυδωνιζόμενη Ελλάδα να πορεύεται σαν να μην υπάρχει αύριο. Πολύ περισσότερο όταν πληθαίνουν τα σημάδια της δεδομένης πια κλιματικής κρίσης και των δυσμενέστατων συνεπειών της. Ας το κατανοήσουν όλοι, ζούμε πλέον σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο, όπου δεν χωρούν αμεριμνησίες, παρά μόνο πρόνοιες.
Πηγή: Εντυπη έκδοση Βήμα
