Η δραματοποίηση εκτάκτων καταστάσεων, όπως η πανδημία του COVID19,προκειμένου να πειστεί η κοινωνία ή ένα τμήμα της, στην κατεύθυνση μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς δεν είναι πάντοτε αποτελεσματική. Ας πάρουμε όμως την πανδημία από την αρχή και ας δούμε τα στοιχεία. Έχουμε περάσει τουλάχιστον δεκαπέντε κρίσιμους, δύσκολους μήνες με σημαντικές υγειονομικές και οικονομικές παρενέργειες. Στη χώρα μας, ήδη, έχουν νοσήσει συνολικά 388.929 άνθρωποι, ενώ έχουν χάσει την ζωή τους 11.734 συμπολίτες μας, δηλαδή σχεδόν μία ολόκληρη πόλη. Χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν υποστεί ζημιές και στους επόμενους μήνες θα φανεί πόσες δεν θα αντέξουν, τι κύμα απολύσεων θα δημιουργηθεί και πόσοι θα βρεθούν άνεργοι. Σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν νοσήσει περίπου 167 εκατομμύρια και έχουν πεθάνει 3.500.000! Μιλάμε για συγκλονιστικά στοιχεία που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, ενώ την ίδια περίοδο σειρά χωρών, όπως η Ινδία, ολόκληρη σχεδόν η Αφρική και αλλού υποφέρουν από την πανδημία,αδύναμες να αντιδράσουν. Την ίδια ώρα επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για πιθανό τέταρτο κύμα. Σε κάθε περίπτωση δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τον φονικό ιό.
Αυτή σε αδρές γραμμές είναι η εικόνα. Μια εικόνα που θα ήταν πολύ χειρότερη αν η επιστήμη δεν επεδείκνυε άμεσα αντανακλαστικά, κάνοντας θεαματικά βήματα, βρίσκοντας εμβόλια μέσα σε χρόνο ρεκόρ. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε ένα άγνωστο φονικό ιό, που αν οι επιστήμονες, προσπαθώντας να τον αποκρυπτογραφήσουν, δεν πρότειναν προστατευτικά μέτρα, δεν έβρισκαν τα εμβόλια, θα θρηνούσαμε πολλές χιλιάδες περισσότερα κρούσματα και θανάτους στη χώρα μας και πολύ περισσότερα εκατομμύρια παγκοσμίως.
Κι όμως συνεχίζουμε να ακούμε διάφορα ακατανόητα. Σαν να υπάρχει ένας παράλληλος κόσμος που δεν πληροφορείται, που διαβάζει απίστευτες ανακρίβειες ανεύθυνων, που αρνείται να βάλει μάσκα, να κάνει self test στα παιδιά του για να πάνε ασφαλή στο σχολείο, που αρνούνται να εμβολιαστούνκλπ. Δεν είναι περίεργο. Στην αρχή της προηγούμενης δεκαετίας και ενώ η χώρα είχε χρεοκοπήσει, ένα 30% δήλωνε στις δημοσκοπήσεις ότι «μας ψεκάζουν για να πιστέψουμε ότι χρωστάμε σαν χώρα και να μας κάνουν ό,τι θέλουν»! Από τότε το κύμα ανορθολογισμού και λαϊκισμού έχει βέβαια υποχωρήσει. Ωστόσο, υπάρχει πάντα ένα κοινωνικό υπόστρωμα, έτοιμο να «πάει κόντρα στο ρεύμα», να εμφανιστεί δηλαδή με δήθενκριτικό πνεύμα σε αντίθεση με όλους τους άλλους που ακολουθούμε “ως πειθήνια και άβουλα όντα τις εντολές του παγκόσμιου συστήματος”. Είναι ένας παράλληλος κόσμος που αρνείται ενδεικτικά, να δει τι γινόταν στην Μεγάλη Βρετανία και τις Η.Π.Α στην αρχή της πανδημίας όταν ο κ. Τραμπ και ο κ. Τζόνσον αμφισβητούσαν την ύπαρξη του προβλήματος και πώς τα πράγματα άλλαξαν άρδην τώρα, που αντιμετωπίζουν την πανδημία με σοβαρότητα και ευθύνη, επιτυγχάνοντας υψηλά επίπεδα εμβολιασμού. Σε αυτούς προστίθενται και άλλοι, οι οποίοι αναμένουν να δουν την εξέλιξη της πανδημίας, προκειμένου να αποφασίσουν αν τελικά θα εμβολιαστούν ή όχι και με ποιο εμβόλιο.
Την ίδια στιγμή και ενώ ο εμβολιασμός τώρα προχωράει στη χώρα μας με ικανοποιητικούς, θα έλεγα,πλέον, ρυθμούς, υπάρχει ο κίνδυνος ένα κρίσιμο ποσοστό να μην εμβολιαστεί. Έχουν εμβολιαστεί μέχρι στιγμής με μία δόση 3.281.580 Έλληνες και με δύο δόσεις 1.813.815. Τι περιμένουν λοιπόν να δουν; Γιατί κάποιοι δηλώνουν ότι «εγώ δεν γίνομαι πειραματόζωο», όταν με μια ή δύο δόσεις έχουν εμβολιαστεί συνολικά περίπου 5.000.000 πολίτες; Γιατί καθυστερούν παίζοντας με τις ζωές τους, τις ζωές των μελών της οικογένειάς τους και των φίλων τους; Δεν ακούν αυτό που σημειώνουν οι επιστήμονες όλο το τελευταίο διάστημα, ότι τώρα πια νοσούν σοβαρά και πεθαίνουν κατά βάση άνθρωποι- ακόμα και νέοι-που ενώ θα μπορούσαν να είχαν εμβολιαστεί δεν εμβολιάστηκαν; Και δεν αναφέρομαι καν σε ανόητες, μεσαιωνικού τύπου αντιλήψεις και επιχειρήματα περί τσιπ που μας βάζουν για να μας παρακολουθούν και άλλα γραφικά.
