Κάθε αποτέλεσμα γεννά μια προσδοκία. Όποια και ανάγνωση να έχει αυτή, σίγουρα κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει, την σύνδεσή της με την ελπίδα. Την ελπίδα, να πιστέψει σε κάτι καλύτερο. Την ανάγκη να δημιουργηθεί κάτι καλύτερο.
Έτσι κάθε αποτέλεσμα – πολλώ δε μάλλον ένα εκλογικό – πρέπει να οριοθετείται ως μια νέα αφετηρία. Mια νέα αφετηρία, όχι για να οριοθετήσεις ένα «κακό» παρελθόν και να μπεις σε μια διχαστική προσέγγιση συγκριτικής πολιτικής μεθοδολογίας , αλλά για να αλλάξεις πράγματα προς ένα «καλύτερο» μέλλον.
Το ζήτημα πάντα είναι… να είναι η επόμενη μέρα, καλύτερη από την προηγούμενη. Και με ένα αποτέλεσμα καθαρό και ισχυρό για τη νέα κυβέρνηση, προκύπτει και μια σημαντική ευκαιρία για μια νέα αρχή. Και με τις επιθυμίες να συναντούν τον πολιτικό ρεαλισμό των ανοικτών μετώπων, και, με τα πρώτα βήματα θετικά, πια όλα κρίνονται τώρα… Και η ανάγκη αποτελέσματος προτρέχει του χτύπου της… καρδιάς.
Όσον αφορά τώρα την εκλογική αναμέτρηση, αυτή με τον τρόπο με τον οποία εξελίχθηκε ανέδειξε πέρα από ένα ισχυρό κομματικό διπολισμό (και την επιστροφή στα προ κρίσης ποσοστά δείγμα της σταθερότητας που επιζητούν…) και τη πολιτική ωρίμανση των πολιτών που άφησαν τους… χορούς και τις κραυγές και πέρασαν σε άλλο επίπεδο αξιολόγησης των κομμάτων, που οι διαχωριστικές ιδεολογικές περιχαρακώσεις δεν έχουν καμία θέση, στην πολιτική μετακίνηση και τη δική τους επιλογή, που πια (μετά την κρίση) συνάδει με την προσδοκία.
του Θέμη Ι. Κανελλόπουλου
