Του Θανάση Κ.
Τα γεγονότα στο Αμβούργο δείχνουν κάτι ύπουλο και ανησυχητικό, με διεθνείς διαστάσεις πλέον…
Όχι δεν είναι το… «φάντασμα του Κομμουνισμού που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη», όπως ξεκινούσαν χαρακτηριστικά το περιβόητο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» τους, ο Κάρολος Μάρξ και ο Φρειδερίκος Έγκελς το 1848…
Δεν είναι ο «προάγγελος» μιας παγκόσμιας Λαϊκής Επανάστασης.
Δεν είναι ένας κοινωνικός σπασμός, ένα ξέσπασμα λαϊκής οργής,
η το πρελούδιο ενός πανευρωπαϊκού «λαϊκού κινήματος».
Τίποτε απ’ όλα αυτά…
Είναι μια καλά οργανωμένη, άνωθεν ενορχηστρωμένη και συντονισμένη, συνομωσία μειοψηφιών, που εκμεταλλεύονται την ανοχή των σύγχρονων δημοκρατιών, για να τρομοκρατήσουν τους πολίτες και τους πολιτικούς και να χειραγωγήσουν τις εξελίξεις.
Ένα όργιο βίας, που γίνεται από λίγους, «επαγγελματικά οργανωμένους», για επικοινωνιακούς λόγους και μόνο:
Για να τρομάξει τις χαλαρές («ανεκτικές») ηγεσίες των δημοκρατικών κοινωνιών. Και για να τις υποχρεώσει να υποταχθούν στην ατζέντα της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης». Σε βάρος των εθνικών τους συμφερόντων. Σε βάρος της κοινωνικής συνοχής. Και σε βάρος της ίδιας της δημοκρατίας.
Πρώτα, πρώτα, δεν έχει καμία σοβαρή «μαζική απήχηση»…
Το λεγόμενο black bloc που πρωτοστάτησε στους βανδαλισμούς και τις καταστροφές του Αμβούργου, αποτελούνταν από μερικές εκατοντάδες νεαρούς κουκουλοφόρους…
Οι οποίοι «διαχέονταν» μέσα σε μερικές χιλιάδες ειρηνικούς διαδηλωτές, τους οποίους χρησιμοποιούν συνήθως ως «ασπίδα» (έναντι της αστυνομίας) και ως «προπέτασμα καπνού» (έναντι της κοινωνίας)…
Οι άνθρωποι αυτοί κινούνται από χώρα σε χώρα, συμμετέχουν σε αντίστοιχες «ειρηνικές εκδηλώσεις» πέρα από σύνορα, έχουν διεθνή δικτύωση και διεθνή χρηματοδότηση.
Συνήθως εκδηλώνονται ενάντια σε συνόδους Κορυφής. Στην περίπτωση στο Αμβούργου ήταν το G-20: H τακτική συνάντηση ηγετών των 20 ισχυρότερων οικονομικά χωρών του κόσμου.
Ο λόγος που τα «έσπασαν», ήταν η διαφαινόμενη «υπαναχώρηση» των ηγετών του G-20, από την ατζένα κατά της «κλιματικής αλλαγής», που έχει υπογραφεί το 2015, στο Παρίσι.
(Γιατί το τι ακριβώς σηματοδοτεί η λεγόμενη «κλιματική αλλαγή» θα αναφερθούμε σε επόμενο σημείωμα…)
Μόνο που οι περισσότεροι ηγέτες στο Αμβούργο, δεν ήθελαν να «υπαναχωρήσουν». Είναι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τράπμ, που ζητά να αναθεωρηθούν κάποιες από τις αποφάσεις της Συμφωνίας του Παρισιού.
Η Γερμανία για παράδειγμα, όπως και όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες που συμμετείχαν, ήταν υπέρ διατήρησης της «κλιματικής ατζέντας».
Κι επειδή μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές αναρχικοί διαφωνούσαν με τη στάση του νέου Αμερικανού Προέδρου, έκαψαν… το Αμβούργο της Γερμανίας!
Και «τιμώρησαν» έτσι χιλιάδες μικρομεσαίους επιχειρηματίες της Γερμανικής πόλης – γιατί αυτοί είδαν την περιουσία τους να καταστρέφεται!
