Παρατηρώ τη συζήτηση για τις «βάσεις εισαγωγής» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Είναι σαν να έχουν πάθει όλοι παράκρουση με τις βαθμολογίες των παιδιών.
«Πέρασαν σε σχολή, γράφοντας κάτω από τη βάση», γράφουν διάφοροι, λες και αυτό είναι ανοσιούργημα.
Λες και η αξία ενός παιδιού, η ευαισθησία του, η ευστροφία, το ταλέντο του, μετριέται με την κλίμακα της επίδοσης σε μια εξέταση.
Λες και μπορείς να μετρήσεις πόσο αξίζει ένας άνθρωπος με βάση το πώς έγραψε σε μια εξέταση στα 18 του.
Μια εξέταση που δεκαετίες τώρα παραμένει το ίδιο εξοντωτική και αποκομμένη από την πραγματική ζωή.
Μια εξέταση που όλοι ξέρουμε ότι δεν μπορεί να είναι ούτε το μόνο ούτε το βασικό κριτήριο για το πώς θα προχωρήσει κανείς στη ζωή του.
Μια εξέταση που ούτε και σε εμάς άρεσε.
Γιατί εγώ δεν έχω βρει άνθρωπο που να έχει καλές αναμνήσεις από τις σχολικές εξετάσεις. Κάτι δεν λέει αυτό;
Και επιτέλους, γιατί είναι κακό τα παιδιά να πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο, ακόμη και εάν δεν έγραψαν καλά σε αυτές τις εξετάσεις;
Γιατί να πρέπει να στερηθούν τη μορφωτική εμπειρία που προσφέρει η πανεπιστημιακή εκπαίδευση;
Γιατί να μην τους δοθεί η ευκαιρία να σπουδάσουν;
Σε τελική ανάλυση δεν θα τους χαρίσει κανείς το πτυχίο. Θα πρέπει να αποδείξουν ότι το αξίζουν.
Αλλά ας σταματήσουμε να λέμε τα παιδιά αποτυχημένα.
Γιατί δεν είναι. Σε πάρα πολλά είναι πιο ικανά και από εμάς. Σε ορισμένα πεδία έχουν περισσότερες δεξιότητες και λιγότερη σκουριά από εμάς.
Και αυτό ισχύει και για τα παιδιά που πέρασαν κάπου και για τα παιδιά που δεν πέρασαν.
Και έχω να τους πω το εξής: Μην μασάτε και μην μας ακούτε.
Αν περάσατε κάπου, εκμεταλλευτείτε το όσο μπορείτε. Μάθετε, αποκτήστε γνώσεις, αλλά και εμπειρίες.
Κοινωνικοποιηθείτε, ερωτευτείτε, αγωνιστείτε.
Όλα αυτά μόρφωση είναι.
Μπορεί τελικά να μην κάνετε στη ζωή σας αυτό που σπουδάσατε, αλλά αυτά που θα μάθετε από τη ζωή στο πανεπιστήμιο θα τα βρίσκετε πάντα μπροστά σας.
Γιατί το μεγαλύτερο σχολείο είναι η ίδια η ζωή.
Αν δεν περάστε, μην το βάλετε κάτω.
Θέλετε να προσπαθήσετε να περάσετε ξανά; Μαγκιά σας.
Θέλετε να μην προσπαθήσετε; Και πάλι μαγκιά σας.
Η ζωή δεν περνάει υποχρεωτικά από το πανεπιστήμιο και υπάρχουν πλήθος πράγματα να κάνετε.
Αρκεί πάντα να προσπαθείτε.
Όχι να «πετύχετε», αλλά να νιώθετε ότι κάνετε κάτι καλό, δημιουργικό, κάτι που αξίζει.
Κοντολογίς προσπαθήστε να ζήσετε τη ζωή σας όσο πιο ουσιαστικά γίνεται. Με μεράκι αλλά και αγώνα.
Και μην ξεχνάτε: η ζωή έχει περισσότερη φαντασία από εμάς και πολλές φορές μας κλείνει το μάτι εκεί που δεν το περιμένουμε.
www.in.gr
