Σε πλήρη εξέλιξη, ενόψει και των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2019, είναι στην πόλη της Καλαμάτας η προσπάθεια επιβολής αλλά και διαμόρφωσης συνθηκών που θα οδηγήσουν στη μετά Νίκα εποχή. Διεργασίες και διαβουλεύσεις τόσο στον ευρύτερο χώρο της παράταξης του σημερινού Δημάρχου, όσο και στο πεδίο δράσης εκείνων των αυτοδιοικητικών δυνάμεων που κυριαρχούσαν πολιτικά στην πόλη πριν το 2006.
Βέβαια οι συνθήκες σήμερα έχουν αλλάξει κατά πολύ, είναι όμως κοινή αίσθηση ότι αυτές οι δύο πολιτικές λογικές είναι που και πάλι θα κληθούν να… συγκρουστούν, προκειμένου είτε να διατηρήσουν την «εξουσία», είτε να την ανακαταλάβουν. Κι όπως είναι φυσικό, πέριξ αυτών των δυνάμεων και άλλες μικρότερες συνιστώσες, με κοινωνικά ή μη χαρακτηριστικά, αναμένεται να διαδραματίσουν τον δικό τους ρόλο στα όσα αναμένεται να δούμε το επόμενο διάστημα.
Στο πλαίσιο αυτό, κρίσιμο θα είναι το πώς οι δύο αυτοί… πολιτικοί κόσμοι θα συσπειρώσουν ή θα διασπείρουν τις εκλογικές τους δυνάμεις. Κι αν για το λεγόμενο προοδευτικό μέτωπο η πολυδιάσπαση μοιάζει ως αναπόφευκτη, δεν συμβαίνει -μέχρι στιγμής πάντα- το ίδιο με το χώρο που εκφράζει περισσότερο το συντηρητικό μέρος της κοινωνίας, με τον Παναγιώτη Νίκα εκ των πραγμάτων να είναι εκείνος που καλείται, να διασφαλίσει σε επίπεδο ενότητας, την επόμενη μέρα των δικών του αυτοδιοικητικών παιδιών, με τη ΝΔ και κεντρικά να μην επιθυμεί σε καμία περίπτωση να χαθεί ο Δήμος, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Οι ισορροπίες στο δρόμο προς τις κάλπες είναι βέβαιο ότι θα δοκιμαστούν. Εκείνο ωστόσο που οφείλουν όλες οι δυνάμεις να πράξουν, είναι μία σύγκρουση επιχειρημάτων με φόντο το αύριο της πόλης κι όχι μία άγονη αντιπαράθεση για το τι ή πως έγινε μέχρι σήμερα. Η δυναμική υπάρχει, αρέσει ή όχι η Καλαμάτα έχει αποκτήσει τις… προδιαγραφές και σε κάθε περίπτωση βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από άλλες επαρχιακές πόλεις. Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν μία «μάχη» για το αύριο κι όχι για το χθες.
Του Κώστα Β. Τσερεντζούλια