Για να τη «σπάσουν», λέει, στον Αμερικανό Πρόεδρο – του οποίου, βέβαια, το αυτί δεν ίδρωσε…
Όπως «τιμώρησαν» και την Κεγκελάριο Μέρκελ (κι ας διαφωνούσε αυτή η τελευταία με τον Ντόναλντ Τράπμ)! Γιατί εν όψει εκλογών στη Γερμανία, αυτή κινδυνεύει να εισπράξει την «οργή» της Γερμανικής κοινωνίας…
Οργή, όχι βέβαια, για τις «παρασπονδίες» του Αμερικανού Προέδρου σχετικά με την «κλιματική αλλαγή». Αλλά για την ανοχή που έδειξαν οι γερμανικές αρχές, που άφησαν μερικές εκατοντάδες «μπαχαλάκηδες» να πυρπολήσουν το κέντρο μιας σύγχρονης γερμανικής πόλης.
Κανένα πραγματικό λαϊκό κίνημα δεν έχει τέτοια συμπεριφορά.
Και δεν είχε ποτέ στην Ιστορία…
–Πρώτα-πρώτα, λαϊκά κινήματα δημιουργούνται σε συνθήκες ανέχειας και ανελευθερίας. Τίποτε από τα δύο δεν υπάρχει σήμερα στην Ευρώπη.
–Δεύτερον, τα λαϊκά κινήματα δεν ξεκινούν με εξάρσεις βίας!
Μπορούν, κάποιες στιγμές να καταλήξουν ή να κορυφωθούν σε εξάρσεις βίας. Αλλά δεν ξεκινούν προκαλώντας χάος στα καλά καθούμενα…
–Τρίτον, τα αυθεντικά λαϊκά κινήματα, ακόμα κι όταν εκφράζοντας με μορφές βίας, ποτέ δεν στοχοποιούν αθώους!
Αναζητούν «νομιμοποίηση» (δηλαδή αποδοχή εκ μέρους της υπόλοιπης κοινωνίας), δεν επιζητούν να προκαλέσουν φόβο στους πολλούς.
Όταν επιλέγουν την βία-πρόκληση, είναι «προβοκάτορες» (άλλωστε, provocation σημαίνει, «πρόκληση»), όχι «λαϊκοί αγωνιστές».
Κι όσοι επιδιώκουν να προκαλέσουν φόβο, είναι τρομοκράτες.
Τρομοκράτης, εξ άλλου, δεν είναι μόνο αυτός που σκοτώνει αθώους. Είναι κι αυτός που επιλέγει άλλες μορφές βίας, όπως οι μαζικοί εμπρησμοί, που καταστρέφουν περιουσίες αθώων, οδηγώντας ολόκληρες κοινωνικές τάξεις στην απόγνωση…
Το black bloc και οι κουκουλοφόροι μιμητές του σε όλη την Ευρώπη,
είναι οι κατ’ εξοχήν σύγχρονοι προβοκάτορες.
Έχουν σχέση με διάφορα επιχειρηματικά κέντρα,
με ΜΚΟ που προωθούν τα… «μη σύνορα» με κάθε τρόπο,
χρηματοδοτούνται και εκπαιδεύονται συνεχώς,
στρατολογούν νεαρά άτομα από διάφορες χώρες
και τους εξασφαλίζουν μια άκοπη «σταδιοδρομία»… προβοκάτορα,
με συχνή κατάληξη το οργανωμένο έγκλημα,
τη διακίνηση ναρκωτικών, όπλων, ανθρώπων, Τζιχάντ
κι ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
Μεγάλα διεθνή επιχειρηματικά συγκροτήματα
έχουν διαφόρων ειδών σχέσεις μαζί τους.
Με προμετωπίδα διάφορες ΜΚΟ
με φαινομενικά πολύ «ανθρωπιστικούς» στόχους.
Και με Ινστιτούτα, πολύ καλά χρηματοδοτούμενα,
όπου σοβαρές κατά τα άλλα ακαδημαϊκές προσωπικότητες,
πληρώνονται αδρά για να προωθήσουν την εκάστοτε «ατζέντα» τους…
Αλλά και τιμωρούνται παραδειγματικά (με εκστρατείες προσωπικού διασυρμού) αν διανοηθούν να αμφισβητήσουν τους ισχυρισμούς τους.
Χρηματοδοτούν εφημερίδες και ΜΜΕ, για να επιβάλλουν την ατζέντα τους στις κοινωνίες. Και για να στοχοποιήσουν πολιτικούς που τους πάνε κόντρα…
Ενώ από καιρού και καιρο, χρησιμοποιούν και το black bloc για να έχουν ένα τρανταχτό «επικοινωνιακό αποτέλεσμα» φόβου και εντυπωσιασμού.
