Του Θανάση Κ.
Πριν τέσσερις περίπου μήνες, αρχές Δεκεμβρίου 2023 υπογράφηκε η “Συμφωνία των Αθηνών”.
Μια “Συμφωνία” που μετονομάστηκε αμέσως σε “Διακήρυξη των Αθηνών, ή “Διακήρυξη ΠΕΡΙ Φιλίας και σχέσεων Καλής Γειτονίας” μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας…
“Περί Φιλίας…”
Όπως λέμε περί πάντων και άλλων τινών…
Που τόνιζε η ίδια, στην τελευταία της παράγραφο, ότι ΔΕΝ είναι δεσμευτική για τίποτα – και για κανένα από τα δύο μέρη!
Κι ονομάστηκε “Διακήρυξη” κι όχι “Συμφωνία” γιατί όποιο διπλωματικό κείμενο ΔΕΝ δεσμεύει κανένα και για τίποτα ΔΕΝ θεωρείται “Συμφωνία”.
Στις Διεθνείς Σχέσεις οι ΜΗ δεσμευτικές “διακηρύξεις αρχών” μεταξύ κρατών έχουν μικρότερη αξία απ’ ό,τι το χαρτί πάνω στο οποίο είναι τυπωμένες.
Ιδιαίτερα όταν οι Διεθνείς Σχέσεις καθορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο, όποιο διμερές κείμενο ΔΕΝ είναι δεσμευτικό θεωρείται απλώς “έκθεση ιδεών”. Μηδενικής πρακτικής σημασίας…
Γιατί ό,τι δεν “δεσμεύει” και δεν δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις εκατέρωθεν, δε “θεραπεύει” αδικίες του παρελθόντος, ούτε αποτρέπει αδικίες του μέλλοντος. Ούτε αποκαθιστά ισορροπίες δυνάμεων…
Κι εμφανίστηκαν κάποια γελοία “κέντρα” εδώ στην Ελλάδα – πολιτικοί, δημοσιογραφικοί και διπλωματικοί κύκλοι – να πανηγυρίζουν ότι “για πρώτη φορά οι Πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας δεσμεύτηκαν για σχέσεις καλής γειτονίας”…
Υπογράφοντας μια… “διακήρυξη” που η ίδια τόνιζε πως δεν είναι “δεσμευτική” για τίποτα απολύτως!
* Στην πραγματικότητα όμως η “Διακήρυξη των Αθηνών”, είχε πρακτική σημασία. Τριπλή μάλιστα:
— Πρώτον, “ξεπλένει” την Τουρκία στα μάτια της Διεθνούς Κοινότητας, για τις προκλήσεις της κατά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Αφού η Ελλάδα υπογράφει “Διακήρυξη περί Φιλίας” με την Τουρκία, την ώρα που η Τουρκία και συνεχίζει να απειλεί ανοικτά και συνεχίζει να δημιουργεί νέα τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας, αυτό μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα μόνο:
Ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει εμμέσως κάποια “δίκαια” από την πλευρά της Τουρκίας! Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται πλέον οι Τούρκοι…
Αφού η ίδια η Ελλάδα – δηλαδή η χώρα ενάντια στην οποία κυρίως στρέφεται η Τουρκική προκλητικότητα – σπεύδει να την νομιμοποιήσει εμμέσως.
Αυτό είναι “ξέπλυμα” της Τουρκίας, από την πλευρά μας…
— Δεύτερον, όλες οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής μας, που κατήγγελλαν κι αυτές τα τουρκικά τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο, βλέπουν ξαφνικά την Ελλάδα, το κύριο θύμα αυτών των τουρκικών προκλήσεων, να διακηρύσσει τη… “φιλία” της με τη Χώρα-Πειρατή της περιοχής!
Αυτό είναι μήνυμα προς τις χώρες αυτές να ΜΗΝ υπολογίζουν στη συμμαχία με την Ελλάδα για να αντιμετωπιστεί ο “Πειρατής”.
Είναι ξέπλυμα της Τουρκίας αφού διαλύει τις συμμαχίες που μπορούσαν να δημιουργηθούν από γειτονικές χώρες εναντίον της Τουρκίας εξ αιτίας της προκλητικότητάς της.
