«Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε».
Διονύσιος Σολωμός
«Ό,τι κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμμία από τους ξένους»
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Μελετώντας το μικρό βιβλίο με τίτλο «Covid 19: The Great Reset» (η Μεγάλη Επανεκκίνηση) που έγινε διάσημο από το επιδεικτικό σημείο που το είχε πάνω στο γραφείο του ο Μητσοτάκης στις προγραμματικές εξαγγελίες του για την επιδημία του κορονωιού, παρατήρησα ότι οι δύο συγγραφείς του είναι ο ένας Γερμανός, δηλαδή από την χώρα που ηγείται οικονομικά της ΕΕ, πρόεδρος του Παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ και ο έτερος είναι Γάλλος καθηγητής οικονομικής ιστορίας και διαμορφώνει την άποψη όλων των οικονομικών ηγετών της Δύσης. Η Ευρωπαϊκή ηγεσία δίνει στους υπηκόους της κατευθύνσεις, σκέφτηκα.
Ήταν οι ημέρες που εορταζόταν η επέτειος των 200 ετών από την Εθνική μας Επανάσταση και όλοι ασχολούνταν με τους ξένους επισήμους που θα συμμετείχαν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Τελικά μάλλον αυτήν την ημέρα εόρτασαν την Ιερά Συμμαχία, όπως έγραψε μια εβδομαδιαία αριστερή εφημερίδα, και όχι την Επανάσταση των Ελλήνων.
Ας δούμε λοιπόν την στάση των ευρωπαίων που μας δίνουν κατευθύνσεις ακόμα και σήμερα, ποια ήταν αυτή στα χρόνια της Επανάστασης.
«Ο Μπόουρινγκ είναι ένας από τους χειρότερους μπερμπάντες».
Αρχίζουμε από τους «φίλους» μας αγγλοσάξονες. Γράφουν λοιπόν οι «Τάϊμς» του Λονδίνου την 26η Οκτωβρίου του 1826: «Το ελληνικόν δάνειον υπέστη την τύχην του ανδρός, όστις μεταβαίνων από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ έπεσεν εις χείρας ληστών, δεν εύρεν όμως τον καλόν Σαμαρείτην… Η Ελλάς απώλεσε πάντα τα πλεονεκτήματα, όσα εκ του δανείου προσεδόκα. Η ελληνική υπόθεσις παρεδόθη και επροδόθη στην Αγγλία. Θα εθριάμβευε σήμερον άνευ της Αγγλίας και του Αγγλικού Χρηματιστηρίου…». Περιττό εμείς να πούμε ότι οι όροι που μας επέβαλαν οι τραπεζίτες Ρικάρντο και Σία ήταν καθαρά ληστρικοί γιατί το αναφέρουν όλοι οι ξένοι ιστορικοί.
Η συνέχεια είναι πιο… απολαυστική. Ο ίδιος ο πρόεδρος του Φιλελληνικού Κομιτάτου στην Βρετανία βουλευτής Ζόζεφ Χουμ είχε αγοράσει κάποιες ομολογίες του δανείου και όταν αυτές παρουσίασαν κάμψη στο Χρηματιστήριο ανάγκασε τους Έλληνες εκπροσώπους μας να τον αποζημιώσουν αλλιώς τους απειλούσε ότι θα έπαυε να… παριστάνει τον Φιλέλληνα!
Ο «δαφνοστεφής ποιητής, ο ανθρωπιστής, ο φιλέλληνας» γραμματέας του Κομιτάτου Τζων Μπόουρινγκ που είχε πάρει κάποιες χιλιάδες λίρες «μεσιτικά» από το πρώτο δάνειο, τις επένδυσε σε ομολογίες υπέρ των Ελλήνων γιατί στην αρχή ο Αγώνας ήταν ορμητικός και ανέβαινε η αξία τους. Αργότερα όμως όταν αυτές κάμφθηκαν ανάγκασε την Ελληνική αντιπροσωπεία στο Λονδίνο να τις αγοράσει, αλλά τις ξαναπήρε πίσω όταν αυτές ξανανέβηκαν με την αιτιολογία ότι δεν τις μεταβίβασε απλώς τις ενεχυρίασε. Έγραφαν τότε οι Έλληνες πληρεξούσιοι στον Κουντουριώτη: «ο Μπόουρινγκ είναι ένας από τους χειρότερους μπερμπάντες».
Τα άφαντα ατμοκίνητα καράβια.
Με τα δάνεια η φρόνιμη κυβέρνηση του Πέτρου Μαυρομιχάλη είχε αποφασίσει να χρησιμοποιηθούν για την ωφέλεια του αγώνα με την παραγγελία σύγχρονου πολεμικού υλικού για τις επιχειρήσεις της ξηράς και ατμοκίνητα καράβια. Την υπόθεση της παραγγελίας των ατμοκίνητων καραβιών την ανέλαβε με σύσταση του Φιλελληνικού Κομιτάτου, η τετραρχία των τραπεζιτών που είχε εκδώσει τα δάνεια παρακρατώντας ειδικά για αυτά 320.000 λίρες.