Τώρα ακριβώς είναι η στιγμή που πρέπει να υπάρξει ένα ακόμα μεγαλύτερο κύμα, μια μεγάλη προσπάθεια πειθούς από όλους μας. Το πολιτικό σύστημα έχει χρέος να επικεντρωθεί σ’ αυτό το θέμα. Ο εμβολιασμός πρέπει να φτάσει τουλάχιστον στο 80% για να θωρακίσουμε την χώρα μας υγειονομικά και οικονομικά, για να μην έχουμε πισωγυρίσματα τώρα που πάμε καλύτερα. Τώρα που δυστυχώς όλα τα μέτρα έχουν χαλαρώσει, που τα κορονοπάρτυ γίνονται ελεύθερα, χωρίς καμία παρέμβαση, που στα ΜΜΜ θα δεις λίγους με μάσκες, που κάποιοι καταστηματάρχες φορτώνουν τραπεζάκια για πελάτες, δύο είναι οι κινήσεις και μόνο: Εμβολιασμός και Τήρηση μέτρων. Διαφορετικά, ίσως τα τείχη φανούν ευάλωτα.
Μέσα σ’ αυτή την γενικευμένη προσπάθεια είναι αδιανόητο να στρουθοκαμηλίζουμε και να κάνουμε ότι δεν γνωρίζουμε για ορισμένες απαράδεκτες συμπεριφορές ειδικών κατηγοριών. Όλοι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό και όχι μόνο, είχε την προνομιακή αντιμετώπιση και καλώς λόγω των δύσκολων συνθηκών που εργάζονταν δίνοντας μάχη για όλους μας, να εμβολιαστούν από τον Ιανουάριο! Φτάνοντας πια στο καλοκαίρι, οι γιατροί έχουν εμβολιαστεί σε πολύ υψηλά ποσοστά της τάξης του 85%. Γιατί όμως στο νοσηλευτικό προσωπικό αυτό το ποσοστό βρίσκεται στο 60%-65; Ως πότε θα παρακολουθούμε ένα απαράδεκτο φαινόμενο, να κινδυνεύουν άνθρωποι που πάνε για άλλο πλην covid λόγο σ’ ένα Νοσοκομείο και να «κολλάνε» κορονοϊό από ένα μέρος του νοσηλευτικού προσωπικού, που αρνείται εγωιστικά να νοσηλευτεί; Η παρότρυνση ότι θα πρέπει να τους πείσουμε είναι πια κωμικοτραγική. Οι νοσοκομειακοί είναι που έπρεπε να μας πείθουν. Τον δρόμο τον έδειξε οκ.Ντράγκι. Ο εμβολιασμός όλων των νοσοκομειακών πρέπει να γίνει υποχρεωτικός και δεν τίθεται κανένα συνταγματικό θέμα, όπως έχουν σημειώσει γνωστοί συνταγματολόγοι. Όσοι αρνούνται θα πρέπει να έχουν σοβαρές κυρώσεις και όχι απλά μετάθεση σε άλλο πόστο, που σε τελευταία ανάλυση μπορεί να θεωρηθεί και «επιθυμητή εργασιακή εξέλιξη».
Αν και οι νοσοκομειακοί είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, δεν είναι το μόνο. Χρειάζεται, επομένως, άμεση νομοθετική παρέμβαση που να συμπεριλαμβάνει όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες που έρχονται σε επαφή με πολύ κόσμο και σ’ αυτό είναι επιτακτικό να συμπαραταχθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις χωρίς παιχνίδια με συντεχνίες και μικροσυμφέροντα όταν διακυβεύεται η Δημόσια Υγεία.
Μαζικός εμβολιασμός λοιπόν με μεγάλη προσπάθεια και νομοθετική ρύθμιση πρόβλεψης συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων. Μόνο έτσι θα οχυρώσουμε τη χώρα με σταθερότητα, υπευθυνότητα και προοπτική. Πέρα όμως από τα παραπάνω, το σπουδαιότερο είναι ότι ακόμα και αν εμβολιαστεί το 100% του πληθυσμού των προηγμένων χωρών, δεν θα έχουμε καταφέρει καίριο πλήγμα στον ιό, αν οι προηγμένες χώρες, με απελευθέρωση των πατεντών ή με προσφορές και χορηγίες, δεν φροντίσουμε να εμβολιαστούν όλοι άνθρωποι του πλανήτη, αφενός γιατί το εμβόλιο είναι παγκόσμιο κοινωνικό αγαθό για όλους τους ανθρώπους της γης, και αφετέρου, γιατί εάν οι φτωχότερες χώρες του πλανήτηαφεθούν στην τύχη τους, όπως Ινδία, Αφρική κτλ, ο κορονοϊός θα μας ξαναεπισκεφθεί σύντομα, μεταλλαγμένος, και ακόμα πιο επικίνδυνος, ξαναφέρνοντάς μας στο σημείο μηδέν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οφείλουμε όλοι να προστατεύουμε κάθε άνθρωπο που γεννιέται σε οποιοδήποτε σημείο της Γης.