— Τρίτον, κι όσες ισχυρές χώρες έδειχναν διάθεση να πάρουν μέτρα κατά της Τουρκίας, είτε να της κάνουν εμπάργκο εξοπλισμών είτε να καταγγείλουν το παράνομο Τουρκολυβικό μνημόνιο, τώρα αλλάζουν συμπεριφορά, υιοθετούν πιο φιλική στάση απέναντι στην Τουρκία. Και τις συνεχιζόμενες προκλήσεις της…
Κι έτσι μετά την Διακήρυξη περί Φιλίας των Αθηνών ξεπεράστηκε η απαγόρευση πώλησης εκσυγχρονισμένων F-16 στην Τουρκία από τις ΗΠΑ. Το επιχείρημα στο Κογκρέσο ήταν απλό, εύγλωττο και “αμάχητο”.
— Αφού οι Έλληνες διακηρύσσουν την φιλία τους προς τους Τούρκους με ποιά λογική οι Αμερικανοί θα εξακολουθήσουν να φέρονται “εχθρικά” απέναντι στην Τουρκία;
Κι ακόμα τώρα πια άρχισε και η διαδικασία “επαναπροσέγγισης” της Τουρκίας με την ΕΕ. Δεν προχωρά πολύ γρήγορα για άλλους λόγους. Άρχισε πάντως…
Με τη “Διακήρυξη περί Φιλίας” απλώς Ξεπλύναμε την Τουρκία, στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και κυρίως απέναντι σε δυνητικούς συμμάχους μας…
* Και κάτι ακόμα: αναλάβαμε την άτυπη “ηθική υποχρέωση” να ΜΗΝ καταγγέλλουμε την τουρκική ηγεσία όταν συνεχίζει τις φραστικές ή έμπρακτες προκλήσεις.
— Πριν ένα μήνα ο ίδιος ο Ερντογάν δήλωνε ότι “θα ξαναπετάξει τους Έλληνες στη Θάλασσας”.
Περιλαμβάνεται αυτό στο… “πνεύμα” της Διακήρυξης περί Φιλίας;
— Πριν λίγες μέρες ο Ερντογάν δήλωνε ότι το 1974 έπρεπε να ΜΗΝ είχε σταματήσει ο Αττίλας, αλλά να προχωρήσει παρακάτω (δηλαδή να καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο).
Είναι κι αυτό μια ακόμα… “ένδειξη της Φιλίας”, που κάποιοι πανηγύριζαν ως πρόσφατα;
Καλά δεν υπάρχει καθόλου ντροπή;
— Στο μεταξύ κάθε δεύτερη εβδομάδα βγαίνουν ΝΟΤΑΜ ή αντι-ΝΟΤΑΜ από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις σε βάρος των ελληνικών για τον αφοπλισμό των νησιών μας.
Αν αυτή είναι η Φιλία η… “εχθροπάθεια” πώς ακριβώς είναι;
Εδώ ξεπεράσαμε το “ξέπλυμα”.
Και φτάσαμε στα όρια της ξευτίλας!
* Ουσιαστικά η “Διακήρυξη περί φιλίας” δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αφού οι Τουρκικές προκλήσεις – φραστικές και έμπρακτες – δεν σταμάτησαν ποτέ. Απλώς εμείς πάψαμε να διαμαρτυρόμαστε…
Έχουμε “ήρεμα νερά”, όχι γιατί “ηρέμησαν” οι απέναντι, αλλά κυρίως γιατί εμείς γινόμαστε πιο παθητικοί αποδέκτες των προκλήσεών τους.
Και κάθε φορά που ακούγεται μια νέα πρόκληση από τις απέναντι ακτές του Αιγαίου, η γνωστή ομάδα των “πλουμιστών παπαγάλων” εδώ φωνάζει:
— Προς Θεού δεν πρέπει να τσιμπήσουμε!
— Δεν πρέπει να “παίξουμε το παιγνίδι του Ερντογάν”.
— Δεν πρέπει να αντιδράσουμε…
Θυμίζει εκείνο το αλησμόνητο: Να κάνουμε πως κοιμόμαστε!
Ή το άλλο: Αν η κόρη σας υποστεί επίθεση από επίδοξους βιαστές σε ένα σκοτεινό σοκάκι, πείτε της να μην αντιδράσει (και πάθει τίποτα χειρότερο). Αν δεν μπορεί να το αποφύγει, τουλάχιστον να το “απολαύσει”!