Η δολιότητά τους όμως φάνηκε από την πρώτη στιγμή γιατί αντί να αγοράσουν πλοία έτοιμα, όπως ήθελαν οι επαναστατημένοι Έλληνες, πήγαν και παρήγγειλαν αυτά χωρίς ποινική ρήτρα σε περίπτωση καθυστέρησης, στα ναυπηγία κάποιου Γκάλογουέη που ο γιός του υπηρετούσε σαν αξιωματικός στο ναυτικό του Μεχμέτ Αλή, του πατέρα του Ιμπραήμ! Οι Ρικάρντι πίστευαν ότι εντός του 1826-7 ο Ιμπραήμ θα κατέστρεφε το Έθνος και την Επανάσταση και έτσι έδωσαν εντολή να καθυστερήσει η ναυπήγησή τους.
Η Ελλάδα πήγε φυσικά στα Αμερικάνικα δικαστήρια αλλά αυτά δικαίωσαν τους γιάνκηδες ναυπηγούς. Και τότε ο δικηγόρος της Ελλάδας Χένρι Σεντγουίκ φώναξε στον δικαστή Πρατ που έβγαλε την μεροληπτική απόφαση υπέρ των ναυπηγών: «Εκάματε κύριε ότι ημπορούσατε δια να καταστρέψετε ένα μικρόν έθνος , την Ελλάδα και να ατιμάσετε ένα μεγάλο, την Αμερική»!
Η διαπνεόμενη με τις ανθρωπιστικές ιδέες του Διαφωτισμού, Γαλλία.
Ο στρατηγός του Ναπολέοντα Ροζαρόλ που ήλθε το δύσκολο 1825 με τους πέντε γιους του να πολεμήσει με τους Έλληνες έγραφε: «η Γαλλία είναι εχθρά της Ελευθερίας διότι… οδήγησε τους Τούρκους εις τα Ψαρά… Το Βουρβωνικόν γένος εχθαίρει λοιπόν τους Έλληνας. Η Γαλλία εξαπέστηλεν ονομαστούς γυμναστάς εις την Αίγυπτον, δια να γυμνάσουν τους βαρβάρους Άραβας επί βλάβη των Ελλήνων…».
Λησμόνησαν βλέπετε το σπάσιμο του εμπάργκο από τους Έλληνες καραβοκυραίους των νησιών, που είχαν επιβάλλει στην Γαλλία οι υπόλοιπες δυνάμεις που την εχθρεύονταν για το φιλελεύθερο καθεστώς που είχε, και οι Έλληνες τους προμήθευσαν το απαραίτητο σιτάρι για να αποφύγουν τον λοιμό.
Πολύ χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρει γύρω στο 1800 όταν μεσουρανούσε ακόμα το άστρο του Ναπολέοντα εκλεκτού τέκνου της Γαλλικής επανάστασης, ο Γάλλος πρόξενος της Θεσσαλονίκης Φελίξ ντε Μποζούρ στο σχετικό χρονικό του και ο οποίος χαρακτηρίζει τους Υδραίους σαν νέους ανταγωνιστές των Γάλλων στο εμπόριο της Ανατολής και θεωρεί ότι παρόλο που δεν εμπνέουν διόλου εμπιστοσύνη και είναι τυχοδιώκτες στα ταξίδια τους, θα μπορούσαν να αποδειχθούν χρήσιμοι για τον εφοδιασμό των Γάλλων σε περίοδο πολέμου. Στην έσχατη δε περίπτωση που γίνονταν οι Υδραίοι πολύ ενοχλητικοί, ο ντε Μποζούρ είχε έτοιμη μια πολύ «αποτελεσματική» λύση: «Μπορούμε να εξαπολύσουμε εναντίον τους τους Μαλτέζους πειρατές» έγραφε αποκαλύπτοντας τα δόλια σχέδιά του.
Η ομόδοξη σλαβική Ρωσία.
Οι ωμότητες των τούρκων το 1821 εναντίον των χριστιανών οι οποίες κορυφώθηκαν με τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ προκάλεσε την αντίδραση των ομόδοξων Ρώσων ανάγκασε τον Τσάρο Αλέξανδρο τον Α’ να αποστείλει τελεσίγραφο στην Υψηλή Πύλη για να προστατέψει τους χριστιανούς. Έκτοτε όμως ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Α’, ο οποίος τελούσε υπό την άμεση επίδραση των σκέψεων του Μέττερνιχ, όχι μόνο δεν έπραξε τίποτε υπέρ των Ελλήνων, αλλά το έτος 1823 δήλωνε ότι οι Έλληνες «κατέστησαν ένεκα των αρχών αυτών ανάξιοι συμπαθείας… και εύχομαι μάλιστα να νικήσωσι οι Τούρκοι…».
Αλλά και η εκδήλωση του ρωσικού ενδιαφέροντος όταν άρχισε το 1824 συνοδευόταν από ένα σχέδιο σύστασης τριών αυτόνομων ελληνικών ηγεμονιών οι οποίες θα ήταν φόρου υποτελείς στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά το σύστημα της Μολδοβλαχίας υπό την προστασία της Ρωσίας. Έτσι θα γινόταν πράξη το προαιώνιο όνειρο των Σλάβων για την έξοδο στις θερμές θάλασσες.
Αυτά είναι ορισμένα, για την οικονομία του χώρου, φιλελληνικά «έργα» των Μεγάλων Δυνάμεων της τότε εποχής που τιμήσαμε την 25η Μαρτίου.
Γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας
Εκδότης «το Αντίδοτο», τέως δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας.