(Ή εντυπωσιασμού μέσα από το φόβο…)
Δείχνοντας στους πιο δύσπιστους, ότι έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν και χάος, αν δεν περνά το δικό τους.
Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, παίζουν το «θέατρο» της δήθεν «κοινωνικής εξέγερσης»!
Ώστε να τρομοκρατηθούν οι δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες.
Μόνο που δεν τους βγαίνει πάντα. Γιατί συνήθως οι προκλήσεις της οργανωμένης βίας («προβοκάτσιες» τις έλεγαν παλαιότερα), πυροδοτούν τη δυσφορία του λαϊκών στρωμάτων κατά των μπαχαλάκηδων!
Όχι τη συσπείρωσή τους, γύρω από το… «μπάχαλο»!
Έχουμε κι εμείς, εδώ, το φαινόμενο αυτό σε έξαρση…
Με αποκορύφωμα τα δραματικά γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008. Που σε μεγάλο βαθμό επιτάχυναν την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή τότε…
Όχι για το χάος που προκλήθηκε τις μέρες εκείνες.
Ούτε καν για το γεγονός ότι τότε κάηκε μεγάλο μέρος από το εμπορικό κέντρο της Αθήνας, και δεν συνήλθε ποτέ έκτοτε…
Αλλά γιατί η αντιμετώπιση των μπαχαλάκηδων υπήρξε αξιοθρήνητη τότε…
Η μόνη κυβέρνηση της Ελλάδας που προσπάθησε τις τελευταίες δεκαετίες να αντιστρέψει αυτόν τον κατήφορο, ήταν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου!
Ανέδειξε το θέμα της ασφάλειας σε βασικό πυλώνα της πολιτικής της.
Καθάρισε μεγάλο μέρος της Αθήνας από τις «εστίες» και τα «άβατα»…
(Όχι όλα, αλλά καθάρισε πολλές «εστίες» και περιόρισε τις υπόλοιπες…)
Προηγουμένως, από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν ψηφίσει
την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου,
που αποτέλεσε διαχρονικά «ορμητήριο» για τους μπαχαλάκηδες.
Στη διάρκεια της διακυβέρνησης Σαμαρά καθάρισαν πολλά κατειλημμένα κτίρια από κουκουλοφόρους, εντός και εκτός ασύλου. Στην Αθήνα και εκτός αυτής.
Κόπηκε η χρηματοδότηση στις ΜΚΟ (με πρόσχημα τη μνημονιακή λιτότητα).
Προμηθεύθηκε η χώρα μέσα «μη θανατηφόρας αστυνόμευσης» (non – lethal policing) όπως καταβρεχτήρες νερού υπό πίεσιν
(η Ελλάδα ως τότε ήταν η μόνη χώρα στην Ευρώπη
που δεν διέθετε τέτοια μέσα)
«Σφραγίστηκαν» τότε τα σύνορα, κυνηγήθηκαν οι λαθρομετανάστες και άρχισε να μειώνεται δραστικά ο αριθμός τους.
Ενώ δημιουργήθηκαν και φυλακές υψίστης ασφαλείας για τρομοκράτες και καταδικασμένους «νονούς» του οργανωμένου εγκλήματος. Όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο…
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε κι ανέτρεψε όλη αυτή την πολιτική. «Χαϊδεύοντας» τους εγχώριους οπαδούς του black bloc, όπως χαρακτηριστικά τον είχε καταγγείλει πριν λίγα χρόνια η ίδια η κα. Παπαρήγα, τότε ακόμα Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ.
Κατάργησε τις φυλακές υψίστης ασφαλείας! Κι έτσι σήμερα οι καταδικασμένοι ισοβίτες για διακίνηση τεραστίων ποσοτήτων ηρωϊνης διαθέτουν και …κινητά στα κελιά τους, ώστε να επικοινωνούν με υπουργούς!
Άνοιξε τα σύνορα της χώρας και προκάλεσε αληθινό τσουνάμι λαθρομεναστών (κι όχι προσφύγων) στην Ευρώπη.
Κατάργησε την «Αμυγδαλέζα» και παρέδωσε τεράστιους αριθμούς λαθρομεταναστών επί ελληνικού εδάφους στον έλεγχο «περίεργων» ΜΚΟ. Που καταγγέλλονται για σχέσεις με «διακινητές».
