Η επίσημη εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε να καταγράφει τις αυτοκτονίες που έγιναν μετά τις εκλογές.
Η κατάσταση δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα. Πάντως δείχνει πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έβαλαν μυαλό. Δεν κατάλαβαν πως αυτά που υποστήριζαν το 2012 ή το 2013 δεν μπορούν να τα υποστηρίζουν και το 2019.
Γιατί;
Γιατί μεσολάβησαν οι 54 μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που απομυθοποίησαν όλους τους μύθους της Αριστεράς και ανέδειξαν το ανάλγητο πρόσωπο ενός κόμματος που χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να ανέλθει στην εξουσία.
Και τις αυτοκτονίες, ακόμα.
Και σήμερα, αμετανόητοι, φαίνεται πως ακολουθούν την ίδια αντιπολιτευτική συνταγή. Αρχισαν να μιλούν και για «ξεπούλημα των ασημικών», όταν οι ίδιοι δεν έχουν αφήσει «ασημικό» που να μην το έχουν ξεπουλήσει, με την υπογραφή τους.
Συγχρόνως, άρχισαν να ανησυχούν και για τις συνθήκες στις φυλακές, όταν επί των ημερών τους είχαν μετατραπεί σε ζούγκλα, με καθημερινά σχεδόν θανατηφόρα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Οι άνθρωποι, δύο μήνες μετά τις εκλογές, ζητούν και τα ρέστα, ενώ θα πρέπει να ντρέπονται γι΄αυτά που έκαναν.
Τι δείχνουν όλα αυτά;
Δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια μεταβατική κατάσταση. Σε μια κατάσταση όπου όλες οι εκδοχές είναι ανοικτές.
Είτε θα ακολουθήσει την γνωστή, καταγγελτική αντιπολιτευτική πρακτική είτε θα αναμορφώσει το ιδεολογικό και πολιτικό του προφίλ και συνακόλουθα και την τακτική του.
Αυτήν την στιγμή φαίνεται πως οι δυνάμεις που επιθυμούν τον γνωστό, δοκιμασμένο αντιπολιτευτικό λόγο της περιόδου 2011-2014, έχουν επιβάλλει την άποψη τους.
Παρατηρούμε στις δηλώσεις του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στις δηλώσεις πρωτοκλασάτων στελεχών του μια καταστροφολογία.
Η αναφορά από την εφημερίδα «Αυγή» σε δύο αυτοκτονίες που έγιναν στα Χανιά, αποτελεί ένα δείγμα του πόσο χαμηλά μπορεί να ξεπέσει ένα κόμμα, μια εφημερίδα.
Η πολιτική εργαλειοποίηση ενός τραγικού ατομικού συμβάντος δείχνει την ένδεια πολιτικών επιχειρημάτων και την αδυναμία άρθρωσης πολιτικού λόγου.
Να υποθέσω πως στους 54 μήνες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι άνθρωποι ήταν ευτυχισμένοι. Δεν υπήρχαν αυτοκτονίες, δεν υπήρχαν προσωπικά δράματα.
Κάτι σαν τον σοσιαλιστικό παράδεισο που περιέγραφαν τα κομματικά παλαιοκομμουνιστικά εγχειρίδια των προηγούμενων δεκαετιών.
«Μα δεν ντρέπονται;» θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Φυσικά και δεν ντρέπονται, απαντώ εγώ. Εχουν αποδείξει πως, στην άσκηση της πολιτικής τους, δεν αναγνωρίζουν κανένα κανόνα. Δεν έχουν κανένα φραγμό.
Επιτρέπονται όλα τα κτυπήματα.
Βέβαια, σήμερα οι πολίτες, μετά την λαίλαπα των 54 μηνών διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αντιλαμβάνονται πόσο υποκριτικά είναι όλα αυτά που λέγονται εδώ και δύο μήνες.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κατανοήσει ακόμα πως έχασαν τις εκλογές για κάποιους πολύ συγκεκριμένους λόγους. Και αν δεν αναπροσαρμόσουν την αντιπολιτευτική τους τακτική και εμμένουν σε συνταγές του 2012 και του 2013 θα χαρίσουν μιαν οκταετία—τουλάχιστον—στην Νέα Δημοκρατία.
Οι κραυγές τους για το «ξεπούλημα των ασημικών», για την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές, για τις αυτοκτονίες, δεν συγκινούν πλέον κανένα. Οι πολίτες γνωρίζουν πλέον τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και η αντιπολιτευτική τακτική του κάνει το παν για να τους το υπενθυμίζει.
Του Σάκη Μουμτζή