Δεν μας εξηγούν βέβαια, αν μπουν διαρρήκτες στο σπίτι, πάνε στο δωμάτιο της κόρης και προσπαθήσουν να τη βιάσουν, τι ακριβώς συμβουλεύουμε τους “ευτυχείς γονείς”; Να συνεχίσουν να κάνουν πως κοιμούνται; Να πουν και στην κόρη τους να κάνει πώς κοιμάται; Να το απολαύσει; Τι ακριβώς.
Όλα αυτά ΔΕΝ είναι Πολιτική. Είναι φοβικά σύνδρομα.
Μπορεί κάποιος, παραλυμένος από τον πανικό του, πράγματι να μην αντιδράσει απέναντι σε άμεση απειλή.
Αλλά η ΠΟΛΙΤΙΚΗ – η Εξωτερική Πολιτική, η Αμυντική Πολιτική – αφορά αυτά που οφείλεις να κάνεις και μπορείς να κάνεις και πρέπει να προετοιμάσεις, για να αντιμετωπίσεις την απειλή – αφότου ξεπεράσεις τους πιο παραλυτικούς φόβους σου.
Από την ώρα που μια κυβέρνηση προσχωρεί στα φοβικά ανακλαστικά εγκαταλείπει την Πολιτική – κάθε Πολιτική – και ακυρώνεται ως κρατική οντότητα…
Η “Διακήρυξη περί Φιλίας” όχι απλώς ξεπλένει την Τουρκία, αλλά τελικά ακυρώνει την ίδια την υπόσταση της Ελλάδας ως παράγοντα ισχύος ή εξισορρόπησης ισχύος στην περιοχή.
Σαν να μην είμαστε πια κυρίαρχο κράτος και να έχουμε μετατραπεί σε ανυπόστατη “Αποικία”, ανύπαρκτης “Μητρόπολης”.
* Οι Αμερικανοί, που πούλησαν εξυπηρέτηση στον Ερντογάν πιέζοντάς μας να υπογράψουμε τη “Διακήρυξη περί Φιλίας” (για να ξεμπλοκάρουν το εμπάργκο εξοπλισμών από το Κογκρέσο), αύριο θα μας… ΦΤΥΣΟΥΝ ακριβώς για τον ίδιο λόγο: Χώρα που δέχεται να διακηρύσσει τη “φιλία” της προς επεκτατιστή γείτονά της, ούτε απαιτήσεις μπορεί να έχει ούτε κανείς την παίρνει στα σοβαρά.
Η Αίγυπτος ακόμα δεν μας “άδειασε εντελώς”, αλλά μετά τη δική μας “Διακήρυξη περί Φιλίας”, προσφέρουμε στο Κάϊρο όλους τους λόγους να τα βρει απευθείας με τον Ερντογάν. Αν δεν το έχει κάνει ακόμα, είναι γιατί δεν εμπιστεύεται τον Ερντογάν. Όχι γιατί υπολογίζει καθόλου σε μάς…
Η “Διακήρυξη περί Φιλίας” θα μείνει στην Ιστορία ως παράδειγμα προς ΑΠΟΦΥΓΗΝ. Μιας ντροπιαστικής διπλωματίας που ξεπλένει τον αντίπαλό σου, υπονομεύει τις συμμαχίες σου, και ακυρώνει την ίδια την κρατική σου υπόσταση.
Γιατί, αν δεν μπορείς ούτε καν να διαμαρτύρεσαι για τις κατάφωρες και παράνομες προκλήσεις σε βάρος σου, τότε ΔΕΝ υπάρχεις!
Έχεις πεθάνει ως κράτος – κι ακόμα δεν το έχεις πληροφορηθεί…
* Το μόνο που μπορεί να γίνει πια, είναι να βρούμε πρόσχημα να αχρηστεύσουμε την επαίσχυντη “Διακήρυξη περί Φιλίας”…
Και βεβαίως να ματαιωθεί η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Τουρκία το Μάϊο.
Και να ειδοποιήσουμε τους συμμάχους μας – επίσημους ή δυνητικούς – ότι καμία χώρα δεν καλοπιάνει, ούτε ξεπλένει, όποιον την απειλεί.
Ίσως έτσι μας πάρουν πιο σοβαρά…
Γιατί τώρα δεν μας υπολογίζουν καθόλου.
Κι έχουν δίκιο, εδώ που τα λέμε…
ΥΓ. Χώρια που εγκαταλείψαμε τους σοβαρούς εξοπλισμούς και επιστρέψαμε στα σαπιοκάραβα. Που βιάζεται να εγκαταλείψει το ίδιο το Αμερικανικό Ναυτικό και δεν τα θέλει κανείς…
