Σήμερα συμπληρώνονται 2 χρόνια από την αποφράδα ημέρα τις 23ης Ιουλίου.Την “μαύρη” εκείνη ημέρα που μέσα σε λίγες ώρες χάθηκαν 102 ανθρώπινες ζωές, ανάμεσά τους και αθώα παιδάκια. Και ενώ τις τελευταίες ημέρες,τα όσα συνέβησαν έχουν αρχίσει να γίνονται θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης. Υπάρχουν κάποιοι,που δεν τους ενδιαφέρει ποιός πήρε παράσημα,ποιος δεν πήρε, ποιός έγινε αρχηγός και υπαρχηγός. Είναι οι συγγενείς των θυμάτων που μέσα απο όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες ξαναβιώνουν το χαμό των δικών τους ανθρώπων που ποτέ δεν ξεπέρασαν.Είναι εκείνοι που μετά τις τελευταίες εξελίξεις έστειλαν επιστολή στον Πρωθυπουργό ζητώντας ένα και μόνο πράγμα”Να αποδοθεί δικαιοσύνη”. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άραγε τον μπαμπά που έχασε τα δύο δίδυμα κοριτσάκια;Τα οποία για μέρες εικαζόταν ότι ήταν ζωντανά,οι ελπίδες όμως έσβησαν με τον χειρότερο τρόπο,βρέθηκαν απανθρακωμένα αγκαλιά με τους παππούδες τους.
Ποιός δεν λύγισε με το βίντεο του άτυχου πατέρα στο οποίο χαρακτηριστικά έλεγε:”Φίλησα τα κοριτσάκια μου καμμένα και απανθρακωμένα” και αναφερόμενος στην κ.Δούρου έλεγε: “Σας ειδα στην τηλεόραση με τα μαλλάκια σας φτιαγμένα, αλλά εμένα δεν μου έμεινε ούτε μια τούφα απο τα μαλλάκια των κοριτσιών μου”. Λόγια γροθιά στο στομάχι και του ποιο ψυχρού ανθρώπου.Αλήθεια,απορώ πως κάποιοι μπορείτε και κοιμάστε ήσυχα τα βράδια; Όταν ξέρετε ότι δεν είναι μόνο αυτός ο πατέρας,είναι πολλοί ακόμα,με ένα τεράστιο γιατί;