Έβαλαν «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα».
Χαλάρωσαν την αστυνόμευση, προσπάθησαν να προσεγγίσουν τους μπαχαλάκηδες του black bloc (τις «συλλογικότητες», όπως τους αποτελούν… στοργικά) και επέτρεψαν να επεκταθεί η καθημερινή δραστηριότητά τους και πολύ πέρα από τα Εξάρχεια: Να καίνε καθημερινά μέσα μαζικής μεταφοράς. Να καταστρέφουν κερματοδέκτες σε όλους τους σταθμούς του μετρό. Να βανδαλίζουν αεροδρόμια, ακόμα και ξένες πρεσβείες. Πάντα ατιμώρητα.
Αν διαβάσει κανείς το διαδικτυακό τόπο που τους καθοδηγεί καθημερινά, δεν δυσκολεύεται να καταλάβει τι είναι και που το πάνε.
Η Αθήνα εδώ και χρόνια έχει γεμίσει με το συνθήματα της Antifa
του διεθνούς δικτύου των black bloc.
Τώρα οι παλαιοί κουκουλοφόροι, εκπαιδεύουν νεαρούς λαθρομετανάστες καθημερινά, σε τακτικές «αντάρτικου πόλης»!
Αυτός είναι ο λόγος που γίνονται επεισόδια κάθε Παρασκευή στα Εξάρχεια και τις γύρω περιοχές…
«Γυμνάσια» κάνουν! Εντατικά μάλιστα. Εν όψει του «πολέμου» που ετοιμάζονται να εξαπολύσουν.
Και εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα! Μην έχετε καμία αμφιβολία.
Κι ούτε οι ίδιοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι να έχουν την παραμικρή αμφιβολία…
Το «αυγό του φιδιού» που επώαζαν τόσα χρόνια,
και το φίδι που έτρεφαν στον κόρφο τους, τους ίδιους να δαγκώσει πρώτους!
Κι αυτή είναι η άγνωστη «Aχίλλειος Πτέρνα» του ΣΥΡΙΖΑ! Ο οποίος είχε αναπτύξει εκλεκτικές σχέσεις «ανοχής» ή «στήριξης» (ή ανοχής και στήριξης) με τα black bloc. Kαι τώρα βλέπει να μπαίνουν οι «φίλοι» του στο στόχαστρο ως αυτό που πράγματι είναι: προβοκάτορες και εγκληματίες.
Και θα πρέπει να αποφασίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – και μάλιστα άμεσα – να συγκρουστεί μαζί τους, πριν συγκρουστούν εκείνοι μαζί του.
Το πρώτο είναι πια αδύνατο. Και το δεύτερο είναι αναπόφευκτο.
Έτσι κι αλλιώς, ένας λόγος παραπάνω για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από τη διακυβέρνηση μιαν ώρα αρχύτερα.
Και η επόμενη φιλελεύθερη κυβέρνηση, να κόψει από τη ρίζα – σύρριζα – όλες αυτές τις παραφυάδες των εγκλήματος.
Το σύνθημα «όχι σύνορα» θα έχει – να μου το θυμηθείτε – πολύ κακή κατάληξη!
Εκείνο που παίζεται, είναι να μην είναι αιματηρή η κατάληξη.
Και να μην καεί και πάλι η Αθήνα…
Όπως κάηκε το Αμβούργο προχθές.
Και όπως είχε καεί ξανά η Αθήνα πριν εννιά χρόνια.
Γιατί τότε θα λογοδοτήσουν σίγουρα
όλοι όσοι τους κανάκεψαν και τους ανέχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια…
Ο καλύτερος τρόπος να… «αυτοκτονήσει» μια δημοκρατία
είναι να υπερασπίζεται τους ορκισμένους εχθρούς της,
περισσότερο από τους ίδιους τους πολίτες της και το δημόσιο συμφέρον.
Κι η δημοκρατία μας μπορεί να διέπραξε πολλά σφάλματα μέχρι στιγμής, μπορεί να επέδειξε πολλές αδυναμίες, αλλά ΔΕΝ θέλει να αυτοκτονήσει.
Ούτε οι υπόλοιπες δημοκρατίες στην Ευρώπη.
Που άρχισαν να αφυπνίζονται κι αυτές…
(ΥΓ. Κρατήστε το αυτό το κομμάτι.
Σε λίγους μήνες ίσως χρειαστεί να ανατρέξετε στις επισημάνσεις του…)
